แหงนหน้ามอง ตะวัน ที่ขอบฟ้า
รู้ไหมว่า จันทรา เฝ้าคิดถึง
วันคืนที่ เคลื่อนคล้อย คอยคำนึง
รอวันหนึ่ง วันนั้น วันได้เจอ

ได้แต่ฝัน สักวัน จะได้พบ
ประสานสบ ตาซึ้ง ตรึงใจเผลอ
ได้เดินเคียง คุยเล่น เช่นเพื่อนเกลอ
น้ำตาเอ่อ ท่วมทบ กลบแสงดาว

ด้วยหน้าที่ ส่องแสง สู่ดาวโลก
ยอมทุกข์โศก ห่างเหิน เดินย่างก้าว
อาทิตย์คง หม่นหมอง เมื่อเห็นดาว
ส่องแสงพราว เคียงคู่ กับจันทรา

ด้วยมนตรา ฤาสาป จากสวรรค์
แกล้งเสกสรร คู่เรา ห่างกันหนา
อาทิตย์ส่อง กลางวัน อบอุ่นตา
แต่จันทรา ตามหลังมา ยามค่ำคืน

เหมือนเส้นขนานอยู่ รอคู่รัก
มิอาจพัก เพื่อพบ กลบใจฝืน
ด้วยหน้าที่ นี้ต่อ โลกยั่งยืน
ยอมกล้ำกลืน น้ำตา ตกในใจ

หากว่าปาฏิหาริย์ยังมีจริง
ด้วยความดี ค้ำจุนโลกยิ่งใหญ่
ขอพรเทพ เทวา ช่วยอวยชัย
สองเราไซร้ สมใจ ในพริบตา

หมดภาระ เกิดใหม่ อยู่เคียงชิด
แนบสนิท ดุจน้ำ และมัจฉา
ไม่แยกจาก พรากกัน ทุกทิวา
สิ้นโศกา ผ่องแผ้ว แพรวนิรันดร์