ผมคบกับแฟนมาสามปีกว่าเเล้วครับ แรกแรกก็เข้าใจกันดี เเต่พอหลังๆ เค้าเริ่มมีนิสัยเเย่ๆออกมา เริ่มงี่เงา เอาเเต่ใจ นิดๆหน่อยๆงอล จะผิดจะถูกก็ช่าง ต้องให้ผู้ชายเป็นฝ่ายง้อ ชอบใช้อารมณ์เวลาอยู่สองคนในห้อง ใช้ทำนั่นทำนี่ทุกอย่างสารพัด ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเรียน เรื่องงานบ้าน ถ้าไม่ได้ดั่งใจก็ขึ้นเสียง ตะคอก เเล้วก็บีบน้ำตาเก่งมาก บางช่วงทะเลาะกันหนักมากทั้งที่เกิดจากเรื่องไม่เป็นเรื่อง เพราะเค้าไม่ใช้เหตุผลเลย อธิบายอะไรให้ฟังก็ไม่เข้าใจเพราะเขาเป็นคนเข้าใจอะไรยากมากและไม่รับฟังอะไรเลย ต้องให้ผมเป็นฝ่ายตามง้อซึ่งบางครั้งผมเหลืออดจริงๆผมไม่ยอมง้อ เขาถึงขั้นทำร้ายร่างกายผม แต่ผมก็ไม่ตอบโต้อะไร มันเป็นอยู่แบบนี้แล้วก็วนกลับมาซ้ำแบบเดิมเรื่อยๆ
   จากนั้นผมสอบติดวิศวะที่ต่างจังหวัด ต้องเเยกกันอยู่ ยิ่งไปกันใหญ่ ขี้หึง ขี้ระแวง ไม่ไว้ใจ จับผิดตลอดเวลา หาว่าคุยคนนั้นคบคนนี้ ทั้งที่ผมกล้าพูดเต็มปากเลยว่าไม่เคย และตลอดเวลาที่คบกันมา 3 ปีไม่เคยมีเรื่องผู้หญิง เเต่เขาก็ไม่เคยไว้ใจผมเลย ผมจะออกไปสังสรรค์กับเพื่อนก็ไม่ได้ กลับห้องดึกก็ไม่ได้ ไปงานวันเกิดเพื่อนก็ไม่ได้ ผมต้องอยู่ในกรอบที่เขาวางไว้ ถ้าผมขัดใจเขาขู่เลิก เขาพูดคำว่าเลิกเป็นร้อยๆครั้ง แต่เขาก็เลิกกับผมไม่ได้
   พักหลังเขาได้ไปทำงานกับแม่ของผม ผมฝากงานให้ไปทำกับแม่ช่วงปิดเทอม ซึ่งผมคิดว่าเขาคงไปทำนิสัยแบบนี้เหมือนเดิม แล้วเขาก็ชอบมาว่าแม่ผมเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ นินทาแม่ผมให้ผมฟัง บางครั้งก็จะมีดูถูกบ้าง ผมนั่งฟังจนหัวแทบระเบิด แย่มาก
   เสาร์อาทิตย์ผมก็ต้องนั่งรถกลับไปหาเขาแล้วถ้าอาทิตย์ไหนไม่ได้กลับหรือผมติดธุระกับทางมหาลัย ก็เป็นเรื่องทันที ไร้เหตุผลไม่ยอมเข้าใจ เเล้วก็บีบน้ำตาเหมือนเดิม แล้วก็จะพูดอะไรเเย่ๆออกมา ผมไม่เข้าใจว่าทำไมทั้งที่เขาก็โตแล้ว เขาแก่กว่าผม 2 ปีแต่นิสัยของเขามันคนละอย่างเลยกับอายุ
  มีวิธีไหนที่จะกำหราบคนเเบบนี้ได้บ้างครับ
ปล. ตลอดระยะเวลาที่คบกันมาไม่เคยมีเรื่องมือที่สามเรื่องชู้สาวทั้งเขาเเละผม