ปีนัง ชื่อคุ้นหูมาก เพื่อนบางคนก็ว่าปีนังอยู่แถวตลาดคลองเตย  มันพาแม่ไปซื้อที่นอนอยู่บ่อยๆ  แต่ที่จริงปีนังตั้งอยู่ที่ ประเทศมาเลเซีย เป็นรัฐๆหนึ่งที่ตั้งอยู่บนเกาะและไม่ได้ขายที่นอนอย่างเดียวแน่ๆ จุดหมายการเดินทางครั้งนี้คือ ไปดู  สตรีทอาร์ท  ด้วยตาตัวเอง ตามหาเมนู  อิคานปาก้า  และร้าน  ข้าวมันไก่  ในรีวิวของ mr.hotsia คือมันน่ากินมาก   แผนการเดินทางคร่าวๆ คือจะนั่งรถทัวร์ไปลงหาดใหญ่ แล้วไปต่อรถตู้ของ บ.KST ให้ไปส่งที่ปีนัง และกลับเมืองไทยกับแอร์เอเซีย  ค้างที่ปีนังซัก 3 คืน  ทริปนี้เจ้าของกระทู้ไปคนเดียว พูดอังกฤษไม่ค่อยได้ และเป็นการไปมาเลเซียครั้งแรกในชีวิต  เลยเอาข้อมูลที่ไปเจอมาเอามาฝาก








ก่อนวันเดินทาง แลกเงินมาเลเซีย 1000 ริงกิต ด้วยเงินไทยเกือบๆ 8 พันบาท สำหรับการใช้ชีวิตในต่างแดน ส่วนค่ารถทัวร์ ค่ารถตู้เข้ามาเลเซีย และค่าเครื่องบินขากลับจ่ายไปก่อนแล้ว ส่วนที่พักก็จองผ่าน booking.com ชำระเงินตอนเช็คอิน ในรูปกำลังแลกเงินที่ super rich สาขาเมกกะบางนา  ใกล้บ้านดี






การเดินทางเริ่มที่สายใต้ใหม่ มารอตั้งแต่บ่าย3  หน้าตาของตั๋วรถทัวร์เป็นแบบนี้ ค่าโดยสาร 1000 บาท เป็นรถ ม4 ก. VIP เบาะนั่งจะเป็นแบบ 1 +2 ราคาเท่ากับเครื่องโลว์คอส ณ วันนั้น   จริงๆแล้วการนั่งเครื่องนั้นสะดวกกว่า เพราะจะมีสายการบินที่ไปปีนังโดยตรง ค่าโดยสาร กรุงเทพ-ปีนัง ประมาณ 1500 บาท แต่ว่าถ้าไปรถตู้ KST รถเขาส่งถึงหน้าที่พักเลย และอยากนั่งรถเก็บบรรยากาศตอน ข้ามสะพานที่ทอดตัวในทะเล ยาวกว่า13 km. ต้องลองสัมผัสสักครั้งในชีวิต




เป็นรถบัส 2 ชั้น เบาะใหญ่ นั่งสบาย แวะจอดกินข้าวแถวๆชุมพร1ครั้ง  นั่งรถกันตั้งแต่มืดยันเช้า ถึงหาดใหญ่ราวๆ 9 โมง รถวิ่งด้วยความเร็วไม่เกิน 90 KM/h.  (ลองจับด้วย GPS)  ปลอดภัยแน่นอน เดี๋ยวนี้สายใต้เขาเลิกซิ่งแล้ว ผมว่ารถ 2 ชั้น ช่วงล่าง นิ่มกว่ารถชั้นเดียวนะ  




ถึงแล้วเว้ย หาดใหญ่ รถจอดปุ๊บ พี่วินมาต้อนรับดั่งญาติสนิท ใครจะใช้บริการสอบถามราคากันได้เลย แต่ผมไม่ได้ใช้บริการพี่วิน จะได้เดินชมเมืองไปเรื่อยเปื่อย  ว่าจะแวะกินติ่มซำ ร้านโชคดีด้วย  แล้วค่อยไปรอรถตู้ KST  เพราะดูจาก Google map แล้วอยู่ในระยะที่เดินไหว  การเดินเท้าให้ GPS นำทางไป จุดหมายแรก มื้อเช้าหาติ่มซำใส่ท้องก่อน



เดินเก็บบรรยากาศ ระหว่างทาง จากสถานีขนส่งจะได้ feel the city ไปเรื่อยๆ  ถนนหนทางสะอาดดีจัง


●  ก๋วยเตี๋ยวเฉินหลง    คะแนนความถูกใจ 10/10
ยังไม่ทันถึงร้านโชคดีแตะเตี้ยม เจอร้านก๋วยเตี๋ยวบ้านๆ  ขายเกาเหลาเนื้อ ดูน่ากินดี เลยสั่งเกาเหลา1 ชาม ข้าวเปล่า 1 ถ้วย ดูแล้วมีแต่คนพื้นที่มากิน พอหันไปมองป้ายราคา ชิปฮายแล้วกู โดนเข้าแล้ว เกาเหลาชามละ 100 บาท เหงื่อเริ่มแตก หน้าเริ่มชา แต่พอป้า ยกชามมาเสริฟ เฮ่ยนี่มัน อ่างหรือชามวะเนี่ะ เนื้อเต็มชาม ชิมน้ำดู เฮ้ยอร่อย อารมณ์ตอนนี้ลืมราคาไปซักพัก  ถ้ารู้ว่าบิ๊กแบบนี้ไม่ต้องสั่งข้าวก็ได้  กลัวอิ่ม เพราะต้องไป กินติ่มซำต่อ  แต่ที่หาดใหญ่มีหลายเฉินหลง เลยไม่รู้อร่อยเหมือนกันหรือเปล่า ใครรู้บอกด้วยนะ   ร้านไม่ไกลจากโชคดีแตะเตี้ยม



แมงกะพรุน



ยังใช่เตาถ่านอยู่เลย ในร้านมีรูปเฉินหลงติดอยู่




●  โชคดีแตะเตี้ยม    คะแนนความถูกใจ 8/10
หลังจากกินก๋วยเตี๋ยวเฉินหลงเรียบร้อย เดินตาม Google map มาอีกหน่อยก๋ถึงร้านติ่มซำ ร้านนี้เคยกินมาเมื่อสิบกว่าปีมาแล้ว ไหนๆมาหาดใหญ่ก็ต้องจัดสิครับ แต่จัดพอเป็นพิธี เนื่องจากเฉินหลงยังไม่ย่อย เอิ๊อก


รสชาติยังอร่อยเหมือนเดิม


หน้าร้าน เหมือนร้านจะมี 2 ฝั่ง




จากนั้นเดินต่อมาอีกนิดก็เจอแล้ว KST ทราเวล หาไม่ยาก ผมจองผ่านทาง web site ค่ารถเข้าปีนัง 450 บาท เป็นตึกแถวห้องเดียว ข้างในมีห้องน้ำ เก้าอี้พักผ่อน สามารถชาร์ตไฟได้  มีโบชัวร์เมืองปีนัง ในนั้นจะมีลายแทง สตรีทอาร์ต ควรหยิบติดมือไปด้วย มันเวิร์คมาก  


ทาง KST จะเอาพาสปอร์ท ไปลงข้อมูลแล้วส่งคืนให้ตอนขึ้นรถ อย่าลืมหยิบโบชัวร์ลายแทง สตรีทอาร์ท


ไปรถตู้คันนี้แหล่ะ เขาจัดให้ผมนั่งหน้าเพราะขายาว รถตู้ก็จะออกไปรับคนตามโรงแรมที่นัดกับกรุ๊ปทัวร์ชาวมาเลเซียที่มาเที่ยวหาดใหญ่ ทั้งคันมีคนไทย 3 คน ได้เวลาออกเดินทางกันแล้ว เย้ๆๆๆ


รถวิ่งออกทางด่านสะเดา เดินทางเกือบๆชั่วโมงก็ถึงด่านพรมแดน


ด่าน ตม. สะเดา ลงรถไปประทับตรา แล้วขึ้นรถเพื่อไป ตม.มาเลเซีย พิธีการตรวจคนเข้าเมืองของมาเลเซีย แค่สแกนนิ้วเท่านั้น ไม่ต้องกรอกเอกสาร เอ้อง่ายดี มันยุคดิจิตอลแล้ว  แต่มีสาวไทยในรถคนนึงเกิอบติด ตม. แต่ก็ผ่านมาได้ ทำให้ทั้งรถต้องเสียเวลารอประมาณเกือบ 1 ชม.


ตอนนี้เราก็มาอยู่ในประเทศมาเลเซียเรียบร้อยแล้ว ตื่นเต้นๆ เราต้องเดินทางอีกประมาณ 180 Km ระยะทางพอๆ กรุงเทพ-หัวหิน  ไปเส้นทางเดียวกับกัวลาลัมเปอร์  โชเฟอร์บอก ค่าทางด่วนแต่ละช่วงจนถึงปีนังราวๆ 500 บาท แม่จ้าว


ถนนเรียบมาก ข้างทางหญ้าเตียน ทุกทางแยกมีต้นไม้สวนหย่อมร่มรื่น  รถที่นี่ซิ่งไม่แพ้บ้านเราเหมือนกัน คันเล็กคันน้อยวิ่งกันไม่เบา แต่ไม่มีแซงบนไหล่ทาง กระบะควันดำก็ไม่มีให้เห็น ถนนเป็นถนน 4 เลนไปจนถึงบัตเตอร์เวอท  ทางสวยมาก ถ้านั่งเครื่องมา คงไม่มีโอกาศได้สัมผัสบรรยากาศแบบนี้ นั่งรถเที่ยวในประเทศมาเลเซีย


รถตู้วิ่ง 120 ยังถูกรถไฟแซงหายลับไปกับตา แรงจริง KTM   




ทางนี้ไป กรุงกัวลาลัมเปอร์ ได้ด้วย


สะพานข้ามไปเกาะปีนังไม่ได้ขึ้นฟรีนะ มอเตอร์ไชค์ก็ต้องจ่ายเหมือนกัน โอ๊ยตื่นเต้นจะได้ข้ามสะพานในฝัน สะพานกลางทะเล 13.5 km. ห้ามกะพริบตาเด็ดขาด


รถติดยาวเลย ติดข้ามเกาะกันเลยทีเดียว เรามาถึงสะพานเวลาเลิกงานของคนที่นี่พอดี


ยาวๆไป พี่ไม่รีบ



เห็นเป้าหมายแล้ว เกาะปีนัง  



รถตู้แวะส่งคนตามจุดต่างๆในเมือง  และเข้ามาส่งกลุ่มสุดท้ายที่ตึก Komta  แล้วจะไปส่งผมที่ โรงแรมแถวถนนจูเลีย เป็นคนสุดท้าย บอกแล้วพี่ไม่รีบ ได้นั่งรถชมเมืองจนคุ้ม นี่ไงที่พัก   Time capsule hotel   ทริปนี้ นอนที่นี่ 3 คืน ราคา 1,670 บาท รวมอาหารเช้า หรือประมาณ 212 ริงกิต และค่าภาษีบำรุงสถานที่เก่าแก่อีกคืนละ 16 บาท



เข้าไปในห้องพัก อะโห้ ยังกะอยู่บนสถานีอวกาศนานาชาติ


มีบานเลื่อนเหล็ก เลื่อนปิดเพื่อความเป็นส่วนตัว ตอนแรกดูจะอึดอัด นอนซักพักเดี๋ยวก็ชิน ในตู้หนาวมาก นอนสบาย ตื่นสายทุกวัน เพราะไม่มีแสงมารบกวน


มี internet TV ให้ดูด้วย มีปลั๊กไฟแบบบ้านเรา ไม่ต้องใช้หัวแปลง สามารถชาร์ตแบตมือถือได้สบายๆ ระบบแสงสีสวยงาม ให้ความรู้สึกเหมือนอยู่โลกอนาคต  และมี WiFi แต่มาๆหลุดๆ คืนนี้ต้องใช้ เพราะยังไม่ได้ซื้อซิม แต่ตอนนี้หืวแล้ว ออกไปเดินหาอะไรกินดีกว่า


●  ก๋วยจั๊บเป็ด  คะแนนความถูกใจ 8/10
มื้อค่ำมื้อแรก เล่นแถวย่านไชน่าทาวน์ใกล้ๆที่พักก่อน  หน้าตาดูเหมือนก๋วยจั๊บ ใส่เนื้อเป็ด ปนไส้หมู และไข่พะโล้ใบโต ตกชามละ 64 บาท ด้วยอารมณ์หิวสั่ง ชามใหญ่เลย กินเกือบไม่หมด รสชาติโอเค แต่เด็ดที่น้ำจิ้ม



●   เต้าทึง   คะแนนความอร่อย 7/10
ตบท้ายด้วยขนมเหมือนเต้าทึงแต่ใส่เห็ดหูหนูขาวด้วย หวานน้อย ปริมาณก็น้อยด้วย ดูดิ โหลงเหรงมาก ตกราคาถ้วยละ 25 บาท










เช้าวันที่ 2 โผล่หน้าต่างออกมาชมเมือง " Hello Penang 55555 ตึก Komta อยู่แค่นี่เองนี่หว่า สบายล่ะ ลงไปกินอาหารเช้าก่อน แล้วค่อยออกไปหา สตีทอาร์ท และของกินแปลกๆ กัน



●  ABF time capsule   คะแนนความถูกใจ 9/10
ทีพักคืนละ 500 ได้อาหารดีอย่างนี้เลยเหรอ ทุกอย่างทำใหม่ตามออเดอร์  อร่อยด้วย แต่สั่งยากหน่อยเพราะเขาฟังภาษาไทยไม่ออก และเราก็ฟังอังกฤษไม่ออกเหมือนกัน

บริเวณลอบบี้ รออาหารมาเสิร์ฟ  ดูเขาทำอาการเพลินดี