ผมย้ายจาก ม.4 มาปวชปี1ครับตอนนี้ฝืนไม่ไหวแล้วมาปวชแล้วรู้สึกเข้ากับใครไม่ได้จิตตกถึงขั้นจะเป็นโรคซึมเศร้าแบบ
เราไม่อยากอยู่แล้วทนมาเดือนนึ่งแล้วเวลาที่ผ่านมาผมขอแม่กลับไปม.4ครั้งนึ่งแล้วเขาโกธรมากผมเลยไม่กลับไป
สงสารท่านแล้วทนมาได้2สัปดาห์แล้วครับไม่ไหวไม่ใช่เรียนไม่ไหวองนะครับแต่จัดการกับความรู้สึกตัวเองไม่ได้มันอธิบายเป็นคำพูดไม่ได้
แบบทนไม่ไหวอยู่เราอยู่แล้วเราฝืนอะครับแบบเราไม่อยากอยู่ที่นี้แล้วฝืนจนอยากจะร้องไห้แต่ไม่สามารถน้องไห้ได้
แบบมันเป็นอะไรที่แย่สำหรับผมแบบเราไม่อยากอยู่ที่นี้ตื่นเช้ามาก็เศร้าแล้วไปถึงเศร้ากว่ารอเป็นวินาทีเพื่อให้มันหมดวันเลยครับแต่
กลับบ้านมารู้สึกดีมากแต่ตอนนี้ก็เครียดแบบเราจะต้องไปเจอแบบเดิมทุกวันหรอ3ปีจนไม่ไหวแล้วครับแต่ไม่รู้จะบอกพ่อแม่ยังไงแต่ฝืนมากๆ
อยากเปิดใจคุยเเต่กลัวเขาจะเสียใจ[ฝืนคือความรู้สึกออยู่ที่นี้ไม่ได้อยู่เเล้วเครียดมากครับทนไม่ไหว]จิตตกมากๆไปดูแบบทดสอบเราเป็นหมดเลย
รู้สึกจะเป็นโรคซึมเศร้าถ้าฝืนต่อไป