ความสงสัยข้อนึงของผม
วันนี้ผมมานั่งสงสัยว่าทำไมคนอื่นเขาชอบยุ่งเรื่องของชาวบ้านจัง
พูดตรงๆคือชอบเผือกเรื่องคนอื่น
อย่างวันนี้มีเพื่อนผมมาเล่าให้ฟังว่า
คือ ตอนเย็นๆผมชอบไปนั่งคุยแถวร้านข้าวแกง
เพื่อนเล่าว่า ว่ามีคนกลุ่มนี้ เขาไม่ชอบแกเรื่องนี้ เขาคิดว่าแกพูดงี้ไปหักหน้าเขา บลาๆๆๆ
เขาเข้าใจว่าแกสนิทกับคนนั้น เพื่อเป็นพ่อสื่อให้คนนั้นไปจีบคนที่เขาชอบ
บลาๆๆๆ อะเหรอ เออ ไม่เคยรู้มาก่อนเลย
แล้วๆๆๆ เราคิดอย่างนั้นเหรอ พ่อสื่อ พ่อสื่ออะไร ผมยัง งง เลย นั่งงงอยู่2นาที เออ ช่างมันเหอะไม่เกี่ยวกับเราสักหน่อย ไร้สาระ
เพื่อนผมถามนี่แกไปนั่งตรงนั้นทุกวันไม่รู้เลยเหรอว่าเขาไม่ชอบแก จะดักตีหัวแกอยู่แล้ว
เขาแบ่งกลุ่มกันอยู่ กลุ่มคนนั้น กับ คนนี้เขาไม่ถูกกัน
ผมก็เหรอ ไม่เห็นรู้เลย คือ เวลาไปนั่งคุยตรงนี้ ผมก็เจาะจงไปนั่งคุยกับคนๆนึงในกลุ่ม
ก็คุยแต่เรื่องประวัติศาสตร์กัน
คุยเรื่องปรัชญา เขามีความรู้เยอะดี
แล้วที่เขามานินทาผมอย่างงู้นอย่างงี้ ผมคิดเรื่องชาวบ้านมั้ย พูดตรงๆผมไม่เคยคิดเลย
ไม่เห็นมีประโยชน์ที่ต้องไปนั่งคิด คิดแล้วได้อะไร และ แปลกผมไม่มีเซ้นท์เริ่องใครชอบ ใครไม่ชอบผมเลย
ถามว่า พอรู้แล้วว่าเขาไม่ชอบ รู้สึกอย่างไร ก็ไม่รู้สึกอะไร เฉยๆ จะชอบหรือไม่ชอบก็เรื่องของเมิง ไม่เห็นต้องไปสนใจ
เคยมีครั้งนึง ญาติผมเอง(ศักดิ์เป็นน้องต่างแม่) ไปเล่นชู้กับทหารอะไรนี่แหละ
ผมไม่เคยรู้เรื่อง เพื่อนเล่าว่า วันนั้นมันมีตบกันหน้าบ้านไม่รู้เลยเหรอ
ไม่รู้ เพราะไม่ได้อยู่ คือเรื่องดังไปทั่ว แต่ผมไม่รู้ เหตุการณ์ผ่านไปสองปี
เพิ่งได้ยินคนเขาพูดกัน เราก็สงสัย เลยถามเพื่อน เพื่อนเล่าอ้อมๆ ผมบอก ตรงๆเลย รับได้อยู่แล้ว
พอรู้เรื่องตรงๆ อืม รู้แล้ว ก็เฉยๆ ไม่ปกป้อง ไม่แก้ตัวแทน
คือ หลายคนมองว่าผมซื่อบื้อเรื่องคนในบ้านตัวเองยังไม่รู้
ก็กรูไม่ได้สนใจนี่หว่าว่าใครจะไปเอากับใคร
จิ๋มจู๋ของใครของมัน ไม่เห็นเกี่ยวกับเรา หรือ มันเป็นเรื่องสำคัญที่เราต้องรับรู้
ก็ไม่ได้ทำให้ผมสนใจเรื่องชาวบ้านเหมือนเดิม ส่วนไอ้น้องสาวก็เรื่องของมัน
ผมคิดว่านะ ผมไม่เห็นต้องไม่สนใจความรู้สึก ค่านิยม ธรรมเนียม ฯลฯ ของคนอื่น ของสังคม
คือผมไม่เห็นค่าของ ค่านิยม ความรู้สึก ความปรองดอง อะไรแบบนี้จริงๆนะ
ผมคิดว่าความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย พูดตรงๆไป ความรู้สึกเสียได้ ก็ไม่ตายนี่
แบบผมชอบ ถ้าคุยกันรู้เรื่องต้องเหตุผลและ ตรรกกะล้วนๆ ความรู้สึกไม่ต้องมาพูด เพราะผมไม่ได้ใส่ใจตรงนี้
และก็ไม่ได้สนใจจริงๆนะ แต่แค่สงสัยว่า คนอื่นนี่เขาแคร์มากว่าใครจะพูดถึงเขายังไง เกลียดหรือชอบเรามั้ย มันสำคัญขนาดนั้นเลยหรือ???
คนทั่วไปเขาสนใจว่า คนอื่นจะพูดถึงเรายังไง ว่าเรายังไง กันหรือครับ มันสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอ
วันนี้ผมมานั่งสงสัยว่าทำไมคนอื่นเขาชอบยุ่งเรื่องของชาวบ้านจัง
พูดตรงๆคือชอบเผือกเรื่องคนอื่น
อย่างวันนี้มีเพื่อนผมมาเล่าให้ฟังว่า
คือ ตอนเย็นๆผมชอบไปนั่งคุยแถวร้านข้าวแกง
เพื่อนเล่าว่า ว่ามีคนกลุ่มนี้ เขาไม่ชอบแกเรื่องนี้ เขาคิดว่าแกพูดงี้ไปหักหน้าเขา บลาๆๆๆ
เขาเข้าใจว่าแกสนิทกับคนนั้น เพื่อเป็นพ่อสื่อให้คนนั้นไปจีบคนที่เขาชอบ
บลาๆๆๆ อะเหรอ เออ ไม่เคยรู้มาก่อนเลย
แล้วๆๆๆ เราคิดอย่างนั้นเหรอ พ่อสื่อ พ่อสื่ออะไร ผมยัง งง เลย นั่งงงอยู่2นาที เออ ช่างมันเหอะไม่เกี่ยวกับเราสักหน่อย ไร้สาระ
เพื่อนผมถามนี่แกไปนั่งตรงนั้นทุกวันไม่รู้เลยเหรอว่าเขาไม่ชอบแก จะดักตีหัวแกอยู่แล้ว
เขาแบ่งกลุ่มกันอยู่ กลุ่มคนนั้น กับ คนนี้เขาไม่ถูกกัน
ผมก็เหรอ ไม่เห็นรู้เลย คือ เวลาไปนั่งคุยตรงนี้ ผมก็เจาะจงไปนั่งคุยกับคนๆนึงในกลุ่ม
ก็คุยแต่เรื่องประวัติศาสตร์กัน
คุยเรื่องปรัชญา เขามีความรู้เยอะดี
แล้วที่เขามานินทาผมอย่างงู้นอย่างงี้ ผมคิดเรื่องชาวบ้านมั้ย พูดตรงๆผมไม่เคยคิดเลย
ไม่เห็นมีประโยชน์ที่ต้องไปนั่งคิด คิดแล้วได้อะไร และ แปลกผมไม่มีเซ้นท์เริ่องใครชอบ ใครไม่ชอบผมเลย
ถามว่า พอรู้แล้วว่าเขาไม่ชอบ รู้สึกอย่างไร ก็ไม่รู้สึกอะไร เฉยๆ จะชอบหรือไม่ชอบก็เรื่องของเมิง ไม่เห็นต้องไปสนใจ
เคยมีครั้งนึง ญาติผมเอง(ศักดิ์เป็นน้องต่างแม่) ไปเล่นชู้กับทหารอะไรนี่แหละ
ผมไม่เคยรู้เรื่อง เพื่อนเล่าว่า วันนั้นมันมีตบกันหน้าบ้านไม่รู้เลยเหรอ
ไม่รู้ เพราะไม่ได้อยู่ คือเรื่องดังไปทั่ว แต่ผมไม่รู้ เหตุการณ์ผ่านไปสองปี
เพิ่งได้ยินคนเขาพูดกัน เราก็สงสัย เลยถามเพื่อน เพื่อนเล่าอ้อมๆ ผมบอก ตรงๆเลย รับได้อยู่แล้ว
พอรู้เรื่องตรงๆ อืม รู้แล้ว ก็เฉยๆ ไม่ปกป้อง ไม่แก้ตัวแทน
คือ หลายคนมองว่าผมซื่อบื้อเรื่องคนในบ้านตัวเองยังไม่รู้
ก็กรูไม่ได้สนใจนี่หว่าว่าใครจะไปเอากับใคร
จิ๋มจู๋ของใครของมัน ไม่เห็นเกี่ยวกับเรา หรือ มันเป็นเรื่องสำคัญที่เราต้องรับรู้
ก็ไม่ได้ทำให้ผมสนใจเรื่องชาวบ้านเหมือนเดิม ส่วนไอ้น้องสาวก็เรื่องของมัน
ผมคิดว่านะ ผมไม่เห็นต้องไม่สนใจความรู้สึก ค่านิยม ธรรมเนียม ฯลฯ ของคนอื่น ของสังคม
คือผมไม่เห็นค่าของ ค่านิยม ความรู้สึก ความปรองดอง อะไรแบบนี้จริงๆนะ
ผมคิดว่าความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย พูดตรงๆไป ความรู้สึกเสียได้ ก็ไม่ตายนี่
แบบผมชอบ ถ้าคุยกันรู้เรื่องต้องเหตุผลและ ตรรกกะล้วนๆ ความรู้สึกไม่ต้องมาพูด เพราะผมไม่ได้ใส่ใจตรงนี้
และก็ไม่ได้สนใจจริงๆนะ แต่แค่สงสัยว่า คนอื่นนี่เขาแคร์มากว่าใครจะพูดถึงเขายังไง เกลียดหรือชอบเรามั้ย มันสำคัญขนาดนั้นเลยหรือ???