สิบเจ็ด  หก  สองพันห้าร้อยหกสิบเอ็ด

วันนี้คงไม่ได้อัพบันทึกเพราะมีเหตุนิดหน่อย แต่หวังว่าพรุ่งนี้จะได้ลงย้อนหลัง
ทำไมรู้สึกว่าเกิดมาใช้ชีวิตไม่คุ้มเลย
ตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยก็ไม่ค่อยได้ทำกิจกรรมอะไร เพราะเพื่อนในกลุ่มมันไม่ทำก็ไม่รู้จะไปกับใคร
สิ่งที่ได้จากการเรียนคือ ปริญญาจาก มออันดับต้นๆของประเทศ นอกนั้นไม่ค่อยมีอะไรให้น่าภูมิใจ
เกรดเกือบนิยม สาขาเกือบไม่มีงานอะไรเลย คณะเกือบนอกสายตา

จบมาก็เคว้งแล้วก็ทำอะไรที่ทำได้ไปก่อน จนมาถึงวันนี้
เกือบครึ่งชีวิต ทำไมมันผ่านไปโดยไม่ได้อะไรเลย

หลายคนคงเถียงว่าก็ที่ผ่านมาไง เป็นประสบการณ์ชีวิตแล้วไง
ก็จริง แต่ประสบการณ์ที่ต่อยอดไม่ได้ มันเรียกว่าเสียเวลารึป่าว

วันนี้บ่นๆกับตัวเอง ไม่ค่อยมีสาระอะไร จบเถอะขอตัวไปเคลียร์ปัญหาชีวิตก่อน









สิบแปด หก สองพันห้าร้อยหกสิบเอ็ด

วันนี้เริ่มนับถอยหลังสิบวันสุดท้ายแล้วสินะ
เมื่อวานรู้สึกลบสุดๆ เขียนอะไรไม่ออกเลยจริงๆ
วันนี้ดีขึ้นมาหน่อย
อะไรเกิดขึ้นย่อมดับไป พระพุทธองค์สอนไว้
แม้แต่อารมณ์ที่เรามีก็เช่นกัน

วันนี้ก็ดับไปแล้วความคิดลบๆ ความคิดจะสู้ก็ก่อตัวขึ้นมาอีกครั้ง
ช่วงนี้มีเรื่องให้ตัดสินใจเยอะมาก ก็จะเหนื่อยหน่อย
แต่คิดว่าเมื่อทุกอย่างลงตัวอะไรๆคงดีขึ้นกว่านี้
เลือกแล้วก็ต้องยอมรับมันอะเนอะ