ฉันไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งจะได้มาตั้งกระทู้ในเวปพันทิพแบบนี้ นี่เป็นกระทู้แรกในชีวิตสำหรับพันทิพของฉัน
ฉันเป็นครูโรงเรียนแห่งหนึ่งในต่างจังหวัด โรงเรียนของฉันเป็นโรงเรียนขนาดเล็ก เปิดสอนตั้งแต่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 1-6 ทั้งโรงเรียนมีนักเรียนทั้งหมดเพียง 42คนเท่านั้น ซึ้งนักเรียนทั้งหมดล้วนแล้วแต่เป็นนักเรียนยากจนถึงยากจนมาก กระจายกันอยู่ตั้งแต่ ป.1-ป.6
โรงเรียนของเราประกอบไปด้วย
ผู้อำนวยการโรงเรียนจำนวน 1 คน
ครูประจำการจำนวน 2 คน
ครูอัตราจ้างจำนวน 1 คน
ครูพี่เลี้ยงเด็กพิการจำนวน 1 คน
นักการภารโรงจำนวน 1 คน
แม่ครัวทำอาหารกลางวันให้นักเรียน 1 คน
เรามีนักเรียน 6 ชั้นเรียน แต่มีครูที่สามารถทำการสอนได้ 5 คน (จริงๆแค่ 4 คนเพราะพี่เลี้ยงนั้นไม่ได้รับอนุญาตให้สอน แต่ก็ต้องสอนเพราะคุณครูไม่ครบชั้นเรียน) ในความอัตคัดที่เรามี คุณครูทุกคนมุ่งหวังที่จะทำหน้าที่สอนนักเรียนของเราให้ดีที่สุด แม้ว่าจะต้องใช้วิธีบูรณาการในการเรียนอยู่ตลอด เหมือนกับโรงเรียนขนาดเล็กในชนบทหลายๆแห่ง แต่สิ่งที่โรงเรียนของเราต่างจากโรงเรียนที่มีปัญหาคล้ายๆกันก็คือ "ผู้บริหารโรงเรียน"
โรงเรียนขนาดเล็กในชนบทโรงอื่นๆที่ประสบปัญหาเหมือนเรา ผู้บริหารโรงเรียนทำหน้าที่สอนนักเรียนด้วย ในฐานะครูและในฐานะข้าราชการในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว แต่โรงเรียนของเรา ไม่เลย!! ผู้อำนวยการของเราไม่เคยแม้แต่จะเข้ามาดูนักเรียน ทำให้หน้าที่การสอนทั้ง 6 ชั้นเรียน ตกอยู่กับครูประจำการใกล้เกษียณ 2 คน ครูอัตราจ้าง 1 คน และครูพี่เลี้ยงเด็กพิการที่ไม่ได้รับอนุญาตให้สอนแต่ก็ต้องสอนอีก 1 คน ใช่แล้ว ครู 4 คน ต่อนักเรียน 6 ชั้นเรียน แต่ก็ไม่เป็นไร พวกเราเป็นครู พวกเราจะไม่มีวันยอมแพ้ เพื่อลูกศิษย์ตัวน้อยของครูแล้ว ครูยอมเหนื่อยได้มากกว่านี้เพื่อการสอน
แต่.....ในการทำงานจริง มันไม่ได้เป็นแบบนั้น ในอุปสรรคนั้นกลับมีอุปสรรคซ้อนอยู่อีก
ผู้บริหารโรงเรียนของเรา นอกจากจะเข้าโรงเรียนบ้าง ไม่เข้าโรงเรียนบ้างแล้ว ยังเบียดบังเวลาสอนของครูที่มีอยู่น้อยนิดด้วยโครงการต่างๆ
โครงการโรงเรียนสีขาว
โครงการโรงเรียนประชาธิปไตย
โครงการสถานศึกษาปลอดภัย
โครงการโรงเรียนคุณธรรม
โครงการสถานศึกษาเศรษฐกิจพอเพียง
โครงการส่งเสริมพัฒนาศักยภาพสู่ความเป็นเลิศ
และอีกสารพัดโครงการที่สาธยายไม่หมด ซึ่งโครงการเหล่านี้ถูกรับมาแล้วแจกจ่ายให้ครูในโรงเรียนรับผิดชอบ เพื่อให้บรรลุเป้าหมายของโครงการ สิ่งที่ได้กับนักเรียนนั้นย่อมเป็นสิ่งที่ดี ถ้ามันพอดีและเข้ากับบริบทของแต่ละโรงเรียน แต่ถ้ารับโครงการมามากเกินไป สถาพโรงเรียนของเรา ณ ตอนนี้ มันส่งผลเสียมากกว่าผลดีต่อนักเรียน คุณครูมีงานล้นมือจนไม่ได้มีเวลาสอนนักเรียนอย่างเต็มที่ เพราะต้องเอาแต่ทำเอกสารประเมินโครงการต่างๆ ให้ผ่านการประเมิน เพราะอะไร? เพราะผลงานโครงการต่างๆที่ผ่านเกณฑ์การประเมิน นั่นคือผลงานของผู้บริหารในการประเมินผู้บริหารอีกที
หลายต่อหลายครั้งที่ผู้อำนวยการของเราไม่ได้เข้าโรงเรียน เพราะเอาเวลาไปทำเอกสารประเมินตำแหน่งของตัวเองอยู่ที่บ้าน และเมื่อเข้าโรงเรียนเมื่อใด ก็จะมาพร้อมกับสารพัดโครงการให้ครูที่ทำหน้าที่สอน
ฉันรู้ว่าการเข้ามาบ่นในนี้มันไม่สามารถช่วยอะไรได้ ฉันเพียงต้องการแค่กำลังใจให้ครูทุกคนที่ต้องทำตาม "คำสั่ง" มากกว่าที่จะได้ทำ "หน้าที่" ของครูที่แท้จริง ตอนนี้ฉันรู้สึกอ่อนล้า อ่อนแรงเหลือเกิน แต่ฉันจะไม่ยอมแพ้ ไม่ใช่เพื่อตำแหน่ง แต่เพื่อศิษย์น้อยของครูทุกคน และจะขอยึดมั่นตามพระราชดำรัสของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
-ขอขอบคุณทุกท่านที่รับฟัง-
ผู้บริหารโรงเรียนไหนเป็นแบบนี้บ้าง?
ฉันเป็นครูโรงเรียนแห่งหนึ่งในต่างจังหวัด โรงเรียนของฉันเป็นโรงเรียนขนาดเล็ก เปิดสอนตั้งแต่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 1-6 ทั้งโรงเรียนมีนักเรียนทั้งหมดเพียง 42คนเท่านั้น ซึ้งนักเรียนทั้งหมดล้วนแล้วแต่เป็นนักเรียนยากจนถึงยากจนมาก กระจายกันอยู่ตั้งแต่ ป.1-ป.6
โรงเรียนของเราประกอบไปด้วย
ผู้อำนวยการโรงเรียนจำนวน 1 คน
ครูประจำการจำนวน 2 คน
ครูอัตราจ้างจำนวน 1 คน
ครูพี่เลี้ยงเด็กพิการจำนวน 1 คน
นักการภารโรงจำนวน 1 คน
แม่ครัวทำอาหารกลางวันให้นักเรียน 1 คน
เรามีนักเรียน 6 ชั้นเรียน แต่มีครูที่สามารถทำการสอนได้ 5 คน (จริงๆแค่ 4 คนเพราะพี่เลี้ยงนั้นไม่ได้รับอนุญาตให้สอน แต่ก็ต้องสอนเพราะคุณครูไม่ครบชั้นเรียน) ในความอัตคัดที่เรามี คุณครูทุกคนมุ่งหวังที่จะทำหน้าที่สอนนักเรียนของเราให้ดีที่สุด แม้ว่าจะต้องใช้วิธีบูรณาการในการเรียนอยู่ตลอด เหมือนกับโรงเรียนขนาดเล็กในชนบทหลายๆแห่ง แต่สิ่งที่โรงเรียนของเราต่างจากโรงเรียนที่มีปัญหาคล้ายๆกันก็คือ "ผู้บริหารโรงเรียน"
โรงเรียนขนาดเล็กในชนบทโรงอื่นๆที่ประสบปัญหาเหมือนเรา ผู้บริหารโรงเรียนทำหน้าที่สอนนักเรียนด้วย ในฐานะครูและในฐานะข้าราชการในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว แต่โรงเรียนของเรา ไม่เลย!! ผู้อำนวยการของเราไม่เคยแม้แต่จะเข้ามาดูนักเรียน ทำให้หน้าที่การสอนทั้ง 6 ชั้นเรียน ตกอยู่กับครูประจำการใกล้เกษียณ 2 คน ครูอัตราจ้าง 1 คน และครูพี่เลี้ยงเด็กพิการที่ไม่ได้รับอนุญาตให้สอนแต่ก็ต้องสอนอีก 1 คน ใช่แล้ว ครู 4 คน ต่อนักเรียน 6 ชั้นเรียน แต่ก็ไม่เป็นไร พวกเราเป็นครู พวกเราจะไม่มีวันยอมแพ้ เพื่อลูกศิษย์ตัวน้อยของครูแล้ว ครูยอมเหนื่อยได้มากกว่านี้เพื่อการสอน
แต่.....ในการทำงานจริง มันไม่ได้เป็นแบบนั้น ในอุปสรรคนั้นกลับมีอุปสรรคซ้อนอยู่อีก
ผู้บริหารโรงเรียนของเรา นอกจากจะเข้าโรงเรียนบ้าง ไม่เข้าโรงเรียนบ้างแล้ว ยังเบียดบังเวลาสอนของครูที่มีอยู่น้อยนิดด้วยโครงการต่างๆ
โครงการโรงเรียนสีขาว
โครงการโรงเรียนประชาธิปไตย
โครงการสถานศึกษาปลอดภัย
โครงการโรงเรียนคุณธรรม
โครงการสถานศึกษาเศรษฐกิจพอเพียง
โครงการส่งเสริมพัฒนาศักยภาพสู่ความเป็นเลิศ
และอีกสารพัดโครงการที่สาธยายไม่หมด ซึ่งโครงการเหล่านี้ถูกรับมาแล้วแจกจ่ายให้ครูในโรงเรียนรับผิดชอบ เพื่อให้บรรลุเป้าหมายของโครงการ สิ่งที่ได้กับนักเรียนนั้นย่อมเป็นสิ่งที่ดี ถ้ามันพอดีและเข้ากับบริบทของแต่ละโรงเรียน แต่ถ้ารับโครงการมามากเกินไป สถาพโรงเรียนของเรา ณ ตอนนี้ มันส่งผลเสียมากกว่าผลดีต่อนักเรียน คุณครูมีงานล้นมือจนไม่ได้มีเวลาสอนนักเรียนอย่างเต็มที่ เพราะต้องเอาแต่ทำเอกสารประเมินโครงการต่างๆ ให้ผ่านการประเมิน เพราะอะไร? เพราะผลงานโครงการต่างๆที่ผ่านเกณฑ์การประเมิน นั่นคือผลงานของผู้บริหารในการประเมินผู้บริหารอีกที
หลายต่อหลายครั้งที่ผู้อำนวยการของเราไม่ได้เข้าโรงเรียน เพราะเอาเวลาไปทำเอกสารประเมินตำแหน่งของตัวเองอยู่ที่บ้าน และเมื่อเข้าโรงเรียนเมื่อใด ก็จะมาพร้อมกับสารพัดโครงการให้ครูที่ทำหน้าที่สอน
ฉันรู้ว่าการเข้ามาบ่นในนี้มันไม่สามารถช่วยอะไรได้ ฉันเพียงต้องการแค่กำลังใจให้ครูทุกคนที่ต้องทำตาม "คำสั่ง" มากกว่าที่จะได้ทำ "หน้าที่" ของครูที่แท้จริง ตอนนี้ฉันรู้สึกอ่อนล้า อ่อนแรงเหลือเกิน แต่ฉันจะไม่ยอมแพ้ ไม่ใช่เพื่อตำแหน่ง แต่เพื่อศิษย์น้อยของครูทุกคน และจะขอยึดมั่นตามพระราชดำรัสของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
-ขอขอบคุณทุกท่านที่รับฟัง-