สวัสดีครับ. นี่เป็นกระทู้แรกของผม แต่ก่อนผมก็ไม่ได้รู้จักหรอกครับพันทิปอะไรเนี่ย จนผมได้มารู้จักกับผู้หญิงคนนึง เลยทำให้ผมหาข้อมูล อ่านเรื่องราวต่างๆจากพันทิป

มาวันนี้ผมอยากจะมาแชร์ และ ถามเพื่อนๆที่ได้อ่านกระทู้นี้ ว่าจะพอมีทางเป็นไปได้ไหม ที่คนเลวๆอย่างผมจะสำนึกผิด แล้วผู้หญิงคนนั้นจะให้อภัยผมอีกครั้ง ผมจะได้กลับไปหาผู้หญิงที่ผมรักเขามากอีกไหม จะได้กลับไปใช้ชีวิตร่วมกันอีกครั้งหรือเปล่า...

เรื่องก็คือ ผมรับราชการทหารอยู่3จังหวัดชายแดนใต้ ไม่ค่อยได้กลับบ้าน แต่ตอนนั้นเป็นผลัดแรกที่ผมได้ลาพัก ผมก็กลับบ้านไปหาผู้หญิงคนนั้น(ตอนนั้นยังรักกันอยู่ ก็มีทะเลาะกันบ้าง บ่อยๆ) แต่ผมโกหกเขาว่าได้กลับอีกวัน คืออยากจะแอบไปเซอร์ไพร์ ผมก็ทำตามแผน แอบไปหาเขาจนได้ วินาทีที่เขาเจอผม เขากระโดดเกาะผม หยิก หยอก ยิ้ม แบบเขามีความสุขและดูดีใจมากๆ ผมก็รู้สึกดีใจนะที่เห็นเขาเป็นแบบนี้อีกครั้ง. แต่พอเวลาผ่านไปไม่กี่วัน ผมกับเขาก็ทะเลาะกันแรงขึ้นๆ จนผมหลุด หัวร้อนใส่เขาไป ตะโกนใส่หน้าเขาว่าผมจะไม่ทนเขาแล้ว (คือวันนั้นนัดกันไปเที่ยว ผมก็นัดเพื่อนผม เขาก็นัดเพื่อนเขา แต่พอตกเย็นของวันนั้น ผมกับเขาทะเลาะกัน ผมเลยยกเลิกเพื่อนผมไป แต่เขายังยืนยันจะไปกับเพื่อนเขา แต่เขาก็ชวนผมไปด้วยนะ ชวนหลายครั้งด้วย แต่ผมไม่รู้จะไปอยู่ยังไง ตะโกนด่า ว่าเขาไปแล้วด้วย) ผมก็เก็บข้าวของของผมใส่กระเป๋า (คือผมไปนอนอยู่ที่บ้านเขา) ก็มีปากเสียงกันดังขึ้นๆ (ส่วนใหญ่จะเป็นผมที่เสียงดัง) ต่อมาผมเห็นเขาร้องไห้ ในใจผมตอนนั้น อยากต่อยปากตัวเองที่พูด ๆออกไป และทำเขาที่รักผมต้องร้องไห้ออกมา... สุดท้ายเขาก็ออกไปหาเพื่อน แต่เขาบอกผมห้ามผมหนีไปไหน เขากลับมาต้องเจอผม (ผมคิดนะว่าแบบรู้ทั้งรู้ ว่าถ้าไปผมก็ต้องหนีออกไป แต่ทำไมเขาเลือกที่จะออกไป) ผมก็นั่งคิดอยู่สักพักว่าทำไมไปได้อะ แล้วกูหละ... ผมก็เลยหนีออกจากบ้านเขามา ไปนั่งกินเหล้ากับพี่สาวผมและก็เพื่อนผมอีกคน. ก็ไม่ได้คุยกัน เขาและแม่ของเขาก็โทร.หาผมตลอด แต่ผมปิดหนีเขาหมด แต่เขาก็ทักไปหาพี่สาวผมว่าผมอยู่ไหน ได้อยู่กับผมไหม ซึ่งพี่สาวผมก็เอาโทรศัพท์มาให้ดูว่า เออ เขาทักมาถามหานะ ผมก็เอาโทรศัพท์พี่ผมมาพิมพ์บอกเขาไปว่า ไม่ได้อยู่ด้วยกัน เป็นอะไรกัน ทะเลาะอะไรกัน (คือทำฟอร์มไม่รู้เรื่องไป) คืนนั้นผมก็ไปนอนบ้านเพื่อน และถัดมาอีกวัน ผมไม่รู้จะไปไหน (ผมไม่กลับไปบ้านเพราะที่บ้านปัญหาเยอะ) ผมเลยไปเกาะล้านคนเดียว คือในใจคิดว่าจะไปที่ๆผมเคยไปกับเขา เผื่อภาพความทรงจำที่ดีของผมและเขาที่เคยมาเที่ยวด้วยกัน มันจะทำให้ผมมีสติขึ้นมา ผมเลยเลือกไปเกาะล้าน เพราะมันใกล้ดี. ผมนั่งเรือไปเกาะล้านเขาก็โทร.หาผม ทีแรกว่าจะไม่รับ (หยิ่งไหมหละผมอะ คือเมาเรือจะอ้วกครับ) แต่สุดท้ายผมก็รับและบอกเขาว่ามาเกาะล้าน เขาก็คงหัวเสียไปแหละ โวยใส่ผมว่าไปทำไม ไปกับใคร อะไรของวะ. ถึงเกาะล้านละ ไปจุดที่ผมเคยอยู่กับเขา ผมก็นั่งคิด กูมาทำอะไรวะ !!  สุดท้ายผมก็คุยกับแม่เขา แม่ก็บอกให้ผมกลับมาบ้าน จะไปทำไม กลับมาคุยกัน เสียเวลาเสียตังเปล่าๆไหมลูก ฯลฯ (คือเขาเป็นห่วงผมแหละ เป็นห่วงมากด้วย) ตกดึกมาผมก็ไปนั่งกินเหล้าโง่ๆ ร้องไห้ไปบ้าง ให้ได้อะไรก็ไม่รู้ และก็โทร.ไปคุยกับเขาด้วยว่าเดี๋ยวกลับพรุ่งนี้ ฯลฯ อะเช้ามาผมก็กลับไปบ้าน ถึงก็ดึกๆ เขาก็มารอรับผมที่สถานีขนส่ง. กลับไปบ้านผมก็ขอโทษเขา แต่สิ่งที่ผมทำเขาก็ไม่ลืม เป็นใครก็ไม่มีทางลืม ที่ตะโกนใส่ ที่โดนผมด่าว่าไป. ความสัมพันธ์ก็กลับมาดีขึ้นมาหน่อย. จนถึงเวลาที่ผมต้องกลับไปทำงานต่อ. กลับมายังไม่ทันไร เอาอีกแล้วผมเป็นบ้าอีกแล้ว (คือผมแอบไปดูเฟสของเขา แล้วเห็นบางสิ่งที่เขาคุยกับพวกเพื่อนเขาในวันที่เขาออกไปเที่ยวแล้วผมหนีออกไป) ผมก็หัวร้อนอีกว่า นี่หรอคนที่ตามหากู แต่ทำไมดูมีความสุขจังอะ บลาๆๆ สุดท้ายเขาพูดออกมา “ก็เลิกไปซะเถอะ” ซึ่งตอนนั้น อารมณ์ผมก็ร้อนจัด ผมเลยตอบไป “เออ เลิกก็เลิก” สรุปตั้งแต่บทสนทนาผมกับเขาก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย เป็นเวลา 1เดือนเต็ม ที่ผมปล่อยเขา แต่ไม่ใช่ว่าผมไม่ตาม ผมส่องดูเฟสเขา คอยดูความเคลื่อนไหวของเขาตลอด บางทีมีดูรูปให้โทรศัพท์แล้วน้ำตาไหลก็มี ผมก็รอคิดว่าเขาจะทักมาก่อนเหมือนทุกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่ จนถึงเวลาที่ผมได้ลาพักอีกครั้ง คราวนี้ก่อนผมจะกลับผมได้ทักไปหาแม่เขาว่า ผมมาบอกลาแม่นะครับ คงเลิกกับเขาจริงๆแล้ว (เพื่ออะไรวะเนี่ยกู) อะผมก็กลับไป แต่ไปอยู่บ้านเพื่อนผม ผมก็ออกไปกินเหล้า ชวนเพื่อน กับพี่สาวผมไปกินด้วย ผมก็โพสเฟสบุ๊คไปว่า 1 เดือนละนะ บลาๆๆๆ (คือเรียกร้องความสนใจ) แต่แล้ว เขาก็อัพสเตตัสขึ้นมา ว่าผมพูดมากอะไรประมาณนั้น เอาอีกแล้วหัวเริ่มร้อน ทีนี้อัพสตอรี่ประชดกันไปเรื่อย จนตี2ได้ เพื่อนผมก็บอกรักมันควรไปง้อนะ ไม่ใช่ทำแบบนี้กัน. อะมันบอกเดี๋ยวกูไปส่งบ้านมัน ซึ่ง ตี2!!! แล้วเขาอะเป็นคนหลับแล้วถ้ามีคนปลุกนะ จิงๆ (ผมเคยเจอมาแล้ว) แต่ก็มึนไงอยากง้อ แต่ไม่ดูเวลา สรุปเพื่อนไปส่งที่บ้านเขา เขาก็ให้เขาบ้าน ก็ไม่ได้คุยอะไรกันมากเพราะดึกแล้ว เขาต้องตื่นเช้าไปทำงาน. เช้ามาเขาบอกให้ผมกลับไปอยู่บ้าน ไปนอนบ้าน ซึ่งผมเคยบอกแล้วว่าปัญหาที่บ้านเยอะผมไม่อยากกลับ. แต่ผมก็ยอมกลับไปนอนบ้าน ผมก็ให้พี่สาวมารับกลับบ้าน คืนนั้นผมก็ออกไปกินเหล้าแต่ไปนั่งกินคนเดียว. ขากลับผมก็ขับรถแวะไปบ้านเขา ไม่ได้อะไรนะแค่อยากไปหาหน้าบ้านก็ยังดี และผมก็กลับมานอนบ้าน ตื่นเช้ามาผมก็ออกไปหาเพื่อน จะไปอยู่กับเพื่อน (คืออยู่บ้านแล้วเหมือนผมอยู่คนเดียวอะ จะทำอะไรก็เบื่อ เจอคำพูดนู้นนี่อีก) ตกดึกผมก็นั่งกินเหล้ากับเพื่อน ก็ทักไปหาเขา อยากง้อ อยากขอโทษ ตอนนั้นยอมทุกอย่างแล้วจริงๆ แต่ก็นะ ที่ผมปล่อยเวลาผ่านไปเป็นเดือน เขาคงใจแข็งขึ้นกว่าเดิม ผมไม่รู้จะง้อเขายังไงแล้ว เพราะที่ผ่านมาผมก็ไม่ได้ทำด้วยตัวเอง ให้เพื่อนช่วยมั้ง ให้เพื่อนไปส่งมั้ง. ตอนนั้นความคิดโง่ๆก็บังเกิด. ผมอยากทำด้วยตัวเอง ผมวิ่งจากในเมือง ไปบ้านเขา แบกข้าวของของตัวเองไปด้วย ระยะทางก็ประมาณ20กิโลได้. ผมไปถึงบ้านเขาตี5กว่าๆ ก็นอนหน้าบ้านเลย เช้ามาพ่อเขาเปิดประตูบ้านมาเจอผม ก็เรียกผมเข้าบ้าน เข้าบ้านมาผมก็ไม่ได้คุยกับใคร เพราะเขาก็ยังไม่ตื่น และผมก็เหนื่อยด้วย เลยหลับไป จนเขาออกไปทำงานแล้ว พ่อก็เรียกให้เข้าไปนอนในห้อง ผมก็ลุกไป ตื่นมาอีกทีบ่าย เขาทักมาบอก ว่าตื่นแล้วทักมาด้วย ก็คุยกัน ก็ด้วยความโมโหของเขาและที่ผมคิดจะทำอะไรก็ทำ คิดจะไปก็ไป คิดจะมาก็มา ผมก็ฟัง แต่คือผมอะโง่ ผมอยากได้คำตอบตรงๆว่าสรุปแล้วจะกลับมาดีกันได้ไหม คือพูดเท่าไหร่ ถ้าไม่พูดตรงๆผมก็จะไม่เข้าใจ เขาก็บอกมาว่า ผมได้คำตอบแล้ว ผมเป็นคนเลือกเองด้วย นั้นก็คือ ผมปล่อยเขาไปแล้ว เลือกจะหนีหายไปเป็นเดือนๆ. เท่านั้นแหละ เหมือนตกอยู่ในนรก ตัวร้อน น้ำตาแตก ทำ ไรไม่ถูกเลย ร้องไห้อยู่พักใหญ่ๆ ผมเก็บห้องให้เขาเลย (ผมเป็นโรคจิตชอบเก็บกวาดบ้าน) เก็บๆทั้งน้ำตานี่แหละ เขาชอบบอกว่า ห้องนอนนี่เป็นห้องนอนเจ้าหญิง ที่นอนเจ้าหญิง เขาเองก็เป็นเจ้าหญิงของผม สุดท้ายผมก็คิดว่าทุกอย่างคงจบแล้ว ตอนนั้นโคตรเจ็บ แบบอยากตาย ไม่มีแรงจะทำอะไรแล้ว ผมให้พี่สาวมารับแต่ผมไม่กลับบ้าน ไปบ้านเพื่อนอีกตามเคย ยืมรถเพื่อนออกไปกินเหล้าคนเดียว แล้วอารมณ์แบบนั้นอยู่คนเดียว ร้องไห้อีก ร้องแม่งกลางร้านเหล้า อารมณ์แบบอยากระบายกับใครสักคน ผมเลยโทร.ไปหาเพื่อน มันเป็นเพื่อนผมด้วย และเพื่อนเขาด้วย (นางเป็นผู้หญิงมีงู5555) มันก็บอกผมอย่าร้องๆ (ใครจะไม่ร้องวะ) สรุปนางโทร.ไปหาแฟนผม ไม่รู้คุยกันยังไง นางบอกเขาจะมารับผม ผมก็เช็คบิล เอารถไปคืนเพื่อน เขาก็มารับผมแต่มากับแม่ ก็ไม่ได้คุยอะไรกันเท่าไหร่จนถึงบ้านผมก็ไม่ได้คุยอะไรมากมาย สำนึกผิดอยู่ สรุปก็นอนกัน แต่ผมก็ไม่หลับหรอก นอนมองเขาหลับ (ผมชอบนอนดูเขาหลับมาตลอด มันฟินดี) จนดึกละ เขาก็ดึงแขนผมไปหนุนแล้วก็มากอด ผมนอนยิ้มเหมือนคนบ้าอะ แบบนี่ดีกันแล้วใช่ไหม อภัยให้กันแล้วใช่ไหม ผมก็หลับไปพร้อมกับการกอดที่ผมรอมาตั้งนาน. จนสักพัก เขาพลิกตัวหนี😑 ตื่นเลยผม ก็นั่นแหละ ไม่ได้นอน จนเช้าเข้าไปทำงาน ผมก็พยายามทำตัวเป็นนางทาสที่ดี เปิดประตูบ้าน เก็บกวาดบ้าน ซักผ้าบ้างอะไรบ้าง จนเย็นเขากลับมาผมทำกับข้าวไว้รอเขา แต่เขาบอกเขาไม่กิน อะก็ไม่เป็นไร ออกไปทำธุระให้พ่อ ก็ไปหาไรกินกันข้างนอก เป็นแบบนี้อยู่2วัน เขาก็มึนๆของเขาปกติ ทำตัวทะเล้นๆเป็นปกติของเขา ผมก็ไม่กล้าพูดอะไรมาก จนถึงวันหยุด ไปงานบวชเพื่อนด้วยกัน ก็บวชเสร็จไปกินต่อที่บ้านเพื่อนอีกคน ผมกับเขาก็ไปซื้อของเพื่อจะมาทำอะไรกินกัน ตอนนั้นอยู่ด้วยกัน2คน ผมก็ถามเขาว่าสรุปเรายังไงกัน ผมขอโทษและขอกลับมาได้ไหม เขาก็บอกจะให้กลับไปเจอแบบเก่าอะหรอ แล้วจะตะโกนด่ากูอีกวันไหนก็ไม่รู้อะหรอ. ความรู้สึกว่าตกนรกกลับมาอีกครั้ง จนมาถึงบ้านเพื่อน ซึ่งผมไม่อยากกินอะไรละ ไม่อยากทำอะไรละ. แต่เขาก็เปลียนไปเป็นอีกคน มาหยอกล้อผมเหมือนกับตอนรักกันดี ผมก็ดีคิดว่าคงเห็นว่าผมก็เสียใจและสำนึกผิดไปแล้ว เพื่อนๆก็หยอกก็แซวกัน เขาก็ดูปกติ ผมก็หาตัวช่วย คือทักไปหาอีเพื่อนกะเทยที่ผมโทร.ไปหามันตอนนู้นน. นางก็นั่งอยู่ข้างๆแฟนผมแหละ. ผมก็บอกนางไปว่า ช่วยกูหน่อย ชงให้กูหน่อย มันจะยอมดีกับกูไหม อะไรไหม. นางก็บอก คืนนี้แหละเพื่อนมันก็ดูเล่นๆกับแล้วหนิ. พอกินเสร็จแยกย้ายกลับบ้าน ถึงบ้าน  อาบน้ำเสร็จผมก็ชนเลย ง้อเลย เพราะเวลาผมก็จะหมดแล้ว เดี๋ยวต้องกลับไปทำงาน ผมเลยถามเลย สรุปยังไงกันต่อเราอะ พูดนั้นพูดนี้ เขาบอกจะนอนรำคาน เวรกรรมแล้วคนที่หยอกเล่นกับกูคนนั้นหละ ผมก็ยิงคำพูดไปเลยว่า ไม่รักแล้วดึงกูกลับมาทำไมวะ ไปรับกูกลับมาทำไมวันนั้น(หัวเริ่มร้อน) ก็มีปากเสียงกันอีก คราวนี้ผมคนเดิมกลับมา ปีศาจ จอมมาร ตัว อะไรที่แย่ๆเข้าร่าง หนีอีกแล้วววววว.  เข้าบอกจะไปพรุ่งนี้ค่อยไป หึ ผมไม่อยู่ ผมจะไปเลย เก็บข้าวของอีกตามเคย ออกบ้านมาเขาก็ขับรถตามออกมา ผมไล่เขากลับไปบ้าน ด่าโวยวายให้กลับไป ไม่ต้องมาสนใจผม ไม่รักก็เกลียดกันไปเลย ฝาดงวงฝาดงา ต่อยต้นไม้บ้าง ปาขวดน้ำบ้าง ตะโกนบอกเขาไปว่ารอกูตายให้ธงชาติคลุมแล้วค่อยมาตามกู. เขาก็ไม่ยอมกลับ ผมก็ขึ้นรถ อารมณ์ยังเดือดอยู่ ก็บอกไป”มา จะไปส่งกู ไป” ผมอะจะให้ไปส่งแค่ปากทาง แต่เขาจะไปส่งที่ขนส่งเลย ผมเลยบอกให้จอด ไม่จอดกูโดดนะ จนเขาจอด ผมเห็นแล้วหละว่าเขาอะร้องไห้ แต่ตอนนั้นอะ ผมอยากรู้นะว่าจะร้องทำไม ที่ทำและที่พูดเหมือนไม่ได้รักกันแล้ว แต่เขากลับแสดงความรู้สึกออกมา ซึ่งผมก็เกิดลังเลใจอีกครั้ง แต่ผมทำไปไกลแล้ว คงไม่มีทางหรอกที่เขาจะยอมให้อภัย...

ผมยังรักเขา รักมาก ผมไม่รักตัวเองเลยสักนิดตอนนี้ ผมเหมือนคนสติหลุดไปแล้วตอนนี้ ผมทำชีวิตตัวเองพัง ทำความรู้สึกคนอื่นพัง และยังพังความรักที่ผมได้แต่ไม่เคยมองเห็นมันเลย ตอนนี้ก็นั่งรถไฟโง่ๆกลับยะลา กลับไปทำงานกับใจพังๆ เบื่อโลก ตายได้ตายไปแล้ว แต่ตายก็คงไม่ได้ทำอะไรเลย อยู่แบบใจพังๆยังดีกว่า โอกาสถึงมีแค่1ในล้าน ก็ใช่ว่าจะเกิดขึ้นไม่ได้...  ขอโทษจริงๆ ขอโทษจากใจ กลับไปได้จะไม่เป็นแบบนี้

อ่านแล้วด่าว่าได้ตามสะดวกนะครับ แต่ขออย่าง ผมควรทำยังไงต่อบอกผมทีนะ