มีมหาวิทยาลัยไหนบ้างครับที่เปิดสอน หลักสูตรบัญชี(ภาคพิเศษ)
เหตุผลที่ต้องการเรียนภาคพิเศษคือ
1.ผมอายุ 21 และกำลังก้าวเข้าสู่วัย 22 ปี ในปีนี้ครับ และตอนนี้ผมกำลังทำงานประจำอยู่ในองค์กรแห่งหนึ่งซึ่งวันทำงานของผมคือ จันทร์-ศุกร์ ครับ
และผมเองก็ได้ดรอปมหาลัยมาแล้วถึง 3 ปี จึงไม่รู้ว่าหากต้องการที่จะสมัครเรียนมหาวิทยาลัยรัฐบาลในปีหน้าจะต้องทำอย่างไร
เพราะในกรณีของผมนั้นไม่เหมือนเด็กม.6 จบใหม่
2.ผมต้องการมีปริญญาคณะบัญชีสัก 1 ใบพร้อมกับความรู้ทางบัญชีครับ 1.เพื่อพ่อแม่ 2.เพื่อตนเอง
และเพื่อผมจะได้นำความรู้ทางด้านบัญชีมาใช้ในงานที่ผมทำอยู่ครับ
เพราะงานที่ผมทำเป็นงานที่อยู่กับเอกสาร การเงินต่างๆ ซึ่งหากมีความรู้ทางด้านบัญชีมากกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้
ผมก็จะสามารถทำเรื่องขอสอบกับทางองค์กรที่ผมสังกัดอยู่ณตอนนี้ได้ ซึ่งนั้นก็จะทำให้ผมมีโอกาสก้าวหน้าในหน้าที่การงานที่ผมทำอยู่ได้ครับ
ปล. เกรดของผม ตอนม.6 ไม่ค่อยดีนัก ได้เพียง 2.05 เท่านั้นครับ
ปล.2 ตอนสมัยผมยังอยู่ ม.ต้น ผมชอบวิชา คณิตศาสตร์,วิทยาศาสตร์ และภาษาครับ
พอขึ้นม.ปลายก็ได้มีโอกาสได้เรียนภาษาฝรั่งเศส,เกาหลี,ญี่ปุ่น
แต่ด้วยความที่เป็นเด็กเกเรียนมาตั้งแต่ไหนแต่ไรมาแล้ว เลยไม่ได้สนใจในการเรียนสักเท่าไหร่ บวกกับด้วยหลักสูตรที่มีความเข้มข้นมากขึ้นตามระดับชั้นที่เพิ่มมากขึ้น ผลที่ได้คือเรียนไม่ทันเพื่อนและเรียนไม่รู้เรื่อง
เจตนาของผมคือผมมองว่าอินเตอร์เน็ตเป็นสิ่งที่เด็กรุ่นใหม่พึ่งกันมากในชีวิตประจำวัน เลยอยากแชร์ประสบการณ์ชีวิตไว้เป็นอุทาหรณ์ให้เด็กรุ่นใหม่ที่กำลังเดินทางผิดอยู่ได้คิดทบทวนครับ
ไม่อยากให้เด็กรุ่นใหม่ที่ยังมีโอกาสและกำลังเดินทางผิดหมดอนาคตครับ
คุณยังมีโอกาสแก้ตัวก็ควรใช้โอกาสนั้นเสียก่อนที่มันจะสายเกินไป
เพื่อนนั้นคบได้ครับ แต่ต้องเลือกคบให้เป็น ปฎิเสธให้ได้ หากคุณไม่คิดปฎิเสธ ก็จะมีครั้งที่2,3,4 ไปเรื่อยๆครับ แต่หากปฎิเสธได้ก็จบ
แต่ก่อนผมก็มีเพื่อนเยอะครับ เรียกได้ว่าไปไหนไปกันลุยไหนลุยกัน แต่ตอนนี้กลับไม่เห็นแม้แต่เงาเพราะต่างคนต่างไปมีชีวิตของกันเอง
เราไม่ได้เจอเพื่อนเพียงแค่กลุ่มๆนี้เท่านั้นนะครับ แต่เรายังต้องเจอเพื่อนใหม่ๆ ในสังคมใหม่ๆอีกมาก เช่น ขึ้นม.ต้น-ม.ปลาย(อาจจะต้องย้ายโรงเรียนไม่ได้อยู่โรงเรียนเดิม),เข้ามหาวิทยาลัย,ที่ทำงาน เป็นต้นฯ
พวกที่เราเคยมีเรื่องบาดหมางกับเขาในวันนี้ อาจจะมาเป็นเพื่อนร่วมงานกับเราในที่ทำงานในอนาคตก็เป็นได้ครับ
เพราะผมเคยเจอมากับตัวแล้ว
สุดท้ายนี้ขอฝากเด็กรุ่นใหม่เอาไว้ครับ
ว่าอย่าเชื่อเพื่อนมากจนเกินไป คุณยังมีพ่อแม่ครับ เพราะหากเกิดอะไรขึ้นกับเราเพื่อนมันไม่ได้มาช่วยเราหลอกครับ(ผมเคยเจอมาแล้ว)
ลองคิดตามนะครับ หากเราพิการขึ้นมาเพื่อนที่มันบอกว่ารักคุณนักรักคุณหนามันจะมาเยี่ยมคุณสักกี่วันกันเชียว ให้เต็มที่เกิน1อาทิตย์ครับ
(มันได้มาช่วยเรื่องค่ารักษาคุณไหม) หากตายขึ้นมา ก็จะมางานศพและมาเบิ้ลรถมอไซค์ส่งคุณขึ้นเมรุ
(ถามว่ามันมีประโยชน์ไหมคุณเองนะครับ)
ผลสุดท้ายมีแต่พ่อแม่ที่เจ็บปวด,เสียทั้งเงินและอีกมากมาย
เพื่อนพอเหตุการณ์ผ่านไปสักพัก มันก็ลืมคุณแล้วครับแล้วเรื่องของคุณก็จะเป็นแค่เรื่องเล่าในวงเหล้าเท่านั้นครับ
มีก็แต่พ่อแม่ที่จะคอยช่วยเหลือเราโดยที่พวกท่านไม่เคยหวังอะไรตอบแทนจากเราเลย นอกเสียจากอยากเห็นเราได้ดีครับ
ขออภัยที่ดราม่าซะยาวเหยียด ยาวกว่าคำถามเสียอีก 555
ป.ตรี บัญชี (ภาคพิเศษ)
เหตุผลที่ต้องการเรียนภาคพิเศษคือ
1.ผมอายุ 21 และกำลังก้าวเข้าสู่วัย 22 ปี ในปีนี้ครับ และตอนนี้ผมกำลังทำงานประจำอยู่ในองค์กรแห่งหนึ่งซึ่งวันทำงานของผมคือ จันทร์-ศุกร์ ครับ
และผมเองก็ได้ดรอปมหาลัยมาแล้วถึง 3 ปี จึงไม่รู้ว่าหากต้องการที่จะสมัครเรียนมหาวิทยาลัยรัฐบาลในปีหน้าจะต้องทำอย่างไร
เพราะในกรณีของผมนั้นไม่เหมือนเด็กม.6 จบใหม่
2.ผมต้องการมีปริญญาคณะบัญชีสัก 1 ใบพร้อมกับความรู้ทางบัญชีครับ 1.เพื่อพ่อแม่ 2.เพื่อตนเอง
และเพื่อผมจะได้นำความรู้ทางด้านบัญชีมาใช้ในงานที่ผมทำอยู่ครับ
เพราะงานที่ผมทำเป็นงานที่อยู่กับเอกสาร การเงินต่างๆ ซึ่งหากมีความรู้ทางด้านบัญชีมากกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้
ผมก็จะสามารถทำเรื่องขอสอบกับทางองค์กรที่ผมสังกัดอยู่ณตอนนี้ได้ ซึ่งนั้นก็จะทำให้ผมมีโอกาสก้าวหน้าในหน้าที่การงานที่ผมทำอยู่ได้ครับ
ปล. เกรดของผม ตอนม.6 ไม่ค่อยดีนัก ได้เพียง 2.05 เท่านั้นครับ
ปล.2 ตอนสมัยผมยังอยู่ ม.ต้น ผมชอบวิชา คณิตศาสตร์,วิทยาศาสตร์ และภาษาครับ
พอขึ้นม.ปลายก็ได้มีโอกาสได้เรียนภาษาฝรั่งเศส,เกาหลี,ญี่ปุ่น
แต่ด้วยความที่เป็นเด็กเกเรียนมาตั้งแต่ไหนแต่ไรมาแล้ว เลยไม่ได้สนใจในการเรียนสักเท่าไหร่ บวกกับด้วยหลักสูตรที่มีความเข้มข้นมากขึ้นตามระดับชั้นที่เพิ่มมากขึ้น ผลที่ได้คือเรียนไม่ทันเพื่อนและเรียนไม่รู้เรื่อง
เจตนาของผมคือผมมองว่าอินเตอร์เน็ตเป็นสิ่งที่เด็กรุ่นใหม่พึ่งกันมากในชีวิตประจำวัน เลยอยากแชร์ประสบการณ์ชีวิตไว้เป็นอุทาหรณ์ให้เด็กรุ่นใหม่ที่กำลังเดินทางผิดอยู่ได้คิดทบทวนครับ
ไม่อยากให้เด็กรุ่นใหม่ที่ยังมีโอกาสและกำลังเดินทางผิดหมดอนาคตครับ
คุณยังมีโอกาสแก้ตัวก็ควรใช้โอกาสนั้นเสียก่อนที่มันจะสายเกินไป
เพื่อนนั้นคบได้ครับ แต่ต้องเลือกคบให้เป็น ปฎิเสธให้ได้ หากคุณไม่คิดปฎิเสธ ก็จะมีครั้งที่2,3,4 ไปเรื่อยๆครับ แต่หากปฎิเสธได้ก็จบ
แต่ก่อนผมก็มีเพื่อนเยอะครับ เรียกได้ว่าไปไหนไปกันลุยไหนลุยกัน แต่ตอนนี้กลับไม่เห็นแม้แต่เงาเพราะต่างคนต่างไปมีชีวิตของกันเอง
เราไม่ได้เจอเพื่อนเพียงแค่กลุ่มๆนี้เท่านั้นนะครับ แต่เรายังต้องเจอเพื่อนใหม่ๆ ในสังคมใหม่ๆอีกมาก เช่น ขึ้นม.ต้น-ม.ปลาย(อาจจะต้องย้ายโรงเรียนไม่ได้อยู่โรงเรียนเดิม),เข้ามหาวิทยาลัย,ที่ทำงาน เป็นต้นฯ
พวกที่เราเคยมีเรื่องบาดหมางกับเขาในวันนี้ อาจจะมาเป็นเพื่อนร่วมงานกับเราในที่ทำงานในอนาคตก็เป็นได้ครับ
เพราะผมเคยเจอมากับตัวแล้ว
สุดท้ายนี้ขอฝากเด็กรุ่นใหม่เอาไว้ครับ
ว่าอย่าเชื่อเพื่อนมากจนเกินไป คุณยังมีพ่อแม่ครับ เพราะหากเกิดอะไรขึ้นกับเราเพื่อนมันไม่ได้มาช่วยเราหลอกครับ(ผมเคยเจอมาแล้ว)
ลองคิดตามนะครับ หากเราพิการขึ้นมาเพื่อนที่มันบอกว่ารักคุณนักรักคุณหนามันจะมาเยี่ยมคุณสักกี่วันกันเชียว ให้เต็มที่เกิน1อาทิตย์ครับ
(มันได้มาช่วยเรื่องค่ารักษาคุณไหม) หากตายขึ้นมา ก็จะมางานศพและมาเบิ้ลรถมอไซค์ส่งคุณขึ้นเมรุ
(ถามว่ามันมีประโยชน์ไหมคุณเองนะครับ)
ผลสุดท้ายมีแต่พ่อแม่ที่เจ็บปวด,เสียทั้งเงินและอีกมากมาย
เพื่อนพอเหตุการณ์ผ่านไปสักพัก มันก็ลืมคุณแล้วครับแล้วเรื่องของคุณก็จะเป็นแค่เรื่องเล่าในวงเหล้าเท่านั้นครับ
มีก็แต่พ่อแม่ที่จะคอยช่วยเหลือเราโดยที่พวกท่านไม่เคยหวังอะไรตอบแทนจากเราเลย นอกเสียจากอยากเห็นเราได้ดีครับ
ขออภัยที่ดราม่าซะยาวเหยียด ยาวกว่าคำถามเสียอีก 555