อ่านให้จบแล้วค่อยด่านะคะ ต้องการความเห็นจากทุกคนจริงๆค่ะ
ก่อนอื่นคือเราอายุ18 ย่าง19 ทางบ้านทุ่มทุกอย่างให้ และเราค่อนข้างที่จะเป็นเด็กดีของครอบครัวอยู่เหมือนกัน ทำให้ได้ทุกอย่าง เป็นพี่คนโตสุด เรียนดีมาตลอด สอบติดมหาลัย ไม่เคยเที่ยวกลางคืน เหมือนวัยรุ่นทั่วไปที่เค้าทำ(ดูจากเพื่อนรอบตัว) เพื่อนเที่ยวเราไม่เที่ยว เพื่อนสูบบุหรี่เราไม่ทำ เรื่องมีอยู่ว่าเราคบกับคนๆมาเกือบ2ปี แต่รู้จักมาจะ4ปีล้ะ แต่คือระหว่างที่4ปีนั้นอะเราคบๆเลิกๆกะเค้ามาตลอด มีแต่เราที่ทิ้งเค้า เราคบกะคนอื่นเค้าก็ยังรอเราอยู่ตลอด(แต่ระหว่างรอเราคบกะคนอื่นอะเค้าก็มีคนคุยนะ) เรากลับมาคบกันตอนม.5 เราจะเลิกกับเค้าหลายครั้งเหมือนเดิมค่ะ แต่พอจะเลิกทุกครั้งเค้าก็บอกว่าไม่เลิกได้มั้ยยังไม่ได้ขอแต่งงานเลยเค้าพูดอย่างนี้ทุกครั้ง เรายอมรับค่ะว่างี่เง่ากับสิ่งที่เค้าทำ เค้าก็ปรับตัวมาเรื่อยๆเราไม่ชอบอะไรเค้าก็ไม่ทำ จนตอนนี้ทุกอย่างเริ่มเข้าที่ เราเลยยอมมีอะไรกับเค้า แม่ฝ่ายชายรู้ค่ะ เพราะเจอถุงยางในห้องเค้า แม่เค้าถามว่าใช้กับใคร เค้าก็บอกว่าใช้กับเรา แม่เค้าเลยบอกว่าอย่าทำบ่อย แต่พ่อแม่เรารับไม่ได้ค่ะ แม่เรารู้จากเราลืมเอายาคุมทิ้ง(ไม่ได้สดนะคะถุงแตกเฉยๆ) แม่เราก็ถามว่าใครสอน (เป็นผู้หญิงก็ต้องป้องกันตัวเองป่ะคะ)เราไม่ได้ตอบไปนะเพราะคิดว่าแม่คงไม่เข้าใจแน่ๆ แม่เราจะเอาเรื่องเราก็บอกไม่ต้อง แล้วจะให้เค้าเอาฟรีหรอเราตอบไม่ถูกเลยค่ะ แม่บอกว่า อย่าเอาตัวแลกกับผู้ชาย มันไม่มีศักดิ์ศรี ไม่มีค่า ถ้าเค้ามีคนอื่น (เราไม่ได้จะเอาตัวเข้าแลกเพื่อได้เค้า มีแต่เราอะจะทิ้งเค้า) แล้วก็มานั่งอกหักเสียใจคิดฆ่าตัวตาย  

แนะนำให้อ่านให้จบก่อนแล้วค่อยอ่าน spoil
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้  เรื่องเดียวที่จะทำให้เราฆ่าตัวตายได้คือเรื่องครอบครัว เรามีพี่คนนึงเสียไปได้จะ3ปีแล้วเป็นเรื่องที่เลวร้ายและไม่มีใครรับได้กะเรื่องที่เกิดขึ้น เราต้องกลายเป็นพี่คนโต เป็นเสาหลัก เราไม่เคยร้องไห้ให้แม่เห็นเวลาแม่พูดเรื่องพี่ เราต้องเข้มแข็งตลอดมา พี่เค้าชอบกินบวบผัดไข่เราไม่ชอบแต่แม่เค้าทำให้เรากินตลอดคือเราเกลียดบวบมากๆเราก็น้อยใจบ้างนะ แต่ไม่เคยพูด เพราะเค้าใจว่าแม่เค้าคิดถึง เรายังคงคิดถึงอยู่ทุกวันเพราะสนิทกะพี่พอสมควร หลังๆมาแม่เค้าเริ่มยิ้มได้หัวเราะได้ แต่พอเรากับแม่ทะเลาะกันหรืเราทำไรที่แม่ไม่พอใจ แม่ก็ ชอบพูดเปรียบเทียบเรากะพี่ ประมาณว่า ไม่เห็นเหมือนพี่เค้าเลย อย่างนั้นอย่างนี้ แม่พูดแบบนี้ทีไรเราอยากไปอยู่กับพี่ทุกครั้ง มันบั่นทอนอะค่ะ
แต่เราก็คือเรา พี่ก็คือพี่ อาจจะทำได้ไม่ดีเท่าแต่ก็พยาม ยอมรับว่าเหนื่อย เหนื่อยมาก แต่จะทนให้มากที่สุด เราความอดทนสูงค่ะ

อับอายไปทั้งตระกูลแล้วมั้ง (แล้วที่เรียนดี ทำตัวดีมาตลอดมันหักล้างกันไม่ได้ใช่มั๊ยคะ) แต่แม่เค้ายังใช้เหตุผลกับเรานะคะว่าถ้าสมมุติเลิกกันไปแล้วเรามีคนใหม่คนใหม่เค้าจะรับได้มั้ย (สมัยนี้เค้ารับไม่ได้หรอคะคุณผู้ชาย????)พ่อแม่เสียใจกับเรื่องนี้มาก แต่ในมุมมองของเรามันคือเรื่องปกติ (เราผิดหรอคะ???)

แม่เสียใจเราก็เสียใจค่ะ เราเข้าใจท่านแต่ท่านไม่จะไม่ค่อยเข้าใจเรานะคะ

ค่าของผู้หญิงอยู่ที่ความบริสุทธิ์หรอคะ ??

เราดูไม่มีศักดิ์ศรีขนาดทำให้ทั้งตระกูลอับอายเพียงเพราะไม่บริสุทธิ์หรอคะ???

ป.ล. นี่เป็นการตั้งกระทู้ครั้งแรกผิดพลาดประการใดขออภัยมานะที่นี้ด้วย