สวัสดีค่ะ ไม่รู้ว่ามีใครเป็นเหมือนเรามั้ยคือเป็นคนนึงที่กลัวผี กลัวความมืด เหมือนพอมืดปุ๊ป! เอาแล้วไง...เอกมโน โทจินตนาการมาแล้วไง

คิดไปไกลว่ามันต้องมี “บางสิ่ง” หรือก็คือ “ผี” อยู่ในที่มืดแน่ๆ มโนถึงขนาดที่ว่า...

-ไม่กล้านอนเอาเท้าออกนอกผ้าห่ม (แต่นอนคนเดียวพอไหวอยู่ค่ะ)
-ไม่กล้ามองกระจกตอนดึกๆหรือเดินผ่านก็จะกลัวๆ
-ไม่กล้ามองขึ้นไปบนบันไดบ้านตอนมืดๆ
-พอปิดไฟเสร็จ ระหว่างเดินไปที่เตียงก็จะกลัวเดินชนกับ “บางสิ่ง” ในที่มืด
-หรือตอนปิดไฟก็กลัวจะมี “บางสิ่ง” มาจับมือเราระหว่างนั้น

ยังมีอีกมากค่ะที่เราจินตนาการไปไกลลล~

เรียกได้ว่าเป็นคนกลัวมากในระดับนึงจริงๆ แต่ก็เป็นคนที่ชอบดูหนังผีชอบเข้าบ้านผีสิงตามสวนสนุกนะคะ ดูหนังแล้วก็กลัว ฉากผีจะโผล่ก็จะอุดหูแล้วหลี่ตาดูเอา หลังจากดูก็จะ...

นอนไม่หลับ!!!กลัว 55555

พอมาคิดๆดูจริง เราก็โตในระดับนึงแล้วที่จะมากลัวอะไรแบบนี่ ที่บ้านไม่มีคนกลัวเลยค่ะ พ่อแม่พี่ มีเราที่ชอบผวาไปเอง

แม่จะบอกเสมอว่า “คนอ่ะน่ากลัวกว่าผี” ใช่ มันคือความจริง แต่ก็อดกลัวผีไม่ได้จริงๆ

เลยอยากจะรู้วิธีที่ทำให้หายกลัวผีสักทีค่ะ จะวิธีไหนก็ได้ค่ะ ที่จะช่วยลบความมโน ความกลัวผีกลัวความมืดนี้ออกไปจากใจค่ะ



ปล. ที่กลัวอาจจะเพราะส่วนหนึ่งดูหนังผีมาตั้งแต่เด็กๆ บวกกับที่บ้านชอบเล่าเรื่องผีด้วย ก็จะคิดภาพตามตลอด และหลอนตลอด