สวัสดีครับ ผมจะมาขอคำแนะนำจากหลายๆท่านในนี้ครับ


         ผมเป็นโรคซึมเศร้ามาได้หลายปีแล้วในช่วงที่เรียนมหาลัย แล้วชีวิตก็เดินมาแบบไร้จุดหมาย ไม่มีไรที่เป็นชิ้นเป็นอันสักอย่าง แต่ก็ยังดีที่เรียนมาจนถึงปี4แล้ว แต่ก็เกือบเอาตัวไม่รอด และบั่นทอนจิตใจผมมากๆ คนรอบข้างก็ทยอยแยกย้ายกันไป ไม่ว่าจะไปต่างประเทศ ระยะทาง กาลเวลา การงาน และเสียชีวิต ได้เห็นความก้าวหน้าของคนรอบตัว โอกาสดีๆมากมาย ยกเว้นผมคนเดียวที่ยังยืนอยู่กับอะไรเดิมๆซ้ำซากน่าเบื่อนี้ หมอก็ได้ให้คำแนะนำกับผมว่า ควรมีความสุขได้ด้วยตัวเอง อย่าไปพึ่งพาคนอื่นหรือผูกมัดกับมันมาก เพราะจะทำให้เราเอาชีวิตไปฝากไว้กับเขา


         การอยู่คนเดียวแบบว่างๆเบื่อมันก็ทำให้ผมแย่ได้เหมือนกัน อยู่แบบเงียบๆไม่มีอะไร ไร้จุดหมาย แต่ผมชอบถ่ายรูปมาก และชอบการเดินเที่ยวถ่ายรูปวิวต่างๆมาก มันเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้ผมมีความสุขกับการอยู่ด้วยตัวเองมากที่สุด อยากจะขอคำแนะนำจากทุกๆคนในนี้หน่อยครับ ผมมักจะมีมุมที่ต้องอยู่คนเดียวบ่อยมากๆ และมันจะเบื่อจิตตกเสมอ การนอนกลิ้งไปมาฆ่าเวลามันทำให้ผมไม่ได้ดีขึ้นเลย ผมก็กำลังมีแพลนจะซื้อกล้องใหม่ในไม่กี่เดือนนี้ด้วยเงินตัวเอง เพื่อเป็นของขวัญให้ตัวเอง และเวลาผมตั้งเป้าและผิดหวังจากมัน จะทำให้ผมรู้สึกดิ่งมากๆ.....



คิดว่าแบบนี้มันใช่ทางออกไหมครับ? ถ้าผมจะซื้อกล้องตัวใหม่ ก็กลัวๆเหมือนกันว่าผมจะกลายเป็นคนยึดติดวัตถุแทน ถ้าผมมองมันเป็นตัวช่วยให้ผมอยู่ได้ด้วยตัวคนเดียวจะได้ไหมครับ? กล้องเก่าผมก็มีนะครับ แต่อยากจะพัฒนาอุปกรณ์ต่อไปข้างหน้าต่อไป



หรือว่ามีอะไรอย่างอื่นมาเสนอผมครับ ที่นอกจากกล้องตัวใหม่ที่ผมคิดไว้ในหัว