** ประหวั่น ป่าแหว่ง ** ภาค ๒
   
๐ ตะกอนกรวดเม็ดร้าวร่อน                แหลกเหลว
ริบหรี่ไฟหวังเปลว                           เปลี่ยวว้าง
ไหลฝันร่วงลงเหว                           เห็นป่า  แหว่งพ่อ
ริบหรี่การุณย์ร้าง                             ร่มไม้มลายขวัญ ฯ

๐ หรรษาเสียงด่าเศร้า                      โศกกระเซ็น  
เห็นสิ่งยุติธรรมเป็น                          เปล่าแท้
ไหลฝันหลั่นเขาเข็ญ                        เขาล่ม  หวังนอ
เขาต่อรองตึกแล้                             เร่งโล้นศีขริน ฯ

๐ ดินเลนเห็นไม้ป่า                          กำสรวล  แซ่แล
สรวลแซ่แสบสันต์หวน                      เหี่ยวเหน้า
เห็นนานบิ่นผาขบวร                         สัณฑ์แหว่ง  แสลงเวย
สัณฑ์แหว่งสังเวชเว้า                       แหว่งเวิ้งเพิงภู ฯ

๐ เพิงภูดูเหนื่อยด้าว                        ดาวดิน  หน่ายนอ
ดินหน่ายทรชนหิน-                          ชาติเหี้ยม
มารคนล่อลวงนคินทร์                       คณาเล่ห์  เหลี่ยมฤา
ดอยเหลี่ยมกลายเอี้ยมเฟี้ยม              ดั่งเฟี้ยมนิเวศหลอน ฯ

๐ เขียวรายกลายสลดแคว้น                แดนเสลา
แดนถิ่นอาถรรพณ์เฉา                        โฉ่สะท้อน
ลำนำสุเทพเรา                                 ร้าวร่อน
ปูนกรวดสักขีก้อน                             แหว่งหล้าวนาหลวง ฯ

๐ นครพิงค์ร่วงฟ้า                             ลืมสมัย  โรจฤา     
เขียวขาดเทาระยับไสว                       สวะระย้า
บอดสำนึกสึกใน                               ธรรมชาติ
รอยโหว่ฉาวโฉ่หล้า                           รัฐไร้ใดสนอง ฯ

๐ อิทธิพลคับฟ้า                               ดอยสะเทือน
ดาวสะทกทุชนเฉือน                          ชอกช้ำ
เสียงลือเล่าเมืองเหมือน                      คดีหลุด  แล้วฤา
นิวาสฉาวฉลองซ้ำ                             นิเวศเส้นใหญ่สยาม ฯ

๐ กระแสธารผ่านแล้ว                         ผ่านเลย
กระแสข่าวฉาวก็เคย                           ผ่านพ้น
กระแสวารก็ผ่านเฉย                           ผ่านชั่ว
กระแสแหว่งฤาจักด้น                         ผ่านเจ้าที่ทมิฬ ฯะ

++ เครดิตภาพ :: Google ++