คือผมคุยกับผู้หญิงคนหนึ่ง ยอมรับเลยครับทัศนคติไม่ตรงกัน แต่นิสัยเข้ากันได้

ผมเริ่มจริงจังกับชีวิตแล้วครับ เริ่มเก็บเงิน ฝากออมทรัพ เริ่มมองหาประกันภัย เริ่มคิดจะสร้างครอบครัว ผมอายุ27แล้วครับ ไม่เริ่มตอนนี้ก็ไม่รู้จะเริ่มตอนไหน

แต่เธอคนที่ผมคุยด้วย เค้ายังอยากเที่ยว(กลางคืน ผับ) ยังอยากใช้ชีวิตให้มีความสุขไปวันๆคือได้เงินเดือนมาก็ซื้อเสื้อผ้าๆๆๆๆ ทุกเดือน ผมรู้ครับว่าเป็นของคู่กันกับผู้หญิง แต่เดือนหนึ่งซื้อทีล่ะ 2 ชุดได้ไหมครับ นี่ซื้อหลายชุดและซื้อทุกเดือน แล้วเธอชอบมองหาร้าน
แบรนด์ใหม่ๆ เงินเดือนเธอเดือนชนเดือนครับ
ไม่ค่อยมีเงินเก็บ  ทั้งๆที่เธออายุ 27 แล้ว แต่บอกว่าตัวเองเป็นวัยรุ่นอยู่  เห้อ น่าโมโหชะมัด!

ผมพยายามบอกเธอให้มองรอบๆตัว มองแล้วลองคิดดู คนที่เธอคบด้วย คนที่ชมเธอว่าสวย คนที่บอกเธอต้องซื้อเสื้อแบบนี้ ลิปเบรนด์นี้นะกำลังมาแรงเลย กับคนที่บอกให้เธอเก็บเงินบ้างนะ อนาคตจะได้ไม่ลำบาก พวกเขามีชีวิตแบบใด แตกต่างกันไหม?
เธอก็ไม่ฟังผม ผมพยายามฉุดเธอขึ้นนะครับ ที่ผมคุยกับเธอเพราะเธอก็มีข้อดี แต่ข้อเสียก็อย่างที่บอก
ผมควรหยุดคุยกับเธอไหมครับ? แต่คำตอบในใจผมควรหยุดคุยมากกว่าไปห่วงที่เธอเป็นแบบนั้น แบบนี้ผมคิดถูกไหมครับ

“คุณสามารถให้ข้อคิด
หรือความรู้กับใครก็ได้
แต่ที่เขาไม่เข้าใจเป็นเพราะ
สำหรับเขานั้น การเปลี่ยนแปลง
เป็นเรื่องใหญ่ เขาจึงเลือกที่จะโง่
และอยู่ในชีวิตเดิมที่มีปัญหา
ไปอย่างนั้นต่อไป...
...Get ป่ะ”
#CJ