เขาเป็นพ่อของลูกค่ะเรากับเขาท้องโดยที่ไม่ได้ตั้งใจทั้งคู่ตอนนั้นเรากำลังเรียนอยุ่ตอนแรกเรานึกว่าเขาเรียนอีกมหาลัยอย่างที่เขาบอก แล้วมารู้ทีหลังคือเขาไม่ได้เรียนอะไรเลย เรียนแต่ไม่จบไม่ไปเรียน
  ตอนแรกเขาไม่เอาลูกเราบอกให้เราไปเอาออกเขากลัวพ่อแม่เขารู้ แต่เราเลือกจะไม่ทำยอมทิ้งอนาคตยอมโดนที่บ้านเกลียดไปพักนึงเราอยากให้เขารับผิดชอบเราเลยหน้าด้านหน้าทนอยุ่คอนโดเขาตอนเราท้อง อยู่จนใกล้จะคลอด คือเขาพาผู้หญิงมาห้องเรื่อยๆทั้งที่เราอะท้องอยู่ วันสุดท้ายที่เราคลอดเขาพาผู้หญิงคนนั้นมาแล้วเอาเรากลับไปส่งบ้าน เพื่อนเขาบอกเราคำนึงเขาอาจจะพูดเล่นแต่เราฝังใจมาก เขาบอกว่าจะไปส่งเรากลับบ้านนอก
เราอยู่กับเขาไม่ใช่ว่าอยุ่สบายเลยเสื้อผ้ามี5-6ชุดกผ้ใส่ซ้ำไปอย่างนั้นเขาขอเงินที่บ้านมาบอกเอามาให้เราใช้แต่ความจริงเขาเอาไปเล่นการพนัน ไปเที่ยวนวดสปา
  หลังเราคลอดแล้วเขาก็ไปรับเรามาบอกว่าเนี่ยคิดถึง ซื้อโทรสัพให้เราเพราะของเราเขาเอาไปขายแล้วเราไม่มีใช้ ตอนแรกเราก็แข็งใจแต่มาหลังๆก็คิดว่าเขาจะคิดได้จริงๆเราก็กลับมาอยู่กับเขา ยิ่งอยู่ก็ยิ่งทะเลาะกันเพราะเขาชอบเอาลูกไปอ้างขอเงินที่บ้าน จนมาวันนึงเขาให้เราพาลูกไปต่างจังหวัดบ้านแม่เขา แม่เขาบอกว่าจะเปิดกิจการเล็กๆให้ ให้เราช่วยกันทำเพื่อเป็นรายได้เลี้ยงครอบครัวก่อน เราเลยกลั้นใจตั้งใจว่าจะทำให้ดีเพื่อจะได้มีเงินเลี้ยงลูก แต่พอเรากลับมาหลังจากส่งลูกเราเสร็จถึง กทม. แม่เราโทรมาหาเราบอกว่า แม่เขาโทรไปบอกให้รับเรากลับบ้านทีพูดกับแม่เราว่าเราอะเป็นตัวซวยในชีวิตลูกเขา เขาให้เงินค่าเทอมลูกเขามาจ่ายลูกเขาเอามาให้เราใช้ บอกกับแม่เราว่าให้เราอยู่บ้านทำตัวให้มีค่าอยาาวิ่งไล่ตามจับผู้ชาย
เขาไปบอกแม่เขาว่าเราหาเรื่องทะเลาะ จะไม่ทะเลาะได้ไงเรากับลูกอยู่คอนโดเขาพาผู้หญิงมาห้องแลเวไล่เรากับลูกออกมานอนหน้าห้องตรงที่รับแขกมาปูที่นอนให้เราแล้วบอกผู้หญิงคนนั้นเป็นเพื่อน เพื่อนจำเป้นต้องอยู่ในห้องกันแล้วไล่เรากับลูกออกมาไหม
  วันนั้นแม่เราบอกว่าให้เราไปรับลูกเรากับแม่ไปบ้านแม่เขาแล้วเอาลูกกลับมาเพราะแม่เขาบอกจะเอาไปให้ป้าเขาเลี้ยงแล้วป้าเขาไม่มีลูก หลังจากนั้นเราก็ไม่ติดต่อเขาเราไปทำงานกับญาติที่ต่างจังหวัดให้แม่เราเลี้ยงลูกเราหาเงินส่งให้แม่ แล้วเขาติดต่อเรามาบอกว่าให้กิจการที่เขาพูดว่าจะเปิดให้เสร็จแล้ว เขามาขอเราหมั้นมาขอขมาเรากับพ่อแม่เรา
  เรากลับมาอยู่กับเขาตอนแนกยังไม่เอาลูกมาเขาให้เราไปเฝ้าร้านแทนเขาแล้วตัวเขาหายไปไหนไม่รู้บอกจะให้เงินเดือนเราแต่นี่ผ่านมาจะห้าเดือนเราไม่เคยได้เลย เราลงทุนของเราพอได่เงินเขาก็เอาไปหมด ไม่มีเงินส่งให้ลูกจนแม่เราบอกว่าเอาไปฝากญาติเราเลี้ยงแล้วแม่เราต้องทำงานหาเงินเลี้ยงลูกเรา เราขายของออนไลน์ได้เงินเขาก็เอาไปหมดไม่ให้เราแล้วเขาซื้อมือถือให้เราบอกว่าเงินเดือนเราไม่ได้เพราพเราได้มือถือแล้วเราใช้ไปเดือนเดียวพอมีปันหาเราจะกลับบ้านเขาก็เอาซิมเราออกแล้วเขาบอกว่าเขาไม่ให้ เขาให้ยืมเฉยๆแต่มือถือเราที่แม่ให้เรามาเขาเอาไปใช้จนสภาพเละพอเรากลับบ้านเขาก็มาขอให้เรากลับมาช่วยที่ร้านเขา
ญาติเราเลยบอกใฟ้เอาลูกมาด้วย จะได้รู้รายจ่ายเผื่อจะคิดได้ว่าต้องช่วยเขาจ่ายค่านมค่าอะไรบ้าง
  แต่ตอนนี้ลูกมาอยู่ลูกร้องเขาก็ลำคาญเราเล่นกับลูกเขาก็บอกให้เราเอาลูกไปเล่นหน้าห้องไม่มีสมาธิ
แล้ววันนี้อยู่ดีๆพูดบอกว่าให้เราตัดสินใจเอาให้เราเอาลูกให้แม่เราไม่กผ้แม่เขาเลี้ยง เมื่อวานเขาบอกจะพาลูกไปเยี่ยมแม่เขาที่ต่สงจังหวัด แต่เราไม่ยอมกลัวจะเหมือนก่อนหน้าอีก
วันนี้เขาไม่ให้เราไปร้านบอกให้เราอยู่บ้านเลี้ยงลูกแล้วอยู่ๆกลับมาบอกให้เราไปเฝ้าร้านแทนพอเราไปก็ตามเรากลับมาเพราะลูกร้อง
เขากลับไปเฝ้าร้านแล้วอยู่ๆกลับห้องมา พูดารพัดจะขู่เราบอกจะเลิกบ้างจะชิ่งบ้าง
หมดคำพูดกับคนแบบนี้ เสียความรู้สึกไม่รผุ้จะสรรหาคำไหนมาด่าให่เท่าการกระทำเขาเลยจริงๆ
แค้นใจมากตอนนี้ ตัดสินใจจะเลือกเดินออกไปดีไหมแล้วจะพูดกับเขายังไงให้มันโอเคที่สุด