ลองนึกภาพว่าถ้าคุณเกิดและโตมาในประเทศที่ใช้ภาษาอังกฤษเป็นหลักอยู่แล้ว
ดังนั้นตั้งแต่เข้าโรงเรียนสมัยเด็กๆ ชั้นปฐมวัยจนถึงระดับมัธยมหรือไฮสคูล ก็เลยจะไม่ได้มีการเรียนการสอนภาษาที่สองเป็นภาคบังคับแบบที่บ้านเราสอนภาษาอังกฤษไงครับ  จึงไม่น่าแปลกใจที่คนเขาจะไม่ทราบว่าประเทศอื่นมีการบังคับให้นักเรียนต้องมาเรียนภาษาอังกฤษด้วยนอกเหนือจากภาษาของตนเอง  หรือหลายประเทศบนโลกที่ก็ไม่ได้ใช้ภาษาอังกฤษเป็นหลักก็ไม่ได้บังคับให้นักเรียนต้องเรียนภาษาอังกฤษ

และไม่แปลกเช่นกันที่คนอเมริกา หรือคนหลายประเทศไม่รู้ความเป็นไปของคนไทย หรือหลายประเทศในเอเซีย
ที่เราคนไทยรู้ความเป็นไปของอเมริกา ยุโรป ญี่ปุ่น เกาหลี  ส่วนหนึ่งเพราะเราคุ้นชินกับวัฒนธรรมและสภาพบ้านเมืองของประเทศเหล่านั้นผ่านหนัง ละคร ซีรีส์  เลยทำให้เราเข้าใจสภาพความเป็นไปของประเทศเหล่านั้น  นึกภาพนักเรียนไฮสคูลในอเมริกา นักเรียนม.ปลายญี่ปุ่นทำกิจกรรมชมรมออก

แต่สมมติหากถามคุณว่ารู้ไหมว่านักเรียนพม่า ลาว อินโดนีเซีย  ประเทศข้างเคียงเรานี่แหละ  นักเรียนเค้าต้องเรียนวิชาอะไรกันบ้าง  โรงเรียนที่ลาวมีบังคับสอนวิชาภาษาฝรั่งเศสด้วยไหม  โรงเรียนที่พม่ามีเรียนพละด้วยหรือเปล่า ถ้ามีนิยมกีฬาอะไร  โรงเรียนที่อินโดนีเซียมีทำกิจกรรมชมรมหรือจัดกีฬาสีหรือไม่  เชื่อว่าคนไทยบางส่วนก็อาจไม่ทราบและตอบไม่ได้เช่นกันแหละครับ