เราไม่คิดว่าพ่อเราเป็นแบบนี่เพราะตอนเด็กพ่อเราดีกับเรามากๆ ให้เกือบทุกอย่างตามใจทุกอย่างเราลูกคนเดียว ตอนนี้เรากำลังเข้ามหาลัยเราติดมอรัฐในกรุงเทพที่1 เราบอกพ่อว่าเราติดที่นี้นะอยากเรียนจะไปสัมภาษณ์วันนี้ๆๆ พ่อเราเงียบ แล้วมาคุยกับเราบอกว่า จะให้เรียนที่บ้านไม่ต้องไปเรียนที่กรุงเทพ เพราะไม่มีเงินส่งไม่มีเงินให้ใช้ แต่พ่อเราจะทำอะไรทำได้หมดจะซื้อของที่อยากได้กี่พันซื้อได้ ล่าสุดพึ่งออกรถยนต์มาใหม่ทั้งๆที่ก็มีรถอยู่อีกคันแล้ว พ่อบอกส่งไม่ได้ส่งไม่ไหว เราไม่เข้าใจพ่อหรอก ถ้าไม่มีเงินส่งจริงๆเราพอเข้าใจ แต่ถ้าเป็นเรื่องของพ่อเขาอะเขาทำได้ทุกอย่างที่เขาอยากได้ เรายังเสียใจอยู่กับการไม่ได้ไปเรียนที่มอนั่นเราเสียดายมาก มันเป็นคณะที่เราอยากเรียนมอที่เราอยากเรียนเราดีใจที่สุดติด แต่พ่อไม่ดีใจกับเราเลยสักนิด . เวลาใครไปถามว่าทำไมไม่ให้ไปเรียนพ่อเราก็หงุดหงิดใส่คนที่ถามตลอดว่า ไหนจะค่าน้ำค่าไฟค่าหอเป็นเดือนๆค่ากินอีก แต่ที่เราจะไปเรียนนี่เราก็มีเพื่อนหารค่าหอค่าน้ำค่าไฟนะ เราไม่เข้าใจพ่ออะ เราจะเข้าใจก็ต่อเมื่อพ่อไม่มีจริงๆ แต่นี้ถ้าเป็นเรื่องตัวเองทำได้ตลอดคืออะไร เฮ้อ ชีวิต ~