เด็กที่ถูกเลี้ยงมาแบบประคบประหงม ไม่ค่อยถูกเลี้ยงให้ออกไปเจอโลกภายนอกหรือใช้ชีวิตด้วยตัวเอง ไม่เคยออกไปเที่ยวกลางคืนกับเพื่อน ไม่เคยออกไปสังสรรคแบบวัยรุ่น ไม่เคยให้ลองคบกับผู้ชาย พ่อแม่เลี้ยงมาแบบคอยทำทุกอย่างให้เราตลอด ไม่เคยลำบากเหมือนเด็กคนอื่น ไม่เคยตากฝนตากลม งานบ้านไม่ค่อยทำ พ่อกับแม่จะทำทุกอย่างให้เรา มีหน้าที่เรียนอย่างเดียวพอ เมื่อวันนึงเด็กพวกนี้ต้องออกไปใช้ชีวิตข้างนอกด้วยตัวเองแล้วเพราะขึ้นมหาลัยแล้ว พวกเขาจะอยู่ได้หรือป่าว  จะเอาตัวรอดในสังคมได้มั้ย เหมือนว่าเราจะเจอปัญหานี้อยู่นะ เราอยู่ไม่ได้ เรากลัว เราเกือบเป็นโรคซึมเศร้าด้วย เราต้องอยู่ใกล้พ่อแม่ตลอดเวลา เรารู้สึกว่ามันปลอดภัย เราไม่กล้าออกไปใช้ชีวิตในโลกข้างนอกคนเดียว พ่อแม่ไม่เคยให้เราไปไหนคนเดียว เช่นนั่งรถตู้ไปกรุงเทพ เขากลัวอันตรายมากๆ กลัวทุกอย่าง กลัวว่าเราจะโดนหลอก กลัวโดนฉุด