สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องมาปรึกษา ตอนนี้เราอายุ 35 ปี เป็นแม่ม่ายมีลูกสาว 1 คนค่ะ  เราเลิกกับสามีคนไทยมาประมาณ 2 ปีแล้ว ตอนแรกก็สบายตัว สบายใจมากค่ะ ไม่มีร้องไห้เสียใจเลย คงถึงจุดอิ่มตัวแล้วจริงๆ ตอนนี้เรากับอดีตสามีเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน พูดคุยกันเรื่องลูก ปรึกษากันได้ทุกเรื่องค่ะ แค่เราอยู่ด้วยกันไม่ได้ เข้าเรื่องเลยนะคะ คือหลังจากนั้น เราก็มีอารมณ์เหงาๆค่ะ เลยสมัครแอปหาคู่มาลองเล่นดู ขำๆ ก็คุยหลายคนค่ะ ส่วนใหญ่โชคดีมาก เจอแต่คนดีๆค่ะ อาจเป็นเพราะเราใส่รูปและรายละเอียดในโปร์ไฟล์ค่อนข้างชัดเจนว่าไม่คุยเรื่องเซ็กส์  คนที่ทักมาส่วนใหญ่เลยค่อนข้างสุภาพ มีคนนึงที่เราคุยด้วยเป็นหนุ่มอินเดียอายุน้อยกว่าเรา 3 ปีค่ะ ตอนแรกเราแทบไม่สนใจเลยเพราะเราว่าเค้าหล่อน้อยกว่าคนอื่นๆค่ะ แต่เค้าคุยดี และทักหาเราสม่ำเสมอ เราก็คุยไปเรื่อยๆ สุดท้ายไม่รู้เป็นไงดันคุยกับหนุ่มแขกคนนี้ทุกวัน ทุกคืนก่อนนอน จนเราเริ่มรู้สึกดีๆ กับเค้า หลังจากคุยกันได้ 7-8 เดือน เค้าก็อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์กับเรา เค้าบินมาหาเราที่ไทยค่ะ เป็นครั้งแรกที่เค้าบินออกนอกอินเดีย เค้าตื่นเต้นมากๆ กลัวเราไม่ไปรับ 55 หลังจากเจอกัน เราสองคนก็ตกหลุมรักกันแบบจริงจัง คุยเรื่องอนาคตมากขึ้น เมื่อเค้ากลับอินเดียแล้วเค้ารักและใส่ใจเราขึ้นมากๆ และเค้ายังรักลูกของเรามาก เหมือนลูกเค้าเอง ทุกอย่างเหมือนจะดีนะคะ แต่ประเด็นคือพ่อแม่เค้าต้องการให้เค้าแต่งงานเพราะอายุเยอะแล้ว เค้าก็บ่ายเบี่ยงว่ายังไม่อยากแต่ง ทีนี้เค้าก็เหมือนจะยิ่งจริงจังกับเรามากขึ้น เค้าต้องการแต่งงานกับเราค่ะ ตอนนี้เรากำลังจะเปิดร้านอาหาร (ที่บ้านเรามีฐานะนะคะ ไม่ลำบากเลยค่ะ) เค้าเองก็มีอาชีพที่ดี มีเงินเก็บพอสมควร (พ่อของเค้าเป็นหมอ บ้านเค้าดูโอเคมากค่ะ)  เค้าจะยอมลาออกจากงานซึ่งทำมาหลายปี เพื่อแต่งงานและมาใช้ชีวิตกับเราที่ไทย โดยใช้เงินเก็บของเค้ามาร่วมลงทุนในร้านอาหารของเรา และช่วยกันทำ ปัญหาของเราคือ 1.เราไม่กล้าบอกพ่อกับแม่ว่ามีแฟนใหม่และเป็นคนอินเดียค่ะ พ่อเราชอบพูดบ่อยๆว่าเจองูกับแขกให้ตีแขกก่อน ซึ่งเราว่าไม่ดีเลยคำพูดนี้ เหมือนเป็นการดูถูกเชื้อชาติ เราว่าทุกชาติมีทั้งคนดีและไม่ดีนะคะ แต่เรารู้ดีค่ะว่าแฟนเราเค้าเป็นแขกที่นิสัยดีไม่เห้นแก่ตัวเลย แต่ถึงยังไงก็ลำบากใจมากๆถ้าต้องบอกพ่อแม่  2..เรื่องลูกของเราค่ะตอนนี้ลุกสาวเรา 9 ขวบ ชอบคุยกับแฟนเรามาก และลูกเราก็พอรุ้แล้วค่ะว่าเรากับหนุ่มคนนี้ชอบพอกัน ซึ่งดูแล้วก็โอเคนะคะ แต่ก็ยังเป้นกังวลอยุ่ดี กับความรุ้สึกของลูกถ้าเค้ามาอยุ่ด้วยจริงๆค่ะ 3. เราเข็ดกับความรักค่อนข้างมาก กลัวว่าจะเป็นแบบเดิม คือเริ่มต้นดีแต่สุดท้ายก็ทำให้เราเสียใจ ใจนึงตอนนี้เลยยังไม่พร้อมจะจริงจังกับใครขนาดนั้น แต่อีกใจก็ยังไม่อยากเสียเค้าไปเพราะรับรู้ได้ว่าเค้ารักเราจริงๆอยากใช้เวลาอีกสักสองปีเพื่อตัดสินใจ แต่เค้ารอไม่ได้แล้วเพราะที่บ้านเร่งมาก ( เค้านับถือซิกข์) เหมือนตอนนี้เราต้องตัดสินใจเลือกจะแต่งงานกับเค้าหรือบอกเค้าไปว่ายังไม่พร้อมแล้วให้เค้าไปหาคนที่เหมาะสมกับเค้าดีคะ เรารู้ว่าเราจะเจ้บปวดมาก แต่ตัวเราเองก็รู้สึกไม่พร้อมเลย เจ็บปวดกับสถานการณ์ตอนนี้มากค่ะ ไม่รู้จะทำยังไงดี
ปล.เราสองคนเข้ากันได้ดีมากค่ะ คุยรู้เรื่อง และรู้สึกรักกันมาก เค้าเป็นคนตั้งใจทำงาน ชีวิตราบเรียบเหมือนเรา สม่ำเสมอมาก คบกันมาปีนึงเค้าเหมือนเดิมทุกอย่าง ไม่มีเปลี่ยนเลยค่ะ แถมเป็นห่วงเรามากขึ้นด้วย มีแต่เราสิคะ คิดอยากจะเทเค้าเรื่อยๆเพราะเหนื่อยและท้อค่ะ