คือเราคบกับแฟนมาจะ 3 ปีแล้วค่ะ (ญ-ญ) อีกเดือนกว่าๆก็ครบ 3 ปีแล้ว ช่วงนี่ปิดเทอมของมหาลัย แฟนเลยไปทำงานกับแม่ที่ต่างจังหวัด เราก็ห่างกัน ห่างกันแรกๆก็ไม่มีอะไรค่ะ แต่พอประมาณ20กว่าวันผ่านไป เขาก็เริ่มเปลี่ยนค่ะ ไม่ค่อยทักหา ไม่ค่อยโทร ไม่โพสต์หา ไม่ลงรูปคู่ ไม่ไลค์โพสต์เรา อ่านก็ไม่ตอบ บางทีเรารอเขาตอบเป็นวันๆเลยค่ะ จากแต่ก่อนเขาจะทำอะไรแบบนี้ เพราะเขาก็เป็นคนติดโซเชียลพอสมควร พอเราถามเขาก็บอกว่างานยุ่ง แต่เราเห็นเขาออนไลน์เฟสบุ๊กตลอด เราก็ถามว่าไม่มีพักเที่ยงหรอ ขอแค่เวลาสัก 1 นาทีทักมาถามแค่ทำไรอยู่ แค่นี้ก็ไม่มีเลยหรอ เขาก็หาว่าเรางี่เง่า เรียกร้องมากเกินไป เราก็เริ่มทะเลาะกันทุกวัน เราก็อธิบายให้เขาฟังว่าเราเข้าใจนะที่เธองานยุ่ง แต่แค่ 1 นาทีทักมาก็ไม่มีเลยหรอ ถ้าคนมันอยากคุย ถึงจะยุ่งแค่ไหน ก็จะพยายามหาทางติดต่อมา พอทะเลาะกันนานๆเข้า เราอึดอัด เราเลยบอกเลิกเธอไป เธอก็เลิก พอเราขอร้องว่าไม่เลิก เธอก้ไม่ยอมแล้ว เรายอมรับว่าเราทำให้เธอเสียความรู้สึก แต่เราอึดอัดจริงๆ บวกกับอารมณ์ชั่ววูบด้วย เธอก็บอกให้เราห่างกัน เป็นเพื่อนกันไปก่อน แต่สิ่งที่เธอทำ มันก็ไม่ต่างกับเธอบอกเลิกเราเอง เมือนเธอบีบให้เราต้องบอกเลิกเธอทางอ้อม แต่เราก็คุยกันปกติ แต่สถานะมันไม่เหมือนเดิม เราก็พยายามง้อเธอทุกวัน เธอก็บอกว่ากลับไปค่อยว่ากัน ตอนนี้เธออยากอยู่คนเดียว อยากโฟกัสเรื่องงาน คือเราทำได้แค่รอ โดยที่ไม่รู้ว่ากลับมาเธอจะเหมือนเดิมรึป่าว คำว่าอยากอยู่คนเดียว มันมีจริงๆหรอคะ บางครั้งที่คุยกัน เธอก็พูดดี พูดให้ความหวังเรา แต่บางครั้งเธอก็ทำเหมือนว่าไม่ต้องรอ บางครั้งก็บอกคิดถึง แต่บางครั้งก็บอกว่าเบื่อ เราสับสนมาก ว่าเธอคิดอะไรอยู่ เราสับสนกับตัวเองด้วยว่าจะจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไง ควรรอเธอต่อไป หรือเดินออกมา บางครั้งเราก็เหนื่อย แต่เราก็ยังรักเธอเสมอ ถึงรู้ว่าไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวเธอแล้วก็ตาม