เรามีแฟนค่ะ คบกันมา 2 ปีกว่าได้ค่ะ เราใช้ชีวิตที่คบกันกับเขาตลอดค่ะ เราทำงานราชการแฟนเราเป็นพนักงานบริษัทค่ะ ช่วงเวลาที่คบกันมาไม่เคยมีเรื่องคนอื่นให้เราต้องหนักใจเลยค่ะแต่ในทางกลับกัน เเฟนเราเป็นคนที่ให้ความสำคัญเพื่อนมาก มากๆค่ะ เรามีปัญหาเรื่องเพื่อนเขามาตลอดไม่ใช่เราไม่ชอบเพื่อนเขานะค่ะ เราค่อนข้างสนิทกับเพื่อนผู้หญิงของเขา เพื่อนผู้ชายที่เขามี เราก็พูดคุยธรรมดาค่ะ แต่เขาให้ความสำคัญกับเพื่อนที่สุด คือถ้าเขาออกไปกินเหล้ากับเพื่อน เราจะขายการติดต่อทันที นอกจากจะโทรมาหรือเราโทรไปแค่นั้นค่ะ เพราะเขาให้เหตุผลว่าอยู่ที่ทำงานก็ใช้ wifi ที่ทำงาน เข้าบ้านก็ใช้ wifi ที่บ้าน เขาไม่อยากเสียตัง เป็นแบบนี้มานานค่ะ เราคิดว่านานไปเราคงชิน แต่ไม่เลยค่ะ นับวันยิ่งมากขึ้นๆ เราเลยมีปันหาเรื่องนี้กันบ่อย คือเราเคยพูดคุยเรื่องนี้แบบจริงจังแล้วค่ะ แต่ก็เดิมๆค่ะ ไม่มีอะไรดี เราก็ทนแบบนี้มาตลอดค่ะ เพราะเรารักเขา แต่ยังดีที่เราอยู่บ้านเขา พ่อแม่ ครอบครัวเขาดีกับเรามากๆเราเคยจะเลิกกันแต่พ่อแม่เขาก็โทรมาหาเรา มาหาเราที่บ้าน เราเลยเกรงใจท่านบวกกับเรายังรักเขาอยู่มากๆ เลยขอให้เขาเปลี่ยนแปลงตัวเองนิดหน่อย เราอยากมีครอบครัว เราอยากมีอนาคต ไม่ใช่นั่งอยู่แต่กับเพื่อนเพื่อสังสรรค์ทุกวี่วัน และอีกอย่างเขาเป็นคนไม่หวานค่ะ ไม่โรแมนติกอะไรเลย ปากแข็ง
ไม่พูดอะไรที่หวานๆค่ะ เเต่เราเป็น ผู้หญิงเราก็อยากมีโมเม้นหวานๆบ้าง เเต่เขาก็บอกให้เข้าใจเขาค่ะ เราก็เข้าใจมาโดยตลอด เพราะเเม่บอกเราว่าชีวิตคู่ขอแค่ไม่มีเรื่องคนอื่นเข้ามาถือว่าโชคดีเเล้ว เราเลยจำมาตลอด เเละต่อมาไม่นานเขาขอเราแต่งงานค่ะ ด้วยการขอแต่งงานที่แบบ นั่งกินหมูกระทะด้วยกัน เขามองหน้าเราเเล้วอยู่ดีๆพูดขึ้นว่า “ อยากไปบิ๊กเม้าเท่น แต่อยากแต่งงานก่อน เเต่งงานกันเหอะ” เราก็มองเขาละพูดว่า เป็นบ้าหรอ พอกลับถึงบ้านครอบครัวนั่งกินข้าวอยู่พอดี เราเลยไปเอาลูกพี่สาวเขามาเล่นละปล่อยให้เขากินข้าวกัน และเขาก็นั่งอยู่ข้างๆ อยู่ดีๆแม่ก็บอกว่า ทำไมไม่เอาซักคนละหลานจะได้มีเพื่อน เขาเลยตอบเเม่เขาไปว่า ให้แม่หาฤกษ์รอเลย เขาขอให้เเล้ว พอที่บ้านรู้ว่าเขาจะเเต่งงานกับเราเขาโอเคมาก ดีใจกันยกใหญ่ แม่พ่อเราตกลงค่าไถ่ชีวิตเราที่ เงิน 4 แสน ทอง 10 บาท ค่ะ 555 ตอนนั้นเราก็มีความสุขมากๆนะค่ะช่วงนั้น ไปไหนเพื่อนเขาก็พูดเเต่เรื่องแต่งงาน เราคิดว่าสถานการณ์ที่เป็นอยู่จะดีกว่านี้แน่นอน บรรยากาศในบ้านเขาเเละบ้านดูมีความสุขอย่างเห็นได้ชัด โดยเฉพาะพ่อเราอยากให้เราแต่งงานมากๆ เราก็มีความสุขที่ทำให้พ่อแม่เราและทุกคนมีความสุข ทุกอย่างดำเนินการไปอย่างรวดเร็วมาก สถานที่ การ์ด โต๊ะจีน เวที ชุดงานแต่ง บลาๆๆๆ และอื่นๆอีกหลายอย่าง โดยที่เราไม่ต้องเตรียมอะไรเลย และมีฤกษณ์แต่งวันที่ 22 กรกฎาคม ค่ะ ต่อมา เหตุการณ์เดิมๆกลับมาค่ะ เราก็ทะเลาะกันเดิมๆเราเริ่มเบื่อหน่ายเพราะมันมากขึ้นทุกวัน บางทีวันไหนไม่ทำงานก็กลับเช้าเลนค่ะ มันเลยทำให้เราคิดได้ว่า เราควรยุติทุกอย่างไว้เท่านี้ค่ะเพราะเขาไม่มีการปรับปรุงหรือเปลี่ยนแปลงอะไรเลยค่ะ เราเลยคิดว่าเราเข้ากันไม่ได้จริงๆ เมื่อไม่นานเราขอเลิกเขาค่ะ เราคิดว่าเราไม่อยากแต่งงานทั้งๆที่ไม่มีความสุขค่ะเราอยากมีความสุขกับคนที่ให้ความาสำคัญเราจริงๆค่ะ เราหนีเขามาอยู่บ้านญาติค่ะ บล้อคทุกอย่างที่ตะติดต่อ เราบอกให้เขาบอกทางบ้านเขา แล้วเราจะบอกทางบ้านเราเอง เราบอกที่บ้านเราเเล้วค่ะ ทุกคนไม่โอเคและไม่พูดกับเราเลยตอนนี้ เราเลยมาอยู่กับญาติสักพักค่ะ เวลาผ่านมาเป็นเดือนแล้วค่ะ ตอนนี้ทุกอย่างรุมที่เราคนเดียวเลยค่ะ เราเสียใจที่ทุกอย่างเป็นแบบนี้นะค่ะเราอยากให้ทุกคนเข้าใจเรา เราควรทำอย่างไรต่อไปดีค่ะ
งานแต่งกำลังจะล่มเพราะเราค่ะ
ไม่พูดอะไรที่หวานๆค่ะ เเต่เราเป็น ผู้หญิงเราก็อยากมีโมเม้นหวานๆบ้าง เเต่เขาก็บอกให้เข้าใจเขาค่ะ เราก็เข้าใจมาโดยตลอด เพราะเเม่บอกเราว่าชีวิตคู่ขอแค่ไม่มีเรื่องคนอื่นเข้ามาถือว่าโชคดีเเล้ว เราเลยจำมาตลอด เเละต่อมาไม่นานเขาขอเราแต่งงานค่ะ ด้วยการขอแต่งงานที่แบบ นั่งกินหมูกระทะด้วยกัน เขามองหน้าเราเเล้วอยู่ดีๆพูดขึ้นว่า “ อยากไปบิ๊กเม้าเท่น แต่อยากแต่งงานก่อน เเต่งงานกันเหอะ” เราก็มองเขาละพูดว่า เป็นบ้าหรอ พอกลับถึงบ้านครอบครัวนั่งกินข้าวอยู่พอดี เราเลยไปเอาลูกพี่สาวเขามาเล่นละปล่อยให้เขากินข้าวกัน และเขาก็นั่งอยู่ข้างๆ อยู่ดีๆแม่ก็บอกว่า ทำไมไม่เอาซักคนละหลานจะได้มีเพื่อน เขาเลยตอบเเม่เขาไปว่า ให้แม่หาฤกษ์รอเลย เขาขอให้เเล้ว พอที่บ้านรู้ว่าเขาจะเเต่งงานกับเราเขาโอเคมาก ดีใจกันยกใหญ่ แม่พ่อเราตกลงค่าไถ่ชีวิตเราที่ เงิน 4 แสน ทอง 10 บาท ค่ะ 555 ตอนนั้นเราก็มีความสุขมากๆนะค่ะช่วงนั้น ไปไหนเพื่อนเขาก็พูดเเต่เรื่องแต่งงาน เราคิดว่าสถานการณ์ที่เป็นอยู่จะดีกว่านี้แน่นอน บรรยากาศในบ้านเขาเเละบ้านดูมีความสุขอย่างเห็นได้ชัด โดยเฉพาะพ่อเราอยากให้เราแต่งงานมากๆ เราก็มีความสุขที่ทำให้พ่อแม่เราและทุกคนมีความสุข ทุกอย่างดำเนินการไปอย่างรวดเร็วมาก สถานที่ การ์ด โต๊ะจีน เวที ชุดงานแต่ง บลาๆๆๆ และอื่นๆอีกหลายอย่าง โดยที่เราไม่ต้องเตรียมอะไรเลย และมีฤกษณ์แต่งวันที่ 22 กรกฎาคม ค่ะ ต่อมา เหตุการณ์เดิมๆกลับมาค่ะ เราก็ทะเลาะกันเดิมๆเราเริ่มเบื่อหน่ายเพราะมันมากขึ้นทุกวัน บางทีวันไหนไม่ทำงานก็กลับเช้าเลนค่ะ มันเลยทำให้เราคิดได้ว่า เราควรยุติทุกอย่างไว้เท่านี้ค่ะเพราะเขาไม่มีการปรับปรุงหรือเปลี่ยนแปลงอะไรเลยค่ะ เราเลยคิดว่าเราเข้ากันไม่ได้จริงๆ เมื่อไม่นานเราขอเลิกเขาค่ะ เราคิดว่าเราไม่อยากแต่งงานทั้งๆที่ไม่มีความสุขค่ะเราอยากมีความสุขกับคนที่ให้ความาสำคัญเราจริงๆค่ะ เราหนีเขามาอยู่บ้านญาติค่ะ บล้อคทุกอย่างที่ตะติดต่อ เราบอกให้เขาบอกทางบ้านเขา แล้วเราจะบอกทางบ้านเราเอง เราบอกที่บ้านเราเเล้วค่ะ ทุกคนไม่โอเคและไม่พูดกับเราเลยตอนนี้ เราเลยมาอยู่กับญาติสักพักค่ะ เวลาผ่านมาเป็นเดือนแล้วค่ะ ตอนนี้ทุกอย่างรุมที่เราคนเดียวเลยค่ะ เราเสียใจที่ทุกอย่างเป็นแบบนี้นะค่ะเราอยากให้ทุกคนเข้าใจเรา เราควรทำอย่างไรต่อไปดีค่ะ