บางครั้งเราเลือกไม่ได้ว่าคนๆนั้นที่เราคิดว่าใช่เขาจะเป็นยังไง เรามีเเฟนยุประเทศปากีสถาน คบกันมาได้ 1 ปี รู้นิสัย ใจคอกันหมดทุกอย่าง เเต่ติดตรงที่ระยะทางมันช่างห่างไกลเหลือเกิน เขาบอกไม่มีเงิน ที่จะมาหาฉัน หลายครั้งที่เขาอยากบอกเลิกกับฉันเพราะระยะทางเเต่เราทะเลาะกันไม่เคยเกิน 1 วันก็ทนที่จะต้องจากกันไม่ได้ เขาเป็นคนใจร้อน และฉันก็ร้อนมากกว่า บทจะหวานก็น้ำตาลเรียกพี่ บทจะโมโหหรือโกรธก็ด่ากันหัวฟัดหัวเหวี่ยง เเต่ก็ไม่เคยที่จะมีอะไรมาทำให้เราเลิกรักกัน ถือว่าเราเป็นคู่กัด วันไหนไม่ได้เเกล้ง หรือทะเลาะ มันเหมือนโลกนี้มันขาดอะไร มันเงียบ มันเงา และมันเศร้า เขาไม่มีเงินเพราะประเทศเขาเศรษฐกิจไม่ดีเหมือนบ้านเรา เเต่เขาเลือกที่จะขายรถมอไซร์ซึ่งเป็นสมบัติชิ้นเดียวที่เขามีเพื่อนซื้อตั๋วเครื่องบินมาหาฉัน คำถามคือเราจะไปกันรอดไหม เพราะเขาเเละฉันต่างก็ไม่มีอะไรเลย อ่อ...เขาเป็นมุสลิมด้วยและฉันก็มีลูกติด 1 คน เขาคงรับลูกของฉันไม่ได้ เพราะไม่ใช่ลูกที่เกิดจากเขา เเต่ฉันรักเขามากเขาเป็นลูกชายคนเดียว พ่อและเเม่เขาเลือกผู้หญิงที่จะเเต่งงานกับเขาไว้ให้เขาเเล้ฝ..เเต่เขาบอกว่ารักฉันเเละไม่ยอมเเต่งงาน ตอนเเรกพ่อและครอบครัวของเขาปิดกั้นฉันเพราะฉันไม่ใช่มุสลืม...เเต่เขาได้พิสุจน์ว่าเขารักฉันเเละอดทนรอฉัน เขาไม่ยอมเเต่งงานกับคนที่พ่อและครอบครัวเขาเลือกให้เเล้ว...เขาสู้ทุกอย่างจนครอบครัวของเขาเปิดรับฉัน และยอมให้เราคบกัน เขาให้ฉันรู้จักกังครอบครัวและเครือญาติของเขา ฉันรู้จักทุกคนและพวกเขาก็รู้จักฉัน เขาบอกจะมาหาฉันเพื่อทำความรู้จักกันจริงๆ แต่วันนเขาต้องเเต่งงาน มันจะมีประโยชน์อะไรหากเขามาเพื่อทำความรู้จักและต้องกลับไปประทศของเขาเพื่อที่จะเเต่งงาน ฉันควรทำอย่างไร...ฉันไม่กล้าคิดว่าเขาจะฝืนพ่อกับเเม่ของเขาเพื่อที่เเต่งงานกับฉัน เราคุยกันคนละภาษา เเละสิ่งที่เป็นปัญหาคือพ่อกับเเม่เขาต้องการสะใภ้ที่เป็นมุสลิม😢😢