ก่อนอื่นต้องบอกเลยว่า  คนอื่นๆชอบบอกว่า เราเป็นคนโลกสวย มองโลกแต่แง่ดีมากๆ ดูเป็นคนไม่ซีเรียสอะไร อีกทั้งยังเป็นคนที่ชอบให้คำปรึกษาคนอื่นที่กำลัง low self esteem ได้ดี แต่ทำไมอีกด้านหนึ่งความรู้สึกของเรามันกลับต่างกันสิ้นเชิง คือ เรา ชอบ คิดเล็กคิดน้อยในคำพูดของทุกคน ชอบเอาทุกๆอย่างเก็บมาคิดแล้วตัวเองก็มานั่งเศร้าคนเดียว
จนบางครั้งมันมีเหตุการณ์หนึ่งที่กระทบจิตใจเรามากๆ แต่คนอื่นกลับมองว่ามันเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆ แต่ ณ ตอนนั้นเราโครตรู้สึกไม่โอเค ไม่มีเรี่ยวแรงจะทำอะไร จนกระทั่งอยากขับรถให้ตัวเองโดนชนตายไปเลย ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ  ซึ่งอยากรู้ว่าการที่เราเป็นแบบนี้เรียกได้ว่าซึมเศร้ารึเปล่า??
ถ้าเป็นแบบนั้นมีคำแนะนำมั้ยคะ??