ผมอายุ28 ชีวิตโดยรวมผมไม่ค่อยมรปัญหาอะไรเลย ชีวิตค้อนข่งราบรื่นและเรียบง่ายมากๆ
ผมไม่เคยประสพความสำเร็จในเรื่องการหาคู่หาแฟนเลย ผิดหวังและจบลงด้วยหลายๆเหตุผล

ผมมีความรู้สึกว่า การที่คนเกิดมาเป็นสิ่งมีชีวิตและเป็นสัตว์สังคม ธรรมชาติจะสั่งให้เราขยายพันธ์เมื่อถึงเวลา จึงทำให้เราอยากมีคู่ครอง และอยากได้รับการยอมรับจากใครบางคนหรือจากหลายๆคน เพื่อให้เรารู้สึกว่าเรามีตัวตนมีค่าขึ้นมา
และก็มีสัญชาติญาณในการเอาตัวรอดให้ได้นานที่สุด เพื่อรักษาเผ่าพันธุ์ให้คงอยู่

ผมคิดว่า ความรักเกิดจากความเห็นแก่ตัว เพียงเพราะเพื่อตอบสนองอารมณ์ทางเพศที่เกิดขึ้นมา หรือเพื่อเพราะอยากเป็นคนที่ดูมีค่าขึ้นมา

และผมก็คิดว่า การมีลูกก็คือการเห็นแก่ตัวเหมือนกัน ชายหญิงคู่ที่ให้กำเนิดเด็กมีลูกเพียงเพราะ เพื่อมาเติมเต็มความรัก เติมเต็มให้เป็นครอบครัว ใช้เด็กเป็นข้อผูกมัดเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายนอกใจ หรือใช้เป็นความหวังและมอบหน้าที่ให้ดูแลตนยามแก่ชราตามสัญชาติญาณในการเอาตัวรอดหรือเปล่า

เมื่อผมมีความคิดแบบนี้ ผมเริ่มมีทัศนคติที่ไม่ดีต่อการมีความรักเลย

ผมเลยอยากจะถามความเห็นของเพื่อนๆในกลั่มบ้างน่ะครับว่า ทัศนคติของผมมันผิดปกติแน่ๆ แต่มันผิดปกติไปมากแค่ไหน หรือจะพูดคุยกันก็ได้นะครับ