ทำไมช่วงนี้ผมรู้สึกท้อมากๆ คือทำงานไปด้วย6วัน เรียน1วันเอง ผมรู้สึกว่าเหนื่อยและท้ออย่างบอกไม่ถูก ทุกๆวันผมต้องตื่นก่อน6โมงเช้า และถึงบ้าน1ทุ่มทุกวัน แบบไม่มีวันหยุด ได้หยุดก็วันสำคัญ คือแบบไม่ได้ไปเที่ยวแบบเพื่อนเขา ไม่ได้หาความสุขใส่ตัวเองบ้างเลย คือถ้าจะไปเที่ยวก็หลังทำงานเสร็จนั้นแหละ แต่คือบอกเลยว่าน้อยมากๆคือถ้าถึงบ้านก็หลับเลยอะ ข้าวก็ไม่ได้ทาน  เอ่อ!!ผมลืมบอกเลยว่าผมอายุ19องนะ เป็นเด็กที่จบจากปวช.คือเป็นสาขาที่เด็กเรียนมากๆการบ้านไม่ต้องบอกเรียนตั้งแต่08.00-17.30 แต่เมื่อก่อนถึงบ้านก็มีแม่เป็นคนให้กำลังใจใง ทานกับข้าวแสนอร่อยความเศร้าก็ไม่มีในช่วงมอปลาย แต่นี้ผมต้องย้ายมาอยู่กรุงเทพฯ ส่วนแม่ผมก็ต้องอยู่ที่ต่างจังหวัด ผมก็เลยเหมือนอยู่ลำบากนิดนึ่ง คิดดูเด็กที่จบมาแล้วใหม่ๆแล้วต้องมาทำงานแบบไม่มีวันหยุดตื่นแต่เช้ามันเหนื่อยท้อแค่ไหน ต้องมาเจอลูกค้าที่เรื้องมากทำให้คนอื่นปวดหัวตาม บางคืนผมก็ร้องไห้นะแบบร้องไม่มีสาเหตุ หรือผมจะเป็นโรคซึมเศร้า?? #พี่ช่วยแนะนำผมให้ไม่ท้อหน่อยครับ หรือแบบเรื่องเล่าให้ไม่ท้ออ่ะครับ
#ปล.1ขอบคุณครับที่อาน 😐🙏