หยาดน้ำตา ลูกผู้ชาย ที่ไหลร่วง
ดุจดั่งดวง ฤทัย ใกล้สิ้นสูญ
ทุกขเวท เวทนา แสนอาดูร
ใจคงพูน ด้วยทุกข์ล้น คณนา

เคยเอ่ยคำ พร่ำขาน มานานนัก
ว่าต้องจัก ล้างสลัด ซึ่งหัตถา
อ่างทองคำ เคยคลุกเคล้า นานเนามา
ถึงเวลา จำต้องพราก ไกลจากกัน

มหาชน ต่างเคลิบเคลิ้ม เพิ่มรักใคร่
ดุจดวงใจ ไกลลาลับ ไม่กลับหัน
บริจาค ร่วมด้วย รีบช่วยพลัน
ตาเป็นมัน ยามที่รับ มากับมือ

เพียงสี่ปี ที่ผันผ่าน ไม่นานนัก
ต่างประจักษ์ แก่ใจ มันใช่หรือ?
ตระบัดสัตย์ เพื่อชาติไทย ดั่งไฟฮือ
ความนับถือ ที่เคยมี หนีหายพลัน

หยาดน้ำตา ลูกผู้ชาย ที่ไหลหลั่ง
สุดจะหยั่ง ถึงอุรา ว่าโศกศัลย์
หรือกำลัง ยิ้มร่า น่างงงัน
คงถึงวัน ตาสว่าง ขอห่างไกล