คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 23
เราเข้าใจบริบทคนไทยนะว่าต้องเทิดทูนพ่อแม่ให้ดีที่สุด ประเด็นคือ เจ้าของกระทู้และคนอื่นๆในกระทู้นี้ที่ไม่สนิทกะพ่อแม่ ไม่ใช่เขาอกตัญญูอะไรหรอก
ในวัยเด็กใครเลี้ยงมา คนนั้นจะกลายเป็นพ่อแม่อัตโนมัติ จิตแพทย์เด็กก็บอก ตัวพ่อแม่เองไม่ได้เลี้ยงมาแต่เด็กก็รู้สึกเก้ๆกังๆทำตัวไม่ถูกไปด้วย
เพราะฉะนั้นใครไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์นี้กับตัวเองถ้าไม่จำเป็นสุดขีดระดับคอขาดบาดตาย อย่าทิ้งลูกในวัยเล็กๆไปเลย เขาจะไม่สามารถมองคุณเป็นแม่หรือพ่อได้อีกเลย ความเป็นพ่อแม่ไม่ได้มาจากสายเลือดโดยตรง มันมาจากความผูกพันที่เกิดจากการเลี้ยงดูตะหาก ไม่เชื่อย้อนไปอ่านความเห็นบนๆดู คนที่โดนตายายเลี้ยงมาก็จะรักตายายเป็นพ่อเป็นแม่แทน
เราเคยสอนพิเศษเด็กแว้นคนนึง แม่เขาทิ้งเขาไว้กับญาติในตอนเขาเป็นเด็ก ไปอยู่อังกฤษ พอตั้งตัวได้แล้วก็พยายามพาลูกในวัยรุ่นไปอยู่อังกฤษด้วยเลยส่งลูกมาเรียนพิเศษ แต่พยายามยังไงก็จูนไม่ติด เด็กไม่ยอมจากบ้านจากญาติจากสิ่งแวดล้อมเดิมๆ เด็กไม่ได้มีสายสัมพันธ์กับแม่เเล้ว เรียนอะไรก็ไม่รับวันๆขลุกอยู่กับร้านมอไซ (แต่ก็เปิดใจคุยให้ครูสอนพิเศษฟัง ว่าอยากเปิดร้านมอไซอยู่เมืองไทย) จะเห็นได้ว่าการพยายามเข้าหาลูกในวัยที่พ้น 6 ปีแรกแล้วถือว่าสายเกินไปแล้วล่ะ
เจ้าของกระทู้ไม่ต้องพยายามหรอก แค่เคารพท่านเป็นญาติผู้ใหญ่คนนึงพอ ดูแลจัดหาสิ่งต่างๆให้ตามความสะดวก แต่สายใยที่เจ้าของกระทู้ฝันถึงเหมือนครอบครัวอื่นๆ มันไม่มีมาตั้งแต่แรกแล้ว ปล่อยวางเถอะ
ในวัยเด็กใครเลี้ยงมา คนนั้นจะกลายเป็นพ่อแม่อัตโนมัติ จิตแพทย์เด็กก็บอก ตัวพ่อแม่เองไม่ได้เลี้ยงมาแต่เด็กก็รู้สึกเก้ๆกังๆทำตัวไม่ถูกไปด้วย
เพราะฉะนั้นใครไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์นี้กับตัวเองถ้าไม่จำเป็นสุดขีดระดับคอขาดบาดตาย อย่าทิ้งลูกในวัยเล็กๆไปเลย เขาจะไม่สามารถมองคุณเป็นแม่หรือพ่อได้อีกเลย ความเป็นพ่อแม่ไม่ได้มาจากสายเลือดโดยตรง มันมาจากความผูกพันที่เกิดจากการเลี้ยงดูตะหาก ไม่เชื่อย้อนไปอ่านความเห็นบนๆดู คนที่โดนตายายเลี้ยงมาก็จะรักตายายเป็นพ่อเป็นแม่แทน
เราเคยสอนพิเศษเด็กแว้นคนนึง แม่เขาทิ้งเขาไว้กับญาติในตอนเขาเป็นเด็ก ไปอยู่อังกฤษ พอตั้งตัวได้แล้วก็พยายามพาลูกในวัยรุ่นไปอยู่อังกฤษด้วยเลยส่งลูกมาเรียนพิเศษ แต่พยายามยังไงก็จูนไม่ติด เด็กไม่ยอมจากบ้านจากญาติจากสิ่งแวดล้อมเดิมๆ เด็กไม่ได้มีสายสัมพันธ์กับแม่เเล้ว เรียนอะไรก็ไม่รับวันๆขลุกอยู่กับร้านมอไซ (แต่ก็เปิดใจคุยให้ครูสอนพิเศษฟัง ว่าอยากเปิดร้านมอไซอยู่เมืองไทย) จะเห็นได้ว่าการพยายามเข้าหาลูกในวัยที่พ้น 6 ปีแรกแล้วถือว่าสายเกินไปแล้วล่ะ
เจ้าของกระทู้ไม่ต้องพยายามหรอก แค่เคารพท่านเป็นญาติผู้ใหญ่คนนึงพอ ดูแลจัดหาสิ่งต่างๆให้ตามความสะดวก แต่สายใยที่เจ้าของกระทู้ฝันถึงเหมือนครอบครัวอื่นๆ มันไม่มีมาตั้งแต่แรกแล้ว ปล่อยวางเถอะ
แสดงความคิดเห็น
ไม่สนิทกับพ่อแม่ แก้ไขอย่างไรดี
คือ ทุกครั้งที่กลับบ้านไปอยู่กับท่าน ท่านก็ดูเก็งๆทำอะไรไม่ถูก โทรหาทุกวันก็เหมือนคุยกับคนอื่น
(เราก็ถามคำถามที่เหมือนเป็นสคิป เช่นกินข้าวยัง ทำอะไรอยู่ ออกกำลังกายไหม)
คือปัญหาอยู่ว่า เราก็ทำตัวไม่ถูก พ่อกับแม่ดูทำตัวไม่ถูกเหมือนกัน (เช่น ดูไม่เหมือนเป็นตัวของตัวเองทั้งเราและพ่อแม่)
เป็นมาอย่างนี้ ก็ตั้งแต่จำความได้
สิ่งที่ทำทุกวัน คือ 1.โทรหาท่านทุกวัน พยายามหาเรื่องคุย
2. กลับบ้าน 3 เดือนครั้ง
3. ส่งเงินช่วยที่บ้าน
ปล. เพื่อนๆคนไหนเคยเป็นอย่างนี้ไหมคะ รบกวนแนะนำเราทีคะว่าเราควรทำอะไรเพิ่มเติมเพื่ออยากจะสนิทกับท่านมากๆ
อาจจะเป็นเพราะวัยเด็กเราไม่ค่อยได้อยู่กับพ่อแม่ ตรงนี้เราก็เข้าใจท่านที่ฝากเราไว้กับยาย
แต่ตอนนี้เราก็อยากจะสนิท เหมือนกับพี่เราที่เขาคุยกันได้ทุกเรื่อง หัวเราะ สนุกไปด้วยกัน
คือ เหมือนเราไม่เคยสนิทได้ขนาดนั้น