เมื่อเช้า  พ่อผมส่งรูปมาให้ทาง Line  

นับเป็นคติสอนใจได้ดีมาก    ผมกับ หนุ่ม ศรราม  อายุรุ่นราวคราวเดียวกัน     เคยไปดูเขาร้องเพลงที่ฟาร์มจระเข้    ตอนนั้นเขากำลังดังสุดขีด    ส่วนผมกับเพื่อน   ต้องปีนต้นไม้ดู   เพราะไม่อยากเสียเงินตีตั๋ว    อะไรประหยัดได้ก็ต้องประหยัด


คุยกับแม่ค้าขายผลไม้เจ้าใหญ่เมืองสุรินทร์  บอกตอนนี้ขายของแย่มาก    แผงค้าที่ตลาดไทก็แย่    เพราะลูกค้าขายไม่ดี  จึงส่งผลกระทบเป็นทอดๆ ไป    


ส่วนผมก็หาทางออกไว้แล้วกับร้าน 3 อย่าง 100    ถ้ามันเจ๊งจริงๆ  คงต้องเปลี่ยนอาชีพค้าขายไปเป็น  รับจ้างทั่วไป     เคยดูละครเรื่อง ลอดลายมังกร    ตอนที่อาเหลียงหมดตัว   แกยังไปหารับจ้างพ่อค้าแม่ค้าในตลาด  ทำทุกอย่างที่เขาจะจ้าง ก่อนที่มังกรจะผงาดขึ้นมาอีกครั้ง    จะว่าไปมังกรก็มีตอนตกอับเหมือนกัน


สมัครขับ แกร็ปคาร์ ไป  ก็ยังไม่เห็นเขาติดต่อกลับมา    3 วันละ



ชีวิตมันก็เท่านี้   ไม่ว่ารวยหรือจน จะตายวันตายพรุ่งยังไม่รู้     ฉะนั้นเราควรรัก  ให้อภัย  และปล่อยวางเสียเถิด   ก่อนจะหลับตาลงตลอดกาล