สวัสดีจย้า นี่เป็นกระทู้แรก ผิดๆถูกๆขออภัยด้วยจย้าย์😂🙏
เข้าเรื่องเลยดีกว่าค่ะ คือเราพึ่ง ขึ้นม.4 เปิดเทอมได้ไม่นาน เราเรียนสายวิทคณิต สุขภาพ เกริ่นก่อนว่าเราไม่เก่งวิทคณิตเลย ย้ำว่า"ไม่เลย"เราหัวช้าในเรื่องพวกคำนวณ ไม่ได้โง่นะ55แต่แบบหัวมันตื้อๆเวลาเรียนพวกนี้อ่าค่ะ เราชอบภาษามากตั้งแต่ป.6แล้วเพราะเรา ติ่ง ฝรั่งอิอิ นั่นแหละค่ะ ถามว่าแล้วทำไมถึงเรียนสายนี้ เพราะเราไม่รู้ว่าโตไปเราอยากเป็นอะไรอยากทำงานอะไร คือไม่มีเป้าหมายใจชีวิตอะค่ะเมื่อก่อนก็มีความฝันค่ะแต่มันความฝันแบบเด็กๆ โตขึ้นมาอีกหน่อยก็อุ้ยอยากเป็นนู่นเป็นนี่สุดท้าย
กูจะเป็นอัลไลกันแน่วะ555 ก็เลยเอ้อเรียนวิทคณิตไปก่อนละกัน ไปมหาลัยจะได้มีตัวเลือกเยอะ เราก็เลย เลือกเรียน เลือกเองนะคะ พ่อแม่ไม่ได้บังคับแต่อย่างใด ซึ่งเราว่าเราผิดมากที่คิดอย่างงั้น ทีแรกเราก็สอบไม่ติดห้องนี้หรอกค่ะ แต่มี คน สละสิทธิ์ไปเราก็เลยมีสิทธิ์เข้า แบบคนสุดท้ายของห้องเป๊ะ!!!เรียกง่ายๆว่าโง่สุด55 เปิดเทอม2-3 วันแรกเราเห็นตารางเรียนคือแบบ สตั้นเลยอ่าแบบอะไรวะตารางเรียนแบบนี้มีด้วยหรอ55 คณิตเบิ้ล2คาบ ฟิสิกส์อีก เคมีอีกอัน เรานี่แบบ เข่าทรุด55 เวอร์อันนี้เวอร์ แต่คืออารมณ์แบบนั้นเลยอ่า แต่ก็ยังไม่เท่าตอนเรียนเพื่อนๆแต่ละคนนี่แบบ ครูถามไรตอบได้หมดเป็นอับดุลเลย เราอ่ะหรอนั่งนิ่งเป็นอิโง่แช่แข็ง55 วันนั้นตอนกลับบ้านเราซึมมากแล้วก็เป็นแบบนั้นทุกวันๆ เหมือนเป็นโรคซึมเศร้าเลยอ่า เรากินข้าวได้น้อย พูดน้อย ไม่ค่อยอยากคุยกับใครพอกลับจาก ร.ร ตกดึกเราก็ไปนั่งร้องไห้หน้าบ้าน จนวันนึงแม่คงทนเห็นเราแบบนี้ไม่ไหว เลยถามว่า เป็นอะไร ไหนบอกแม่สิ เราก็ปล่อยโฮเลยค่ะ ทำไมเขาเก่งกันจังเลยอ่าแม่//ร้องไห้😭 แม่ก็ถาม แล้วจะทำยังไง ย้ายสายทันไหมล่ะ(ถ้าย้ายสายคือเราต้อง ไปเรียนวิชาเลือกเสรีซึ่งต้องลงทะเบียนออนไลน์แล้วถ้าย้ายตอนนี้วิชาเลือกที่ดีๆคงเต็มไปหมดแล้ว เราคงต้องเลือกเรียนพวกที่เราแบบไม่ค่อยชอบ) เราก็ร้องไห้ไป คิดไป ด้วยความที่อยากย้าย แต่รู้ว่าถ้าย้ายแล้วผลมันจะเป็นยังไง เราก็เลยบอก อาจจะเป็นวันแรกอยู่มั้งเลยยังไม่ค่อยชิน แม่เลยบอกว่า ถ้าคิดได้แบบนี้แล้วจะเศร้าทำไม เปิดเทอมไม่ถึงอาทิตย์ท้อแล้วหรอลูก...หลังจากวันนั้นเราก็ยังเป็นแบบเดิม แต่พยายามยิ้มให้มากๆเพราะไม่อยากให้พ่อแม่ไม่สบายใจ แต่ที่จริงแล้วเรา เหนื่อยใจมาก เหนื่อยแบบบอกไม่ถูก แต่มาถึงวันนี้เราก็ยังรู้สึกอย่างนั้นอยู่แต่เราก็พยายามปรับตัวให้ได้มากที่สุด เราเคยขอแม่เรียนห้อง mep(mini English program) แต่ค่าเทอมก็แพงมากอยู่ เราเลยเอ้อ!ไม่เอาละ ทนเรียน ว.สุขภาพนี่ละกัน 3ปี!!(แค่คิดก็เหนื่อยแล้ว55) เราเลยลองตั้งเป้าหมายว่าอยากเป็นทันตแพทย์เพราะไหนๆก็เรียนสายนี้แล้ว จะให้เรียนแพทย์เลยก็คงไม่ใช่ทาง ที่จริงเราอยากทำงานต่างประเทศเราชอบอะไรที่เป็นฝรั่ง ที่เป็นตะวันตก เรามีความฝันอยากเป็นผู้กำกับด้วยคงเป็นได้แค่ฝันจริง เพราะแม่เคยบอกว่าเลือกเป็นในสิ่งที่เป็นไปได้ในชีวิตจริงเป็นในสิ่งที่มั่นคง ตอนนั้นเหมือนฝันของเราทลายลงมาจากภูเขาเอเวอร์เรส55 เราเลยอยากถามว่ามีพี่ๆคนไหนที่เคยเลือกทางผิดแบบเราบ้างแล้วทนเรียน 3 ปีรู้สึกยังไงบ้าง ตอนไปมหาลัย เปลี่ยนไปเรียนอีกทางนึงที่ไม่เกี่ยวกับสาย วค.เลยหรือป่าว? และอยากได้คำแนะนำให้เรียนคณิต ฟิสิกส์ เคมี อะไรพวกนี้รู้เรื่องคือเราอาจไม่ได้ชอบพวกนี้เท่าภาษาอังกฤษแต่เราก็ยายามสนุกกับมันเลยอยากได้ทริคเล็กน้อยๆ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ ถ้ามีปัญหาอะไรอีกจะมาบ่น เอ้ยเล่าให้ฟังและขอคำแนะนำค่า 👋👋💕
เรียนวิทคณิต(สุขภาพ)แต่ชอบภาษามาก ต้องทนตั้ง 3 ปี เราจะรอดไหม TT
เข้าเรื่องเลยดีกว่าค่ะ คือเราพึ่ง ขึ้นม.4 เปิดเทอมได้ไม่นาน เราเรียนสายวิทคณิต สุขภาพ เกริ่นก่อนว่าเราไม่เก่งวิทคณิตเลย ย้ำว่า"ไม่เลย"เราหัวช้าในเรื่องพวกคำนวณ ไม่ได้โง่นะ55แต่แบบหัวมันตื้อๆเวลาเรียนพวกนี้อ่าค่ะ เราชอบภาษามากตั้งแต่ป.6แล้วเพราะเรา ติ่ง ฝรั่งอิอิ นั่นแหละค่ะ ถามว่าแล้วทำไมถึงเรียนสายนี้ เพราะเราไม่รู้ว่าโตไปเราอยากเป็นอะไรอยากทำงานอะไร คือไม่มีเป้าหมายใจชีวิตอะค่ะเมื่อก่อนก็มีความฝันค่ะแต่มันความฝันแบบเด็กๆ โตขึ้นมาอีกหน่อยก็อุ้ยอยากเป็นนู่นเป็นนี่สุดท้าย กูจะเป็นอัลไลกันแน่วะ555 ก็เลยเอ้อเรียนวิทคณิตไปก่อนละกัน ไปมหาลัยจะได้มีตัวเลือกเยอะ เราก็เลย เลือกเรียน เลือกเองนะคะ พ่อแม่ไม่ได้บังคับแต่อย่างใด ซึ่งเราว่าเราผิดมากที่คิดอย่างงั้น ทีแรกเราก็สอบไม่ติดห้องนี้หรอกค่ะ แต่มี คน สละสิทธิ์ไปเราก็เลยมีสิทธิ์เข้า แบบคนสุดท้ายของห้องเป๊ะ!!!เรียกง่ายๆว่าโง่สุด55 เปิดเทอม2-3 วันแรกเราเห็นตารางเรียนคือแบบ สตั้นเลยอ่าแบบอะไรวะตารางเรียนแบบนี้มีด้วยหรอ55 คณิตเบิ้ล2คาบ ฟิสิกส์อีก เคมีอีกอัน เรานี่แบบ เข่าทรุด55 เวอร์อันนี้เวอร์ แต่คืออารมณ์แบบนั้นเลยอ่า แต่ก็ยังไม่เท่าตอนเรียนเพื่อนๆแต่ละคนนี่แบบ ครูถามไรตอบได้หมดเป็นอับดุลเลย เราอ่ะหรอนั่งนิ่งเป็นอิโง่แช่แข็ง55 วันนั้นตอนกลับบ้านเราซึมมากแล้วก็เป็นแบบนั้นทุกวันๆ เหมือนเป็นโรคซึมเศร้าเลยอ่า เรากินข้าวได้น้อย พูดน้อย ไม่ค่อยอยากคุยกับใครพอกลับจาก ร.ร ตกดึกเราก็ไปนั่งร้องไห้หน้าบ้าน จนวันนึงแม่คงทนเห็นเราแบบนี้ไม่ไหว เลยถามว่า เป็นอะไร ไหนบอกแม่สิ เราก็ปล่อยโฮเลยค่ะ ทำไมเขาเก่งกันจังเลยอ่าแม่//ร้องไห้😭 แม่ก็ถาม แล้วจะทำยังไง ย้ายสายทันไหมล่ะ(ถ้าย้ายสายคือเราต้อง ไปเรียนวิชาเลือกเสรีซึ่งต้องลงทะเบียนออนไลน์แล้วถ้าย้ายตอนนี้วิชาเลือกที่ดีๆคงเต็มไปหมดแล้ว เราคงต้องเลือกเรียนพวกที่เราแบบไม่ค่อยชอบ) เราก็ร้องไห้ไป คิดไป ด้วยความที่อยากย้าย แต่รู้ว่าถ้าย้ายแล้วผลมันจะเป็นยังไง เราก็เลยบอก อาจจะเป็นวันแรกอยู่มั้งเลยยังไม่ค่อยชิน แม่เลยบอกว่า ถ้าคิดได้แบบนี้แล้วจะเศร้าทำไม เปิดเทอมไม่ถึงอาทิตย์ท้อแล้วหรอลูก...หลังจากวันนั้นเราก็ยังเป็นแบบเดิม แต่พยายามยิ้มให้มากๆเพราะไม่อยากให้พ่อแม่ไม่สบายใจ แต่ที่จริงแล้วเรา เหนื่อยใจมาก เหนื่อยแบบบอกไม่ถูก แต่มาถึงวันนี้เราก็ยังรู้สึกอย่างนั้นอยู่แต่เราก็พยายามปรับตัวให้ได้มากที่สุด เราเคยขอแม่เรียนห้อง mep(mini English program) แต่ค่าเทอมก็แพงมากอยู่ เราเลยเอ้อ!ไม่เอาละ ทนเรียน ว.สุขภาพนี่ละกัน 3ปี!!(แค่คิดก็เหนื่อยแล้ว55) เราเลยลองตั้งเป้าหมายว่าอยากเป็นทันตแพทย์เพราะไหนๆก็เรียนสายนี้แล้ว จะให้เรียนแพทย์เลยก็คงไม่ใช่ทาง ที่จริงเราอยากทำงานต่างประเทศเราชอบอะไรที่เป็นฝรั่ง ที่เป็นตะวันตก เรามีความฝันอยากเป็นผู้กำกับด้วยคงเป็นได้แค่ฝันจริง เพราะแม่เคยบอกว่าเลือกเป็นในสิ่งที่เป็นไปได้ในชีวิตจริงเป็นในสิ่งที่มั่นคง ตอนนั้นเหมือนฝันของเราทลายลงมาจากภูเขาเอเวอร์เรส55 เราเลยอยากถามว่ามีพี่ๆคนไหนที่เคยเลือกทางผิดแบบเราบ้างแล้วทนเรียน 3 ปีรู้สึกยังไงบ้าง ตอนไปมหาลัย เปลี่ยนไปเรียนอีกทางนึงที่ไม่เกี่ยวกับสาย วค.เลยหรือป่าว? และอยากได้คำแนะนำให้เรียนคณิต ฟิสิกส์ เคมี อะไรพวกนี้รู้เรื่องคือเราอาจไม่ได้ชอบพวกนี้เท่าภาษาอังกฤษแต่เราก็ยายามสนุกกับมันเลยอยากได้ทริคเล็กน้อยๆ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ ถ้ามีปัญหาอะไรอีกจะมาบ่น เอ้ยเล่าให้ฟังและขอคำแนะนำค่า 👋👋💕