แผนไหนในโลกนี้ไม่มีช่องโหว่ ... บอกเลยว่าไม่มี และ เพราะเหตุนี้การ "เสียรู้" จึงได้เกิดขึ้น อันนี้น่าจะพิสูจน์เรื่อง six degree of separation โลกใบนี้จะว่าใหญ่ก็ใหญ่ จะว่าเล็กก็เล็ก  .... ในบรรดาคนรอบตัวยังไม่ถึง 6 คนด้วยซ้ำ ความแปร่ง ๆ ทั้งหลายก็คล้ายเส้นผมบังภูเขา ทั้งปารเมศ ทั้งทักษิณา จึงได้รู้ว่าตนเองถูกตุ๋นจนเปื่อย และ เมื่อทั้งคู่ไม่ใช่คนโง่ ไม่เช่นนั้นก็คงไม่คิดแผนซับซ้อนให้ต้องตามสืบซับซ้อนอยู่หลายเพลาหรอก แล้วการเล่นละครก็ไม่เป็นสองรองใคร สิ่งที่น่ากลัวก็คือแม้สืบจนรู้ .... ก็ยังสวมหน้ากากให้ต้องสับสนไปหลายพัก แล้วมีหรือที่เมื่อคนประเภทนั้นรู้ความจริงแล้วจะแสดงพิรุธ ยิ่งความแค้นที่ถูกหลอกผสมกับการดีดลูกคิดรางแก้วเห็นประโยชน์แล้วดวงตาก็วาวโรจน์

ใจคน .... ผิดแผกและแตกต่างกันไปตามนิสัยสันดาน สำหรับปารเมศและทักษิณา จะมีอะไรสำคัญไปกว่า "ตัวเอง" เล่า มิตรแท้ไม่มีเช่นเดียวกับศัตรูถาวร ต่างคนก็ต่างซ่อนคมมีดเอาไว้ข้างหลัง สุดท้ายแล้วก็กลายเป็นว่าใจของใครจะลึกสุดหยั่งกว่ากัน สำหรับทักษิณานั้นง่ายมาก ผู้หญิงที่ถีบตัวขึ้นมาจากครอบครัวระดับล่าง ปากกัดตีนถีบย่อมรังเกียจความยากจนและความลำบากที่เผชิญมา ใจอันอ่อนละเอียดงั้นหรือ ความรักงั้นหรือ ไม่มีหรอก ผู้ชายก็เป็นเพียงเครื่องประดับ ถ้าไม่ทรงเครื่อง ไม่หล่อ ไม่รวย ไม่อาจบันดาลเกียรติ สุข ชื่อเสียง และ ฐานะให้ได้ ก็ไร้ค่า

หากเมื่อไหร่ผลประโยชน์ร่วมกันก็เป็นอันจบเกมส์ ปารเมศก็ไม่ต่างกัน ผู้หญิงก็เหมือนวัตถุ หยาบน้อยกว่าทักษิณาหน่อยตรงที่รู้จักความดีความงามของผู้หญิงอยู่บ้าง แต่ในความหยาบน้อยก็ผนวกกับความทราม ทรามตรงที่การรู้จักความดีงามไม่ทำให้ปารเมศเห็นคุณค่าของความเป็นมนุษย์ของใคร ทักษิณาเป็นเครื่องระบายความใคร่ ส่วนรัตตวัลย์ก็เหมือนเพชราเม็ดงามบนเรือนแหวนที่สูงค่า ใครเห็นก็อิจฉาใครเห็นก็ชื่นชม เจ้าของแหวนนั้น  ทุกสิ่งล้วนแล้วแต่มุ่งแต่ความสบายของตนเอง จึงไม่ยากที่มิสเตอร์ลีผู้ถือไผ่เหนือมือจะกินรวบรอบวง ได้ทั้งผู้หญิง ได้ทั้งสินค้า เงินก็ไม่ต้องเสียซักบาท ก็อย่างที่ว่าคนแบบเดียวกันมองเห็นกันเอง เพียงแต่ว่าใครจะพลาดก่อน ใครจะรอบจัดมากกว่ากันก็เท่านั้น

เขาว่าโลก .... จะเหวี่ยงคนที่เหมือนกันให้เข้ามาอยู่ร่วมกัน นาบุญ และ รัตตวัลย์ต่างเคยผิดหวัง หากใครบ้างเล่าไม่เคยเดินผิดทาง ใจคน .... ในวันนี้ก็พิสูจน์ตรรกะบางอย่างเช่นกัน ผิดกับกลุ่มคนด้านบน เหตุการณ์ก็ทำให้ได้เห็นอะไรหลายอย่าง ทั้งเธอและเขา .... คิดถึงคนอื่นก่อนตัวเอง และ เมื่อยามลำบากก็ไม่ทิ้งกันไป ความไม่สบอารมณ์ทำให้เนตรนภาทิ้งทอดเขาไปไม่ใยดี ทั้งที่เขารักเธอมาก และ ทุกคนก็คงเห็นว่าเมื่อมีความรักนาบุญทุ่มเทเพียงไร ความดีความเป็นน้ำใสไหลเย็นของรัตตวัลย์ไม่อาจหยุดปามเทศได้ ทั้งที่เธอทั้งอดทน เป็นคนดี รักษาเกียรติของสามีตลอดมา แต่เขาไม่เคยรักษาเกียรติ หรือ รักษาน้ำใจของเธอ

ท่ามกลางอุปสรรค และ ความโหดร้ายของชีวิต โลกก็สร้างสมดุลด้วยการเหวี่ยงเขากับเธอให้มาเจอกัน เธอเจอคนที่รักษาสัญญาพร้อมจะปกป้องดูและ รักษาทั้งน้ำใจ รักษาทั้งเกียรติ เขาเจอคนที่เข้าใจ เธอทั้งอ่อนหวานและเข้มแข็ง ทั้งเยือกเย็นและกล้าหาญระคนกันไป และ ที่สำคัญเธอคนนั้นก็พร้อมจะปกป้องเขา ถึงแม้มันจะหมายถึงชีวิต หรือ หมายถึงอันตราย ก็ไม่เกี่ยง







ป.ล. โห .... เฮ้ย รีวิวได้จะจบทุกตอนจริง ๆ ด้วยเฮ้ย เจอกันตอนสุดท้ายพรุ่งนี้ แล้วเราจิเป็นไท .... เฮ้ !!! ฮ่า ๆ