**เขียนครั้งแรก หากมีข้อผิดพลาดขออภัยด้วยค่ะ

เริ่มเลยนะคะ อาจไม่ได้ลงรายละเอียดมากค่ะ

เรากับแฟนคบกันมา15ปี ตั้งแต่เรียนหนังสือปี1 ตอนนี้อายุ 35 กันแล้วค่ะ

หลังเรียนจบแฟนเราทำงาน เราเรียนต่อโท แต่ก็ไม่ได้ห่างกันไปไหนนะคะ

พอเราเรียนจบเราทั้งคู่ก็ทำงานใกล้กัน และอยู่ด้วยกันมาตลอด และเค้าเริ่มก็เรียนโท 5ปีที่แล้ว

เราใช้ชีวิตแบบเริ่มต้นด้วยตัวเอง ไม่มีทุนจากครอบครัว

พอเราทำงานได้1ปี ก็มีเหตุจำเป็นต้องซื้อบ้าน

โดยเรายื่นกู้คนเดียว แฟนเราให้เหตุผลว่า เค้าไม่รู้จะตอบที่บ้านยังไง เพราะเค้ามีบ้านต่างจังหวัดอยู่แล้ว

และอีกอย่างครอบครัวเรา (แม่และน้องสาว) จะได้อยู่ด้วยแบบสบายใจ ซึ่งเราก็ว่าดีเหมือนกัน (ปัจจุบันแม่และน้องเราย้ายออกแล้ว)

โดยทางเค้าเป็นฝ่ายซื้อรถ ชื่อเค้า แต่เค้าก็ใจดีให้เราสามารถใช้ด้วยกันได้ ไม่หวง

แต่พอคบกันมาจน อายุขึ้นเลข 3 เราเริ่มถามเรื่องแต่งงาน เค้าจะพูดตลอดว่าไม่พร้อม ๆ

แต่ก็ไม่เห็นมีการเริ่มเก็บตังค์แต่อย่างไร ก็ยังใช้จ่ายปกติ ซื้อเกมส์ ซื้ออะไรที่อยากซื้อ

และก็เคยบอกเราว่า ยังไม่อยากมีลูก (ตอนนั้นเรารู้สึกแย่ และจำแบบฝังใจ)

**ในช่วงเวลานั้น ตั้งแต่ อายุ 31 32 33 เราคิดมาตลอดว่า หรือเค้าไม่อยากสร้างครอบครัวกับเรา

และก็คิดว่า จะเดินออกมามั้ย เพราะคิดไปต่างๆนาๆ ว่า เราเป็นผู้หญิง วันนี้ไม่แต่ง 33-34 ไม่แต่ง

พอวันนึงถ้าเค้าอยากมีลูก และ พอเราแก่แล้ว ถ้ามีลูกให้ไม่ได้ เกินอายุ เค้าจะทิ้งเรามั้ย

แต่ก็ไม่เลิกกันเนื่องจาก 10กว่าปีที่ผ่านมา เค้าดีกับเรามาตลอด ถึงไม่เอาใจใส่เท่าไหร่แต่เราว่าเค้าเป็นคนดี

ปล.อีกเหตุผลนึงที่เราคิดว่าเค้ายังไม่แต่งเพราะเค้าเรียนต่อโท ซึ่งยังไม่จบ แต่เราก็ไม่เห็นว่าเค้าจะพยายามเรียนให้จบ เหลือแค่thesis มานานมากกกก


จนสุดท้าย เราก็แต่งงานกัน เราไปจองร้าน และดำเนินการ โดยจองล่วงหน้าปีนึงเลย เพราะไม่ได้เก็บเงินสำหรับแต่งงาน แต่พอมีเงินก้อนเก็บไว้นิดหน่อย

ในขณะนั้น เค้าก็ยังไม่ทำthesis ให้จบ T.T
ซึ่งเราไม่รอ. เราพาไปดูร้านที่เราเลือกไว้แล้ว

และชวนเค้าไป และถามเค้าตอนนั้นเลยว่าจะเแต่งมั้ย ถ้าแต่งก็จองเลย สรุปเค้าแต่ง

และช่วงเวลา 1ปีนั้นเราก็เก็บเงินเตรียมงาน โดยงานผ่านไปด้วยดี โดยที่เราคำนวณและบังคับเรียกเก็บเงินจากเค้ามารวมกับเงินเรา

ง่ายๆคือเราจัดการทั้งหมด เค้าsupport เท่าที่จะทำได้

ตอนนี้เราเป็นครอบครัว แล้ว แต่คำพูดเค้าที่บอกยังไม่อยากมีลูก ณ วันนั้นยังฝังใจอยุ่ และยังคิดอยู่

โดย เราเริ่มบอกให้เค้า เรียนให้จบ เพื่อที่จะได้หางานใหม่ และเพิ่มเงินเดือน เพื่อสร้างอนาคตไว้ สำหรับการเป็นครอบครัว แต่ดูเหมือนไม่กระตือรือร้นเท่าไหร่

**(ในสายตาเราเค้าเป็นคนเก่งในสายงานเค้า สามารถหางานที่เพิ่มค่าจ้างได้มากกว่าที่เดิม)

จนเราต้องเป็นคน หา และพิมพ์งานวิจัยเริ่มต้นให้

( เราสองคนเงินเดือนเท่ากัน ไม่ลำบาก อยู่ได้ แต่เหลือไม่มาก พูดตรงๆก็พนักงานทั่วไป ที่พอเก็บได้ แต่ก็ไม่รู้มันจะพอสำหรับอนาคตแค่ไหน)


อีกเรื่องเค้าสูบบุหรี่ หนักอยู่ เราพยายามบอกหากต้องมีลูกให้เลิก. แต่ก็ไม่เห็นว่าจะลดลง เพราะเราอยากให้อยู่ด้วยกันไปนานนาน (พ่อเราเสียด้วยมะเร็งปอด)



สรุป2 เรื่องที่ทำให้เรารู้สึกว่าเค้าไม่พร้อม สร้างครอบครัว คือเรื่องเรียนไม่จบโท  หางานใหม่ หรือหารายได้เพิ่ม และเรื่องสูบบุหรี่

(หากเรียนไม่จบและย้ายงานมีผลให้ต้องจ่ายค่าเรียนเพิ่มเป็นแสน ที่ต้องจ่ายเนื่องจากมีทุนจากออฟฟิสให้เรียนด้วยส่วนหนึ่งค่ะ)

จากสองเรื่องที่เรารู้สึกนี้ ทำให้เรานึกถึงวันที่เค้าบอกไม่อยากมีลูก จนวันนี้

เราทะเลาะกัน เพราะเค้าทุ่มเทกับงานปัจจุบัน จนไม่สนใจคาที่บ้าน(เรา)  จะทะเลาะเรื่องนี้บ่อยมาก
เวลา.กลับบ้านทุกเย็นต้องออกไปยืนคุยโทรศัพท์ และสูบบุหรี่หน้าบ้าน จนมืด ดึกดื่น  เวลาไปกินข้าวนอกบ้าน สองคน กินเสร็จจะทิ้งให้นั่งคนเดียวแล้วออกไปสูบบุหรี่กับโทรศัพท์ คุยงานนะเห็นว่างั้น

ทั้งๆที่เวลาเราโทรไป ปิดเสียง ไม่ค่อยรับสาย บอกไม่ค่อยชอบคุยโทรศัพท์555

ขนาดเราไม่สบาย ต้องผ่าตัดยังไม่สามารถมาเซนต์ชื่อให้ได้ ทั้งๆที่รู้อยุ่แล้วว่าผ่าวันไหน เนื่องจากติดงานจ้า

ที่ตั้งกระทู้วันนี้ เราอยากปรึกษา หรือท่านใดที่มีความคิดดีดี ช่วยเราหน่อย เพราะใจเราตอนนี้มี 2 ฝั่ง

1. พยายามมีลูก(จะทำให้เรายังย้ายงานไม่ได้ อีก 1-2ปี) โดยปล่อยเค้าไป ว่าจะเรียนจบหรือหางานมั้ย อยู่ไปแบบนี้ อยุ่เท่าที่มี ไม่ต้องคิดเผื่ออนาคต


2.  ตัดสินใจยัง ไม่มีลูก แล้วหางานใหม่ เพื่อสร้างอนาคตครอบครัวเอง โดยไม่สนใจว่าเค้าจะทำยังไง  

แต่พอเรามาดู ความคิดทั้งสองของเรา มันขัดกัน เราต้องการหางานใหม่ เพิ่มรายได้เพื่อสร้างครอบครัวให้มั่นคง เพื่อลูกเราในอนาคต

แต่ถ้ามีลูก เราจะต้องหยุดพักเรื่องหางานใหม่ (ซึ่งพอถึงเวลานั้น อายุ 37 คงหางานใหม่ยากแล้ว)

แต่ถ้าลุยงาน แล้วลูกรอไปก่อน ก็ พอ 37 ก็จะมียากเหมือนกัน

เราถึงไปโฟกัสที่แฟนเราแต่แรก แค่เค้าดูไม่พยายามเลย กลุ้มใจค่ะบอกตรงๆ.

ใครมีความคิดดีๆบ้างค่ะ ช่วยหน่อยเถอะ

ปล. โดยรวมแฟนเราเป็นคนดีค่ะ เราอยากได้อะไรเค้าก็พยายามทำนะคะ แต่บางครั้งก็เกมือนเราบังคับ หุหุ  

เค้าไม่แสดงออก ไม่เคยแสดงให้รู้ว่าห่วงและดีกับเรา แต่จะทำเท่าที่เราบอกเท่านั้น จนเราเป็นคนขี้บ่นแล้วตอนนี้ แต่เราก็รู้ว่าเค้ารักเราค่ะ

ขอบคุณทุกท่านล่วงหน้าค่ะ