คือ ผมคุยกับ ผญ. คนนึงครับ เธอเป็นผู้หญิงที่น่ารักครับ ร่าเริง แจ๋มใส ชอบช่วยเหลือคนอื่น รักสัตว์ มองโลกในด่านดีเสมอ คือตอนนี้ ผมอยู่ ม.1 ครับ ผมอาบมองเค้ามาอยู่ ประมาณ 3-4 เดือน เพราะผมไม่กล้าทักครับ เค้าน่ารักมาก คนที่จะเข้ามาหาตัวเค้าก็ไม่ใช้น้อยๆ ผมอยู่ปลายแถวได้เลยครับ จนมาช่วง เทอม 2 ของ ม.1 ผมก็ได้สนิทกับเพื่อนของเค้า แล้วเพื่อนก็พาผมไปทำความรู้จักกับเธอครับบ แล้วนี้ใจเต้นหนักมากเลยครับ 555 ก็ต้องแต่วันนั้นแหละครับ ผมก็เริ่มกล้าที่จะคุยกับเธอขึ้นมา (นิดหน่อย) เพราะผมหน้าตาไม่ดีครับ อ้วน ไม่หล่อ แถมยังไม่มีอะไรอีก คนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเค้า ทั้ง หล่อ น่าตาดี มีเงิน มีรถขับ เอาง่ายๆคือ ผมเหมือน หมาตัวนึงล่ะครับ ท่าเทียบกับคนที่ผ่านมาในชีวิตเธอ จนกระทั้ง ผมได้ลองคุยกัน ทุกอย่างมันดีมากครับ เค้าไม่ได้ลังเกียดผมเลยครับ แถมคุยสนุกด้วย แล้วผมก็ได้คุยกับเธออยู่ 5-6 เดือนครับ ช่วงนั้นขึ้น ม.2 พอดีคครับ ผมตัดสินใจลองขอคบเธอดูครับ ตอนแรกผมไม่กล้าหรอกครับ ไม่ได้คิดในหัวด้วย เพราะผมมั้นใจว่ายังไงเค้าก็ปฎิเสธ ครับบ แต่เพื่อนผมพูดว่า ท่าผมกลัวอ่ะก็เลิกคุยไปเถอะ เพราะคนที่ชอบเธอมีอีกต้องมากมาย เค้าไม่จำเป็นต้องมาคุยกับเราด้วย คนที่ชอบเธอมีดี กว่าผมเยอะ ผมเลยตัดสอนใจ ลองขอเธอ คบดู ครับ คุณเชื่อมั้ย ว่าคนน่าตาไม่ดีอย่างผม ก็มีสิทธิเท่าเทียบกับคนอื่นๆ เค้าตอบตกลง ผมครับ เล่นผมจะเป็นลมเลยครับ ตอนที่คบกันน่ะครับ เธอดีกับผมมาก ช่วยห้ามโน้นห้ามนี้ ช่วยผมประหยัดอดออม ไม่ซื้อของไร้ สารระ เราสองคนเปิดบัญชีด้วยกันครับ เพื่อจะเอาไว้ซื้อของหรือไปเที่ยวด้วยกันครับ แล้ว ต่อมา เราคบกันได้ 6 เดือน เงินที่เก็บด้วยกันมาตลอด 6 เดือน ผมตัดสินใจ ซื้อ iphon 5S ให้เธอครับ เพราะ ผมเห็นเธออยากได้มากก ผมซื้อมาใน ราคา 18,000 บาทครับ (ช่วงที่ Iphon 5 ออกใหม่ๆครับ) เธอดีมากครับ ร้องไห้ แต่กว่าว่าผมน่ะครับ (ว่ามันเป็นเงินส่วนรวมของเรา ไม่ใช้ของฉันคนเดียว) แต่ผมไม่คิดแบบนั้นเลยครับ เพราะเค้าให้ผมมามากแล้ว ที่ผ่านๆมา จนถึงช่วง คบรอบ 12 เดือน วันที่ 14 กุมภาพันธ 2557 ผมได้ซื้อรองเท้าคู่นึงที่เธออยากได้มาเป็นของขวัญวันครบรอบ แต่ก็เป็นวันที่แย่ที่สุดสำหรับผมวันนึงเลยก็ได้ครับ คือ เธอบอกเลิกผมครับ เธอบอกว่าเธอรู้สึกกับเราแค่เพื่อนจริงๆ ที่ผ่านมาเธอดีกับเรามาตลอดน่ะ แต่เราคิดกับเธอแค่เพื่อนจริงๆ ผมคิดอะไรไม่ออกเลยครับ น้ำตาไหลออกมา ดื้อๆเลยครับ ผมก็ถามเค้าว่า ไ่ม่ได้ลอเล่นใช้มั้ย เธอตอบว่า ใช้เราคิดแค่เพื่อนจริงๆ ผมทำอะไรไม่ถูกเลยครับ ได้แต่ร้องไห้แล้วก็เดินหยิบของที่จะให้เธอ ออกมา แล้วก็บอกว่า (โชคดีน่ะเพื่อน) ผมแย่ไปเป็นอาทิตเลยครับ จากเด็กที่ดีไม่โดดเรียนไม่กลับบ้านดึกๆ จนมาเป็นเด็กติดเพื่อน ไม่กล้บบ้าน ไม่เข้าเรียนหนีเรียนไปบ้านเพื่อน เพราะ ไม่อยากเจอหน้าเธอ.....แต่ครั้งเดียว
ตามหัวข้อกระทู้ การรอคอย 6 ปี คือ ผ่านมา 2 อาทิตจากที่เลิกคบด้บเธอ เธอทักมาหาผม บอกว่าเรายังคุยกันเหมือนเดิมน่ะเราอยากกับมาคุยแบบเพื่อน เหมือนเมื่อก่อนน่ะ ผมก็น้ำตาไหลอีกแล้วครับ ก็ตอบไปว่าได้สิเราจะคุยกันเหมือนเดิมน่ะเพื่อน จนกระทัเงผมคุยกันไปไหนมาไหนด้วยกัน โดย สาธาณะเป็นแค่เพื่อน เป็นเวลา 6 ปีเต็ม จนกระทั้งวันนึง ผมก็บอกว่า เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย เราสัญญาจะไม่ทำให้เธอเสียใจจริงๆ แล้วเธอตอบว่า ที่เรากลับมาคุยกับเธออะ เพราะไม่อยากให้เธอเสียใจน่ะ อยากให้เราเป็นเรา แบบนี้ เราไม่ได้คิดอะไรไปมากกว่านั้นเลยน่ะ แล้วเธอก็บล๊อคผมเลยทุกช่องทาง ผมรู้สึกผิดมากครับบ น้ำตาไหลโดยไม่ต้องรอฝุ่นเข้าเลยครับ จนกระทั้งผ่านมา อาทิตกว่าๆ เธอกับผมไม่ได้ติดต่อกันเลยครับ แล้วเพื่อนผมก็มาบอกว่า เธอขึ้นสถานะกับคนอื่นแล้วน่ะ ซึ่งคนนั้นก็เป็นเพื่อนสนิทผมด้วย ที่ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดเวลา......ผมทำอะไรไม่ถูกเลยครับ ได้แต่ยอมรับแล้วทำใจรับสอ่งที่เกิดขึ้นกับตะวเราให้ได้ครับ.....!!!

ผมพึ่งหัดเขียนครั้งแรกน่ะครับ
เรื่องก็ประมาณนี้แหละครับ
ถูก/ผิดอย่างไร ผมต้องขอโทษด้วยน่ะครับ
ใครมีเรื่องราวประมาณผมก็ แสดงความคิดเห็น
ไว้ด้วยน่ะครับ หรือ มีคำแนะนำอย่างไรก็ บอกได้ครับ
ขอบคุณครับบ....!!! 🤗🤗