สีหน้า แววตา น้ำเสียง บอกความมุ่งมั่นเด็ดเดี่ยว
มีความเป็นผู้นำ ไม่ใช้อารมณ์
เข้มแข็งและมีออร่ามาก
ความจริงไม่ค่อยชอบอั้มแสดงละครเท่าไหร่
เขามีน้ำเสียงหรือหางเสียงแปลกๆแปร่งๆอะไรสักอย่าง
แต่บทพูดภาษาสมัยก่อนซึ่งออกเสียงต่างจากเดี๋ยวนี้
ทำให้ความรู้สึกว่าอั้มเสียงแปร่งหายไป
คือพอแปร่งขึ้นมาก็คิดว่ากำลังแสดงอยู่
สรุปว่าในเรื่องหนึ่งด้าวฯอั้มแสดงดี
บทบู๊ก็แข็งแรง ดุดัน

แต่วันนี้เหมือนบทจะพังนิดๆ ตอนพระยาเพชรบุรี
คนออกรบมาโชกโชน ย่อมต้องดูเป็นว่าชัยภูมิเป็นอย่างไร
ย่อมต้องมีสัญชาตญาณในการรบเหมือนๆกันกับพระยาตาก
กลับมีแต่ความประมาท ไม่คาดการณ์อะไรทั้งสิ้น คิดแต่ว่ามีอาคมอยู่ยงคงกระพัน
ก็บุกเข้ากลางคมหอกคมดาบดื้อๆ ไม่คิดเรื่องเสียเปรียบได้เปรียบ
ไม่มีหาทางหนีทีไล่อะไรเลย ...ไม่สมเหตุสมผล
ถ้าสร้างตัวละครให้มีแนวคิดเหมือนออกญาวัง คือเป็นทหาร นายให้รบก็รบจนตัวตาย
ยังจะเข้าใจได้มากกว่า

และวันนี้ออกญาวังละมุนมากตอนที่ยกชายสไบแม่แมงเม่าขึ้นชื่นใจ
ดูอ่อนโยน ทะนุถนอม จนรู้สึกซาบซึ้ง อดยิ้มเขินไม่ได้

เริ่มต้นที่พระยาตาก ลงท้ายที่ยิ้มเขินได้ไงละเนี่ย
...........................................................................
เพิ่มเติม: เราอ่านเม้นท์ของเพื่อนๆแล้วก็ให้มีใจเอนเอียง
หลายๆท่านวิเคราะห์และออกความเห็นในมุมมองที่เรามองไม่เห็น นึกไม่ถึง
บางท่านคิดคล้ายเรา บางท่านก็แตกต่างจากเรา
บางท่านมีข้อมูลในประวัติศาสตร์/พงศาวดารมาเพิ่มเติมให้ด้วย
ทุกคนมีเหตุมีผล เปิดความคิดของเราจริงๆค่ะ
ขอบคุณมากๆนะคะที่เข้ามาแลกเปลี่ยนความเห็นกัน
ที่แน่ๆสรุปได้อย่างหนึ่งว่า ที่เข้ามาเม้นท์กันเนี่ยเป็นแฟนพาร์ทการเมืองทั้งนั้น
ไม่มีใครพาดพิงถึงฉากวี้ดวิ้วที่เราแย็ปๆไว้เลย