31 พฤษภาคม 2561
วันสุดท้ายของการเปิดบริการของ "ลิโด มัลติเพล็กซ์"
- รู้จักลิโด -
เราเป็นเด็กคนนึง ที่ นสพ. ไทยรัฐ มาลงตามร้านอาหาร หรือ ร้านชำ สิ่งแรกที่จะทำเลยคือ หยิบข่าวกีฬา แต่ไม่ได้อ่านข่าวกีฬา แต่จะเปิดปกหลังข่าวกีฬา เพื่อดูข่าวบันเทิง เพราะอย่างน้อยก็รู้จักคนในข่าวบันเทิง มากกว่าข่าวการเมือง ข่าวบันเทิงสมัยก่อน จะมีรอบฉายของโรงหนัง ในสมัยที่โรงฉายยังไม่เยอะเท่าสมัยนี้ เพื่อดูว่ามีหนังอะไรเข้าฉาย ทั้งที่ตอนนั้นยังไม่มีปัญญาดูเลย เพราะชอบแบนเนอร์ของหนังแต่ละเรื่อง มันทำได้ดูดีมาก และรอบฉาย ที่ตัวเลขราวกับเรียงเบอร์ แต่ก็มีอยู่เครือนึง ที่ประกาศรอบฉาย ที่มีเนื้อที่ใน นสพ. แค่ใหญ่กว่านามบัตรนิดหน่อย และข้างๆ มีอักษรแนวตั้ง เขียนว่า "APEX" มีคำโปรยหนังที่ชวนให้อยาดู เพราะเปรยได้ยิ่งใหญ่มาก แล้วพอโตขึ้นมาหน่อย ก็รู้จักตอนที่โรงหนังไฟไหม้เสียหายทั้งโรง ก็ได้รู้จักข้อมูลของ "ลิโด" และ "สกาลา" มากขึ้น ทั้งบริการเป็นมิตร และ ราคาที่รับไหว แถมยังสมเหตุสมผล เลยคิดไว้ว่า ถ้ามากทม. แล้วมาสยาม จะมาดูหนัง ที่ลิโดและสกาลา
- สัมผัสลิโด -
ครั้งแรกที่มาลิโด เรามาแค่ชั้นล่าง เพราะเห็นว่ามีดีวีดีขาย ไม่ได้ขึ้นชั้นบน และสกาลาตอนที่มาครั้งแรก ตอนนั้นมีแฟนมีตตี้งนักร้องเกาหลี เลยได้ดูแค่ตัวอาคาร ครั้งแรกที่มาดูหนังจริงๆ คือเรื่อง "The Lure" เป็นเรื่องเกี่ยวกับนางเงือก ผสมมิวสิคัล และโหดหน่อยๆ เมือได้มาที่ลิโด เราสัมผัสได้ถึงเอกลักษณ์ของโรงลิโด ที่มีความดิสโก้ ที่ฉูดฉาด แต่เรียบง่าย พนักงานก็อัธยาศัยดี ตอนนั้นพนักงานไม่ได้สูทเหลือง เพราะอยู่ในช่วงไว้อาลัย ร.9 และภายในโรงก็ชอบในความที่มีจองโค้ง ทำการดูหนังดีขึ้น และเสียงก็ดีสู้โรงในห้างได้ เก้าอี้มีเอี๊ยดอ๊าดนิดนึง แค่ครั้งแรกก็หลงรัก และครั้งที่สอง ถือว่าระห่ำสุดในการดูหนัง เพราะมาดูที่ลิโดวันเดียว 3 เรื่อง เพราะว่าลิโดสามารถจัดสรรเวลาดูหนัง ได้แบบไม่ต้องกลัวว่าจะไม่ทัน เหมือนโรงในห้าง 3 เรื่องที่เราดู มันมีความแตกต่างกันไป ทั้ง "Suburbicon" "Killing of a scred deer" และ "Kimi no suizo wo tabetai" ดูแบบสุขใจมาก และต่อเนื่องแบบไม่หายใจหายคอกันเลย และครั้งนี้ ก็ชอบป๊อบคอร์นที่นี้ ไปโดยปริยาย เพราะอร่อย คุ้มค่า และให้เยอะ จนต้องเอาถุงก๊อบแก๊บมาครอบถุงอีกที กินเพลินมาก ไม่เหมือนป๊อบคอร์นของ 2 เครือ ที่เค็ม และแพงมาก และบรรยากาศข้างนอก ที่คลาสสิค
- อำลาลิโด -
ครั้งสุดท้ายที่มาดู คือเรื่อง "Peter Rabbit" เพราะเราไม่ได้อยู่และเรียน กทม. ทำให้การดูครั้งนี้ เป็นครั้งสุดท้ายจริงๆ วันนี้ เราก็อยากมาลิโดมาก แต่ก็ไม่มีโอกาสมาได้ แต่อย่างไร เราก็ชอบทุกอย่างในลิโด ถึงแม้จะมาดูแค่ 3 ครั้ง แต่ทุกครั้งความมีความทรงจำที่ดีแก่ลิโด และจะเก็บไว้ในความทรงจำ ว่ามีโรงหนังดีๆ ที่สร้างความสุขให้แก่คนดูหนังอย่างเรา
รักลิโด.
#farewelllido #goodbyelido #savescala
เรารักเธอลิโด #farewelllido
วันสุดท้ายของการเปิดบริการของ "ลิโด มัลติเพล็กซ์"
- รู้จักลิโด -
เราเป็นเด็กคนนึง ที่ นสพ. ไทยรัฐ มาลงตามร้านอาหาร หรือ ร้านชำ สิ่งแรกที่จะทำเลยคือ หยิบข่าวกีฬา แต่ไม่ได้อ่านข่าวกีฬา แต่จะเปิดปกหลังข่าวกีฬา เพื่อดูข่าวบันเทิง เพราะอย่างน้อยก็รู้จักคนในข่าวบันเทิง มากกว่าข่าวการเมือง ข่าวบันเทิงสมัยก่อน จะมีรอบฉายของโรงหนัง ในสมัยที่โรงฉายยังไม่เยอะเท่าสมัยนี้ เพื่อดูว่ามีหนังอะไรเข้าฉาย ทั้งที่ตอนนั้นยังไม่มีปัญญาดูเลย เพราะชอบแบนเนอร์ของหนังแต่ละเรื่อง มันทำได้ดูดีมาก และรอบฉาย ที่ตัวเลขราวกับเรียงเบอร์ แต่ก็มีอยู่เครือนึง ที่ประกาศรอบฉาย ที่มีเนื้อที่ใน นสพ. แค่ใหญ่กว่านามบัตรนิดหน่อย และข้างๆ มีอักษรแนวตั้ง เขียนว่า "APEX" มีคำโปรยหนังที่ชวนให้อยาดู เพราะเปรยได้ยิ่งใหญ่มาก แล้วพอโตขึ้นมาหน่อย ก็รู้จักตอนที่โรงหนังไฟไหม้เสียหายทั้งโรง ก็ได้รู้จักข้อมูลของ "ลิโด" และ "สกาลา" มากขึ้น ทั้งบริการเป็นมิตร และ ราคาที่รับไหว แถมยังสมเหตุสมผล เลยคิดไว้ว่า ถ้ามากทม. แล้วมาสยาม จะมาดูหนัง ที่ลิโดและสกาลา
- สัมผัสลิโด -
ครั้งแรกที่มาลิโด เรามาแค่ชั้นล่าง เพราะเห็นว่ามีดีวีดีขาย ไม่ได้ขึ้นชั้นบน และสกาลาตอนที่มาครั้งแรก ตอนนั้นมีแฟนมีตตี้งนักร้องเกาหลี เลยได้ดูแค่ตัวอาคาร ครั้งแรกที่มาดูหนังจริงๆ คือเรื่อง "The Lure" เป็นเรื่องเกี่ยวกับนางเงือก ผสมมิวสิคัล และโหดหน่อยๆ เมือได้มาที่ลิโด เราสัมผัสได้ถึงเอกลักษณ์ของโรงลิโด ที่มีความดิสโก้ ที่ฉูดฉาด แต่เรียบง่าย พนักงานก็อัธยาศัยดี ตอนนั้นพนักงานไม่ได้สูทเหลือง เพราะอยู่ในช่วงไว้อาลัย ร.9 และภายในโรงก็ชอบในความที่มีจองโค้ง ทำการดูหนังดีขึ้น และเสียงก็ดีสู้โรงในห้างได้ เก้าอี้มีเอี๊ยดอ๊าดนิดนึง แค่ครั้งแรกก็หลงรัก และครั้งที่สอง ถือว่าระห่ำสุดในการดูหนัง เพราะมาดูที่ลิโดวันเดียว 3 เรื่อง เพราะว่าลิโดสามารถจัดสรรเวลาดูหนัง ได้แบบไม่ต้องกลัวว่าจะไม่ทัน เหมือนโรงในห้าง 3 เรื่องที่เราดู มันมีความแตกต่างกันไป ทั้ง "Suburbicon" "Killing of a scred deer" และ "Kimi no suizo wo tabetai" ดูแบบสุขใจมาก และต่อเนื่องแบบไม่หายใจหายคอกันเลย และครั้งนี้ ก็ชอบป๊อบคอร์นที่นี้ ไปโดยปริยาย เพราะอร่อย คุ้มค่า และให้เยอะ จนต้องเอาถุงก๊อบแก๊บมาครอบถุงอีกที กินเพลินมาก ไม่เหมือนป๊อบคอร์นของ 2 เครือ ที่เค็ม และแพงมาก และบรรยากาศข้างนอก ที่คลาสสิค
- อำลาลิโด -
ครั้งสุดท้ายที่มาดู คือเรื่อง "Peter Rabbit" เพราะเราไม่ได้อยู่และเรียน กทม. ทำให้การดูครั้งนี้ เป็นครั้งสุดท้ายจริงๆ วันนี้ เราก็อยากมาลิโดมาก แต่ก็ไม่มีโอกาสมาได้ แต่อย่างไร เราก็ชอบทุกอย่างในลิโด ถึงแม้จะมาดูแค่ 3 ครั้ง แต่ทุกครั้งความมีความทรงจำที่ดีแก่ลิโด และจะเก็บไว้ในความทรงจำ ว่ามีโรงหนังดีๆ ที่สร้างความสุขให้แก่คนดูหนังอย่างเรา
รักลิโด.
#farewelllido #goodbyelido #savescala