คือผมเป็นเด็กก็จริงแต่ผมอยู่ในครอบครัวที่ควรจะอบอุ่นแต่พี่ชายผมทำตัวไม่รู้จักโตอายุ 21 แล้วแต่ไม่หางานทำ น้าชายของผมเขาเปิดบริษัท ชวนพี่ไปทำงานหาเงินแต่พี่เขาไม่เอา น้าเลยให้ผมลองทำงานแทนพี่ชายได้เดือนละ 3,000 กว่าบาทส่วนพี่ชายผมก็เห็นผมมีเงินเก็บ มาขอยืมเงินผมไปแต่ก็ไม่คิดจะคืนสักกะที ผมก็ไม่อยากจะทวงพี่เขาเพราะทุกครั้งที่ผมเห็นพี่เขาผมรู้สึกรังเกียจมาก ทุเรศในตัวพี่เขาเอง ผมได้ของขวัญเยอะกว่าพี่เขาเขาก็โวยวายผม ที่ทั้งบ้านรักผมมากกว่า ส่วนพี่ผมเขาขออะไรที่บ้านก็ไม่เคยให้เพราะพี่เขาชอบทำตัวเหลวไหล ไม่มีเหตุผลที่บ้านมีกฎ แต่ก็ไม่ทำตามกฎทั้งๆที่ทั้งบ้านก็ทำตามกฎกันดี พอใครบอกให้ทำตามกฎ พี่เขาก็สวนกลับมาว่า จะทำตามทำไมกฎ เกิดมาก็แหกกฎทุกข้อแหละ เป็นพวกแบบนี้เล่นแต่เกมหน้าคอม ไม่ยอมลุก เล่นเสียงก็ดังเอะอะโวยวาย ยกตัวอย่างกรณีไร้สาระแบบเด็กๆให้ดูอย่างเช่น น้าผมเขาซื้อขนมมาให้6ห่อคนละ 2 ห่อ พี่ผมเขาก็จะกินเกินจำนวนไป แล้วมาว่าคนอื่นในบ้านกินทั้งที่ไม่มีใครกิน แถมยังนอนตอนเช้า ตื่นตอนเย็น ผมยิ่งพิมก็ยิ่งหงุดหงิด ยกอีกหนึ่งตัวอย่างที่ให้รู้ว่าเขาก็ขี้อิจฉาด้วย คือพี่ผมตอนเขา 18 เขาขอให้น้าซื้อ บิ้กไบค์ให้แต่น้าปฎิเสธเพราะน้าผมถามว่ามีอะไรมาแลกกันล่ะ น้าผมจะถามอย่างนี้กับทุกคนเพราะการที่น้าจะให้อะไรใครเขาต้องเห็นก่อนว่าคนนั้นทำอะไรได้ดีในสิ่งที่ควรทำแต่พี่ผมไม่มีอะไรไปแลก เพราะ เกรดการเรียนก็แย่ ทำตัวนิสัยไม่ดี กินเบียร์ ดูดบุหรี่ทั้งที่ไม่หาเงินเองใช้ พอตอนผมอายุ 15 ผมก็เลยขอให้น้าเขาซื้อบิ้กไบค์ให้แต่ผมมีของแลกคือเกรดการเรียนที่ดีเยี่ยม โดยเกรด 3.83 เลยทำให้น้าซื้อให้ แล้วพี่ผมก็มาโวยวายว่า น้าเขาเห็นผมดีกว่า ทั้งที่พี่เขาทำตัวเองทั้งนั้น ตอนนี้ผมอายุ 15 กว่าแล้วแต่มีงานทำต่างจากคนอายุ 21 เยอะ