จะเล่าตั้งแต่ต้นจนจบก็แล้วกัน....เริ่ม
Part l วันนี้ค่ะ เราโดนเรียกลงไปต่อว่า ว่าเอาเวลาตรงนี้ไปพัฒนางานด้านเอกสารให้มันดีกว่านี้ ไม่ดีกว่าหรือ?(*19.00-21.00 น. เรากับลูกน้องอีกสองคนลงไปทำงานที่มันไม่ใช่หน้าที่เหตุเพราะเขาให้ทำแทนแล้วทำได้ดีกว่าคนพวกนั้นเสียอีก เลยเกิดประเด็นว่าไปทำทำไม เป็นเหตุให้โดนต่อว่านั่นแหละ) เราเลยตอกกลับว่า
เรา : ไม่ได้อยากทำแต่เขาให้ทำ และก็รู้ว่าคุณไม่อยากให้พวกเราทำอยู่แล้ว ไม่ได้อยากมีปัญหาด้วย แต่ในเมื่อให้ทำ ก็ทำ ไม่ได้เกี่ยงงาน เมื่อวานพวกพี่สองคนก็คุยกันแล้วไม่ใช่เหรอคะ
เธอ : พี่ไม่โอเค คือวันนั้นพี่หิวข้าวมาก นั่งรอข้าวอยู่เลยอ่านไลน์พลาด โทดที แต่พี่ไม่โอเค
เรา : (เอ้า กุผิดเหรอ) ค่ะ

ปล.เราสองคนไม่กินเส้นกันค่ะ เธอไม่ชอบเราเพราะตอนเข้ามาแรกๆ เราทำงานแบบงงๆเพราะมันไม่ตรงกับสาขาที่เรียนมา และไม่ถูกจริตเธอ เราไม่เลียขาเธอ เรามีแต่ 'ถ้าชั้นถูกชั้นจะเถียง' 'ถ้าไม่ชอบคือไม่อยากเจอหน้า'
เราไม่ชอบเธอเพราะเธอไม่ใส่ใจคนอื่น เอาตัวเองเป็นศูนย์กลางของโลก
__________________________________
Part ll อีกกลุ่มหนึ่งพูดใส่ลูกน้องเรา
เขา : ทำไมทำได้ดีกว่า จนทำให้ให้พวกเขาโดนเรียกไปต่อว่า
ลูกน้อง : เอ้า หนูผิดเหรอ?
.
.
.
เลยเอามาเล่าให้ฟัง พอฟังแล้ว งง ว่าตอนเขาเจอเราทำไมไม่พูดใส่แบบนี้ แม่จะตอกกลับให้หัวทิ่ม

คำชมสักคำก็ไม่มี แล้วใครมันอยากจะทำกันล่ะวะไอ้ความดีอะไรเนี่ย

จริงๆเรื่องมันยาวกว่านี้ เยอะกว่านี้ ไม่ได้ให้อ่านเพียงเพื่อให้เห็นใจและเข้าข้างเรา (ใช้วิจารณญาณในการอ่านก็แล้วกัน)
แต่ขอจบแค่นี้ก่อนนะ โมโหจนมือไม้สั่น พิมพ์ผิดพิมพ์ถูก อารมณ์ไม่ดีเหมือนหน้าตาแหละ
รออารมณ์เย็นลงกว่านี้ก่อน เดี๋ยวค่อยมาอธิบายอีกที

ขอบคุณที่อ่านจนจบ คุณคือผู้ที่โชคดีที่อ่านหนังสือมากกว่า 8 บรรทัด