เคยสิ้นหวังอะไรไหมครับ ...เมื่อวานนี้ก่อนกลับลงจากดอยอินทนน์ผมพยายามถ่ายรูปนกชนิดหนึ่งซึ่งเป็นนกรับแขกของที่นี่ ใครไปใครมาก็จะได้ยินเสียงเล็กๆ น่าฟังสมกับตัวจิ๋วๆ ของเจ้านกกินปลีหางเขียว ผมพยายามเล็ง พยายามเดินหากับน้องที่ไปด้วยกัน ได้ยินไม่เจอตัว เจอตัวแต่ถ่ายไม่ทัน ถ่ายทันแต่อยู่ไกลจัง ซึ่งล้วนเป็นเสน่ห์ที่นักถ่ายรูปนกต้องพบเจอเป็นประจำ...จนเราถอดใจตามไปก็เท่านั้นบ่ายแล้วแดดเปรี้ยงๆ กลางหัว นกมันคงไปนอนพักแล้วล่ะ... เก็บของกันเถอะ และในที่กำลังจัดเก็บขาตั้งกล้องแพคของกลับบ้านนั่นเอง เจ้านกน้อยที่เราตามหามาตั้งนานก็เป่านกหวีด ปี๊ดดเอะอะโวยวาย บินมาเกาะที่สายไฟบนหัวนี่เอง แล้วก็กระโดดบินโชว์ลีลาแปลกๆเหมือนเต้นรำสนุกสนานอยู่กลางอากาศ

ขอบคุณพระเจ้า..ผมยืนมองความสวยงามนั้นอย่างเพลินและด้วยความคิดว่าคงถ่ายนกบินไม่ทันหรอกเดี๋ยวมันก็บินไป แต่นกตัวนี้ใช้เวลาเต้นกลางอากาศไม่จบง่ายๆ มีเวลาให้เดินไปหยิบกล้องที่ยังไม่ได้ถอดเลนส์มาเล็งๆ แล้วกดรัวๆ ...ปรับกล้องไม่ทันเลยรีบๆ แบบนี้ ปุ่ม auto focus อยู่ไหน ปุ่มปรับโหมดโฟกัสC อยู่ไหนลืมไปหมดตอนนี้ เล็ง ยิงๆๆๆๆรัวๆ ได้รูปชัดบ้างเบลอบ้างส่วนใหญ่เสียไปตามประสามือใหม่ แล้วสักพักมันก็บินกลับพุ่มไม้ไป....กลับบ้านมาเปิดรูปดูก็อ๋อ นกมาไล่จับแมลงที่บินอยู่บนหัวเรานี่เองเห็นหลักฐานอยู่คาปากเลย

#นกกินปลีหางยาวเขียว #ดอยอินทนนท์