ตามหัวข้อเลยครับ ชีวิตโครตเศร้าเลยผมแอบชอบผู้หญิงคนหนึ่งและก็คอยแอบมองแล้วเธอละเธอก็มองกลับมาช่วงแรกคิดว่าเราคงคิดเหมือนกัน(โคดเพ้อเลยกู)ละตอนนั้นผมยังอ่านสายตามคนไม่เป็นด้วยและพอผ่านไปซักพักผมคิดว่าสายตาเขาแปลกไป ผมก็ไม่ได้คิดอะไรหรอกคับแต่ว่าวันหนึ่งขณะที่ผมกำลังเดินขึ้นบันไดตรงหอประชุมเธออยู่ข้างหลังผมละเธอก็พูดขึ้นมาว่า              
"มีอะไรก็พูดกันดีๆสิ"น้ำเสียงจริงจัง) ตอนนั้นผมก็งงๆ อยู่ว่าหมายถึงอะไรแต่ก็คิดเข้าข้างตนเองว่าเยดดดดดเขาบอกให้กุไปบอกรักแต่ว่าหลักจากวันนั้นก็......ทุกอย่างผมจบสิ้นคับมองหน้าก็ไม่ติดหนำซ้ำเวลาสบตากันมันเป็นสายตาที่แบบอาฆาตเคียดแค้นผมมากและเวลาผมโดนแบบครูดุหรือทำเรื่องที่น่าอายพี่แกนี่แบบหัวเราะแบบสะใจสุดๆและมีการทำเสียงอุ๊ปเหมือนเยาะเย้ยอะคับผมโดนตราหน้าว่าเป็นศัตรูเลยทั้งๆที่ไม่ได้อยากเป็นจะคุยก็ไม่กล้าจะส่งข้อความก็ไม่กลัวโดนด่าว่าไม่จริงใจอีก แถมเรื่องมันผ่านมาจะ3ปีละพี่แกยังไม่หายโกรธผมเลย TTควรทำไงดีคับ