เคยสัญญากับตัวเองว่าก่อนกลับไทยจะเขียนเรื่องราวเกี่ยวกับอินโดนีเซียจากที่อ่านๆมากับความสิ่งที่ได้สัมผัส
ข้อควรรู้ก่อนมาเที่ยวอินโดนีเซีย :
-------------------------------

- อินโดนีเซียเป็นประเทศมุสลิม ดังนั้นการใส่ขายาวหรือกระโปรงยาวเป็นเรื่องสมควรถ้าต้องติดต่อราชการ หรือไปในที่สำคัญๆ
ความเป็นจริง: อินโดนีเซียเป็นประเทศมุสลิม เราสามารถแต่งกายกางเกงขาสั้นหรือเสื้อผ้าสบายๆได้ตามปกติ ต้องดูกาลเทศะด้วยแหละว่าที่ไหนควรใส่ไม่ควรใส่ ตอนเรามาอยู่นี่แรกๆ ไม่ได้เอากางเกงขาสั้นมาเลยเพราะคิดว่าเขาไม่ให้ใส่ไปไหนมาไหน

- อินโดนีเซียใช้เต้าเสียบแบบ 2 หัวกลม ไม่เหมือนบ้านเรา ดังนั้นจะดีมากถ้าเตรียมหัวเปลี่ยนปลั๊กไปด้วย
ความเป็นจริง: อันนี้ถูกต้อง ถ้าลืมซื้อมาก็หาซื้อได้ตามร้านสะดวกซื้อ เช่น indo maret, alfamart หรือห้างสรรพสินค้า

- ถ้าไปเที่ยวตามสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ แล้วมีคนมาขายของให้ เช่นพวกของฝาก ถ้าไม่ต้องการซื้อ ให้ปัดแล้วเดินออกไป แต่เค้าจะตามมาตื้อ ไม่ต้องสนใจ ,แต่ถ้าต้องการซื้อ ถ้าเค้าบอกราคามาเท่าไหร่ ให้ต่อไปแบบครึ่งๆเลย แต่ถ้าเค้าไม่ยอม ให้เดินหนีเหมือนกัน คนขายเค้าจะลดราคาเอง
ความเป็นจริง: ตอนไปเที่ยวบุโรพุทโธ พอลงจากรถจะมีคนมาขายของเต็มไปหมด ถ้าไม่เอาก็ยิ้มหรือยกมือบอกว่าไม่เอา พ่อค้าแม่ค้าบางคนพูดไทยได้ เพราะมีคนไทยมาเที่ยวบ่อย
สินค้าที่ขายตามสถานที่ท่องเที่ยว แน่นอนแพงอยู่แล้ว ถ้าอยากได้ของฝากราคาถูกๆแนะนำให้ถามคนอินโด เขาจะพาไปร้านที่ขายในราคาถูก

- ถ้าไปเที่ยวในอินโดนีเซีย(ในเกาะชวา) โดยไปรถไฟ ทางรถไฟที่นี่จะดีมาก แนะนำนั่ง Executive class ราคาไม่ต่างกันเท่าไหร่ มีแอร์ มีหมอน ผ้าห่ม พร้อมนอน แต่ไม่แนะนำนั่ง economy class ไม่ดี ร้อนมาก
ความเป็นจริง: ยังไม่เคยลองนั่งรถไฟ แต่เท่าที่ถามจากเพื่อน รถไฟแล่นเร็วกว่าบ้านเรานะ แล้วก็ปลอดภัยกว่ารถบัส

- นั่งแท็กซี่อินโด แนะนำให้นั่ง Blue bird คันสีน้ำเงิน เป็นบริการที่ดีมากกว่ารถของบริษัทอื่นทั่วไป เพราะคันอื่นอาจจะโกงได้โดยการไม่กดมิเตอร์
ความเป็นจริง: ถ้าเรียกเองจะเสียค่าบริการขั้นต่ำ 25000 รูเปีย ถ้าเรียกตามห้างสรรพสินค้า จะจ่ายตามมิเตอร์

- คนอินโดไม่ใช้นิ้วชี้ในการชี้คน ให้ใช้นิ้วโป้งในการชี้แทนจะสุภาพกว่า
ความเป็นจริง: ใช้ได้ปกติ แต่ก็ไม่ควรชี้หน้าคนอื่นจะดีกว่า

- ร้อยละ 80 ของอาหารอินโดนีเซีย จะมีข้าวเกรียบ เพื่อเอาไว้กินกับข้าว  
ความเป็นจริง: ใช้ได้ปกติ

- ร้อยละ 60 ของอาหารอินโด จะเป็นไก่...
ความเป็นจริง: ไก่ทอดเต็มไปหมด แต่ไม่เห็นข้าวมันไก่กับปิ้งไก่นะ

- บางที่มีเทมเป หรือถั่วทอดผสมอยู่ เป็นอาหารพื้นเมือง บางที่รสชาติดี แต่ส่วนใหญ่จะแย่มากกว่า
ความเป็นจริง: คนอินโดชอบกินเทมเปมากนะ จนมีขนมทอดกรอบรสเทมเป

- คนอินโดส่วนมากชอบกินเต้าหู้ ...  
ความเป็นจริง: เต้าหู้คนอินโดก็ชอบกินนะ มีแทบทุกมื้อ

- บางที่ไม่มีช้อนมาให้ ถ้าอยากกินช้อนส้อม ให้บอกเค้าว่า minta sendok แปลว่า ขอช้อน
ความเป็นจริง: ข้อนี้ก่อนมาค่อนข้างกังวล แต่เท่าที่กินมีเกือบทุกร้านนะ มีส่วนน้อย แบบน้อยมากที่ไม่มีช้อน

- น้ำดื่มในร้านอาหารปลอดภัยสุดคือ aqua หรือ น้ำเปล่า รองลงมาคือ Es teh manis หรือน้ำชาเย็นหวาน  
ความเป็นจริง: มาอยู่แรกๆสั่งน้ำหวานไม่เป็น เราก็สั่งแต่ Es teh แต่น้ำแข็งน้อยมาก แทบจะไม่มี เหมือนจะไม่มีน้ำแข็งขายปกติแบบบ้านเรา  จะมีเป็นก้อนใหญ่ๆแล้วแบ่งขาย

- น้ำชาเย็นหวาน หรือน้ำผลไม้ทั่วไปจะใส่น้ำตาลลงไปก้นถ้วยแบบอย่างเยอะ ดังนั้นไม่ต้องตกใจ ถ้าอยากให้หวานมากน้อยแค่ไหน ให้คนเท่าที่ตัวเองต้องการ
ความเป็นจริง: เราสามารถเลือกระดับความหวานของน้ำได้ด้วยการ "คน" ยิ่งคนมากยิ่งหวานมาก

- อาหารอินโดส่วนใหญ่คือของทอดและแป้ง...  
ความเป็นจริง: ทอด ผัด ภาษาอินโดเรียกว่า Goreng(โกเรง)

- น้ำพริกอินโด บางที่จะมีรสเผ็ดมาก ดังนั้นโปรดระวัง แต่บางที่รสชาติดี อร่อยด้วย
ความเป็นจริง: เราชอบเรียกแจ่วเขียวกินกับปลาทอด ไก่ทอด อร่อยมาก รสชาติคล้ายน้ำพริกหนุ่ม แต่น้ำพริกอินโดมีรสเผ็ดแบบเผ็ดจริงจัง ไม่มีรสอื่นปน

- คนอินโดขี้หนาว บางที่ไม่มีแอร์ ไม่มีพัดลม ดังนั้น โปรดทำใจถ้าอากาศร้อนมาก
ความเป็นจริง: ร้านอาหารข้างทาง หรือร้านเล็กๆส่วนมากจะไม่มีแอร์ หรือมีก็ไม่เปิด นี่เจอมากับตัว กินข้าวทีนึกว่าอาบน้ำ

- ที่ห้างบางแห่ง ขายของ Brandname ขึ้นห้าง ระวัง มันอาจจะเป็นของปลอม...
ความเป็นจริง: อันนี้ไม่แน่ใจ ต้องดูดีๆ เพราะของลดราคาบ่อยมาก บางอย่างก็ถูกกว่าบ้านเรา บางอย่างก็แพง

- คนอินโด ไม่ได้พูดภาษาอินโดทุกคนเสมอไป อย่าลืมว่า อินโดมีภาษาเป็นร้อยๆภาษา ร้อยๆเผ่า บางครั้งอาจงงได้
ความเป็นจริง:  เราอยู่เกาะชวากลาง เซมารัง คนที่นี่บางคนจะพูดภาษาชวา แต่บางคนก็พูดอินโดนีเซีย

- ภาษาอินโด ใช้ตัวอักษรโรมันแบบภาษาอังกฤษ แต่คนอินโดไม่ได้อ่านตัวอักษรแบบภาษาอังกฤษ ดังนั้นอาจงงได้ เช่น BEC(ชื่อห้าง) คนอินโดเรียก เบเอเจ ในขณะที่ภาษาอังกฤษคือ บีอีซี
ความเป็นจริง: อันนี้โคตรจริง มีห้างนึงชื่อ DP MALL เราก็อ่านดีพีมอล แต่คนที่นี่อ่าน เดเปมอล
- Ojek หรือ มอเตอร์ไซค์วิน ใช้ได้ดีในยามที่เราไม่รู้ที่หมาย แต่เค้าจะไม่ได้ใส่เสื้อวินเหมือนที่ไทยนะ เค้าจะขี่มอไซค์เหมือนคนปกติแหละ แต่จะมีวินที่จอดมอไซค์อยู่เยอะๆแหละ ลองถามดู
ความเป็นจริง: มอเตอร์ไซค์วิน ยังไม่เคยนั่ง แต่มีบริการนึงเรียกว่า GOJEK เราสามารถฝากซื้ออาหาร ส่งของ หรือมารับเหมือนวินมอเตอร์ไซค์ก็ได้ เคยใช้บริการครั้งนึง เสียค่าบริการครั้งละ 15000 รูเปีย หรือประมาณ 40 บาท

- อังกอส คือรถเล็กๆ อารมณ์ประมาณรถกระป๋องสองแถวบ้านเรา ร้อน เอาไว้ขึ้นเป็นรถประจำทาง ถ้าไม่รู้ทางอย่าเสี่ยง จะหลงเอาง่ายๆ
ความเป็นจริง: อันนี้ก็ยังไม่ได้ลอง แต่ต้องรู้ทางบ้าง ไม่งั้นหลง

- ถ้าจะมาอยู่อินโด ไม่ต้องคิดจะขนมาม่า น้ำปลา กะปิ หรือพริกแกง เพราะที่นี่มีขายเหมือนไทยทุกอย่าง แต่ราคาอาจแพงกว่านิดหน่อย ถ้าไม่ทำกินบ่อยๆก็โอเค
ความเป็นจริง: มาม่าอินโด อร่อย แนะนำ POPMIE แต่ต้องต้มก่อนกิน กินดิบๆแบบบ้านเราไม่ได้ น้ำปลา กะปิ มีขายแต่ราคาแพง ถ้าอยากทำอาหารไทยนำเครื่องปรุงสำเร็จรูปมาด้วยจะดีมาก
- คนจีนส่วนใหญ่คือคนที่ร่ำรวยของประเทศนี้
ความเป็นจริง: จริง
- อินโดมีร้านสะดวกซื้อที่เยอะสุดๆคือ Indomaret และ Alfamart  
ความเป็นจริง: เคยถามว่าทำไม ไม่มี 7-11 เหมือนเค้าจะสนับสนุนร้านค้าของประเทศเค้ามากกว่า ถ้ามี 7 เหมือนบ้านเรา ร้านค้าท้องถิ่นจะตายหมด

- เวลาซื้อน้ำเปล่าหรือน้ำขวดอะไรก็แล้วแต่ เค้าจะไม่ให้หลอดมา ดังนั้นการกระดกขวด คือทางเลือกที่ดี
ความเป็นจริง:อันนี้พึ่งสังเกตเหมือนกันว่าร้านสะดวกซื้อจะไม่มีหลอดให้

- คนอินโดที่เป็นผู้ชายตามทางทั่วไป ชอบถ่มน้ำลายและทิ้งขยะรายทาง
ความเป็นจริง:บ้านเมืองสะอาดสะอ้านมากนะ ลบภาพขยะและคาบน้ำลายทิ้งไปเลย

- เหล้า เบียร์ หาซื้อได้ยากหน่อยในประเทศนี้
ความเป็นจริง:ไม่มีเหล้าเบียร์ขายตามร้านสะดวกซื้อนะ มีขายตามห้างซึ่งห้างปิดประมาณ3ทุ่ม แต่มีขายที่ร้านอาหารใหญ่ๆเหมือนไทย

- คนอินโดชอบส่ง massage หากัน ไม่ชอบให้โทรหา ไม่รู้เป็นอะไร
ความเป็นจริง: โทรหากันตามปกตินะ แต่ส่วนมากจะส่งข้อความก่อน

- และชอบใช้ BB กันมาก โดยเฉพาะวัยรุ่น
ความเป็นจริง: เดี๋ยวนี้ไม่นิยมใช้ BB แล้วแต่ยังมี app BB ในโทรศัพท์ ส่วนมากคนที่นี่จะชอบเล่น Wha
- เครื่องปรุงบนโต๊ะอาหาร ที่อินโดไม่ได้มี น้ำปลาพริก น้ำปลา น้ำส้มสายชูเหมือนบ้านเรา แต่บ้านเค้าจะมีซอสพริก และน้ำพริกแบบอินโดแทน
ความเป็นจริง: มีน้ำส้มสายชู เกลือ แต่ไม่มีน้ำปลา มีซอสพริก แล้วก็เหมือนพริกที่ให้ความเผ็ดแทนพริกป่น

- นึกอาหารอะไรไม่ออก บอก mie goreng (ผัดหมี่) หรือ nasi goreng(ข้าวผัด)
ความเป็นจริง: มันคืออาหารสิ้นคิดก็ได้ ถ้าไม่รู้จะสั่งอะไรก็สั่งสองอย่างนี้แหละ

- ขนม Qtela คือขนมที่มีขายในร้านสะดวกซื้อ อร่อยจริง คอนเฟิร์ม ความเป็นจริง: เป็นขนมมันสำปะหลัง รสเผ็ดอร่อย แต่รสออริจินัลไม่อร่อย

- คนอินโดสูบบุหรี่จัดมากกกกกกกกกกกกกกก
ความเป็นจริง: มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก กอไก่ล้านๆตัว แต่บางคนก็ไม่สูบนะ
- คนอินโดชอบขับรถเร็ว และน่ากลัว ดังนั้นก่อนข้ามถนนโปรดมองดีๆ และคนที่นี่ชอบบีบแตร ไม่รู้บีบทำไมนักหนา
ความเป็นจริง: ไม่ชอบใช้ไฟเลี้ยวแต่ชอบบีบแตร บีบจริงจัง!!! การจราจรช่างน่ากลัวเช่นกัน การจราจรคับคั่งมาก  การข้ามถนนเป็นอะไรที่ท้าทายมาก ให้มองทางดีๆแล้วเดินข้ามไปเลย

- ถ้ามีโอกาสช็อปปิ้งที่ตลาดมาริโอโบโร่ เมืองยอกยาการ์ต้าจะดีมาก เพราะที่นั่นเป็นแหล่งรวมของฝากของอินโดและชวา ต่อราคาได้แบบสะใจ
ความเป็นจริง: ของฝากเยอะมาก เยอะจนเลือกไม่ถูก ราคานี่ต้องต่อแบบครึ่งต่อตรึ่งเลย

-มีหมูให้กินมั้ย
ตอบ: มีแต่หากินยาก และหมูตามห้างก็ไม่สด เคยไปตลาดสด ไมมีแผงหมูนะจ๊ะ มีแต่แผงเนื้อกับแผงไก่ เคยกินหมูอยู่แถวย่านคนจีนอาศัยอยู่

Cr.Indo indah
https://storylog.co/story/574be9e6a0a8b0c73fe596c5