เรารู้สึกเป็นคนที่คิดมาก+คิดในเเง่ร้ายมากๆ เเล้วพอคิดมากก็เริ่มปวดหัวแบบทนไม่ได้ เรากลายเป็นคนไม่ความกล้าเเสดงออก ทั้งเเต่ก่อนเราไม่ได้เป็นเเบบนี้ มันพึ่งจะมาเริ่มเมื่อปีที่เเล้วเเล้วเรารู้สึกว่าความคิดเรามันเเย่ลงเรื่อยๆ จนรู้สึกได้เลยว่าคำว่าเเบกโลกทั้งหมดเป็นยังไง เราไม่อยากแบกหรอกเเต่ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมถึงเลิกไม่ได้  การเข้าสังคมก็เริ่มไม่ได้ เเต่ก่อนเราเป็นหาเพื่อนง่ายมาก เเต่นี้เราหาเพื่อนยากมาก เอาจริงเเม้เเต่ครอบครัวเราก็ไม่อยากเราให้ฟัง เพราะว่า คิดว่าเขาจะเครียดไปกับเราด้วย กลัวเขาจะว่ามันไร้สาระ รู้สึกว่าเราเเคร์ความรู้สึกคนอื่นมากกว่าตัวเราเอง ทั้งที่คนไม่รู้จักเรายังแคร์เลย เราอยากให้เราเเคร์ตัวเองบ้าง เราไม่ความสุขเลย จากคนที่เคยยิ้มบ่อยเเต่ตอนนี้เรายิ้มยากหัวเราะยาก การยิ้มตอนนี้มันต้องฟื้น ทำยังไงดีคะ