ทั้งๆที่เราช่วยเขาทุกอย่าง ไม่เคยขัดแม้แต่นิดเดียว..
เราพยายามเปลี่ยนตัวเองเพื่อเขา ทั้งที่ผ่านมาเราไม่ใช่คนแบบนี้เลย เวลาเราจะไปไหนทำอะไรเราคิดถึงเขาเสมอ..แต่ในมุมเขาไม่เคยคิดถึงเราเลย..หรือเพราะเราใกล้เกินไปเขาถึงมองข้ามเรา...เราเหนื่อย เราพยายามทุกอย่างเพื่อให้เค้าสบายใจ แต่เรากลับเหนื่อยเอง เราควรทำยังไงดี เราไม่อยากเป็นแบบนี้เลย บางทีเขาก็ดี บอกรักเราทุกวัน...อยู่ๆก็บอกเลย ทำไมเขาถึงมีหลายอารมณ์ ทำไมคิดถึงแต่ตัวเอง ซึ่งที่เราอยู่แบบนี้คือเราไม่อยากเริ่มใหม่กับใคร เราอยากทำสิ่งที่มีอยู่ตอนนี้ให้ดีที่สุด...แต่คงเป็นแค่เราที่คิดอยู่ฝ่ายเดียว...