เปิดฉากมาที่การแสดงละครเวทีของห้อง 1-B ซึ่งรวมจับเอาเนื้อเรื่องของ Romeo & Juliet, Lord of The Ring, Harry Potter และ Star Wars มายำใหญ่รวมกัน?!
ซึ่งคนดูก็มีทั้งที่ชอบและสับสนในความมั่วซั่วของเนื้อเรื่อง

ทางด้านนักเรียนห้อง 1-A ก็เสียดายนิดๆที่ไม่ได้ร่วมชมด้วยเพราะพวกเขาต้องทำงานเก็บกวาดสิ่งที่เหลือจากการแสดงรอบของพวกเขา

ส่วนอิสึคุนั้น กำลังทำหน้าซึมอยู่กับ All Might
All Might : ที่เธอมาช้านั้นมันก็ไม่เป็นไรหรอก แต่เธอควรจะรับโทรศัพท์บ้างสิ!
อิสึคุ : ผมรีบมาก ผมเลยลืมเอามือถือของผมไปด้วยน่ะครับ...
All Might : เธอต้องช็อคกับจำนวนครั้งของมิสคอลที่อยู่ในประวัติการโทรเลยล่ะ
อิสึคุ : ขอโทษที่ทำให้คุณต้องเป็นห่วงครับ
All Might : ฉันได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นจากรายงานของเอ็กโตแล้วล่ะนะ
Ectoplasm : ก็แค่ทำงานของฉันล่ะนะ

ตอนนั้นเองอ. Hound Dog ก็เข้ามาอยู่ตรงหน้าของอิสึคุ
Hound Dog : อย่าได้คิดว่าการกระทำของตัวเองนั้นถูกต้องแล้วเชียวล่ะ!
Hound Dog : จริงอยู่ที่ว่าเธอไม่ได้รับบาดเจ็บร้ายแรง และสุดท้ายแล้วงานวัฒนธรรมก็ดำเนินต่อไปได้
Hound Dog : ถึงแม้ว่าผลลัพธ์มันจะออกมาดี แต่เธอก็ล้ำเส้นไป! เธอคือผู้มีใบอนุญาติชั่วคราวและเป็นนักเรียนของยูเอย์นะ!
Hound Dog : ถ้าเธอคิดที่จะต่อสู้ล่ะก็ เธอต้องรู้จักพึ่งพาพวกเราด้วย!
Hound Dog : การปกป้องความสงบสุขก็เป็นหน้าที่ของพวกเราเช่นกันนะ!
อิสึคุ : ครับ
Hound Dog : แล้วจะมัวมาซึมอยู่ทำไมกัน? รีบไปซะสิ!
อิสึคุ : !?

ว่าแล้ว Hound Dog ก็จับอิสึคุโยนลอยละลิ่วไปทางพรรคพวกทันที!
Hound Dog : งานยังดำเนินต่อไปอยู่นะ เพราะงั้นไปสนุกซะ!
อิสึคุ : เหวอ!

All Might : ขอบใจนะฮาวน์ด็อก
Hound Dog : ออลไมท์กรรรรรรรรรร!!
Hound Dog : โฮ่ง!ๆ ข้างนอกกกกกรรรรรร!!
All Might : ถูกอย่างที่นายว่าแล้ว ฉันพลาดไปหน่อย...
Ectoplasm : หมอนั่นลืมภาษาคนเฉพาะตอนที่กำลังโกรธแหละนะ

ตัดไปทางด้านอิสึคุ
โทกาตะพาเอริมาพบกับพวกอิสึคุ ซึ่งเด็กหญิงก็ยังตื่นเต้นและประทับใจจากการแสดงของพวกเขาอย่างเห็นได้ชัด รอยยิ้มอันสดใสของเธอนั้นทำให้อิสึคุตื้นตันใจอย่างมาก

นอกจากนั้นพวกคนดูที่กำลังเดินกลับต่างก็มาแสดงความชื่นชมต่อห้อง 1-A รวมถึงพวกที่เคยพูดจาว่าร้ายพวกเขาก่อนหน้านี้ก็มาตะโกนขอโทษพวกเขาด้วย

การแสดงของห้อง 1-A ได้สื่อเจตนาที่จะทำให้ทุกคนผ่อนคลายและสนุกไปกับงานให้กับพวกคนดูทุกคน และทีนี้พวกเขาก็ตั้งใจว่าจะเผยแพร่เจตนานั้นให้กับคนอื่นๆต่อไป

ตอนนั้นเองมิเนตะก็ตะโกนเร่งให้ทุกคนรีบทำงานเก็บกวาดให้เรียบร้อยเสีย! เพราะงานประกวดนางงามของโรงเรียนจะเริ่มขึ้นแล้ว!!

ตัดไปที่การประกวดนางงาม
เหล่าบรรดาผู้เข้าประกวดต่างก็ขึ้นมาแสดงความสามารถ
เคนโดจากห้อง 1-B ได้แสดงฝีมือคาราเต้ที่สับแผ่นไม้กระดานขนาดใหญ่จนหักกระจุยสี่อันรวด ด้วยลีลาที่งดงาม
(ที่เจ๋งกว่าคือคุณเธอไม่ได้ใช้อัตลักษณ์ขยายมือให้ใหญ่ร่วมเลยด้วยซ้ำ ใช้ฝีมือตัวเองล้วนๆ)

ส่วนแชมป์เก่า เคนรันซากิ จากแผนกสนับสนุนปี 3 ออกมาโชว์ตัวพร้อมรถถังขนาดใหญ่ที่เป็นรูปหน้าของเจ้าหล่อนเอง แถมรถถังยังแปลงร่างเป็นหุ่นยนต์ได้อีกต่างหาก!!

แล้วก็มาถึงตัวเต็งอีกคน ฮาโดะ เนจิเระแห่ง Big3
เพื่อนๆของเธอต่างลุ้นตัวโก่ง โดยเฉพาะอามาจิคิที่เครียดจนปวดท้องไปเลย
"ที่เนจิเระแพ้ในปีที่แล้วนั้น..."
"เพราะเธอพยายามจะแข่งความเด่นและสีสันกับเคนรันซากิ"
"สีสันฉูดฉาดนั้นเป็นความถนัดของเคนรันซากิอยู่แล้ว! แต่เนจิเระน่ะ..."
"มีคุณสมบัติเฉพาะของตัวเองอยู่!"

ตอนนั้นเองฮาโดะก็ใช้อัตลักษณ์ของตนสร้างคลื่นพลังที่พาตัวเธอลอยขึ้นไปบนอากาศ แล้วร่ายรำอย่างสวยงามจนผู้ชมต่างตกตะลึงจนพูดไม่ออก!!
อามาจิคิ : ดูเธอแบบนี้แล้วนี่...ฮาโดะดูเหมือนกับ...
อามาจิคิ : ภูตที่ทั้งบริสุทธิ์และสูงส่งจริงๆ

ผลการตัดสินจะประกาศในตอนเย็น ระหว่างนั้นพวกอิสึคุและเอริก็ไปเยี่ยมชมซุ้มต่างๆในงานวัฒนธรรมกันอย่างสนุกสนาน
ทั้งร้านเครป, บ้านผีสิง, วิ่งฝ่าด่าน, การแสดงผลงานของฝ่ายสนับสนุน ฯลฯ

โดยระหว่างนั้นอิสึคุก็แวบไปทำบางอย่างในห้องครัว?

ในตอนเย็น ผลการประกวดนางงามก็ออกมา
ผู้ชนะเลิศการประกวดคือ ฮาโดะ เนจิเระ!!
เคนรันซากิแชมป์เก่าก็มาจังมือแสดงความยินดีให้กับเธอ

ตัดมาที่ตอนเย็น
อ.ไอซาว่าและโทกาตะเตรียมจะพาเอริกลับ แต่อิสึคุที่มาส่งเด็กน้อยที่หน้าประตูก็เดินมายื่นแอ็ปเปิ้ลเคลือบน้ำตาลให้เด็กหญิง
ปรากฎว่าอิสึคุยังจำได้ว่าเมื่อตอนที่คุยกับเอริเรื่องจะพามาร่วมงานวัฒนธรรมนั้น เด็กหญิงอยากจะกินแอ็ปเปิ้ลเคลือบน้ำตาล แต่เมื่อเขาดูรายการของร้านขายของในงานแล้วปรากฎว่าไม่มีร้านไหนขายเลย เขาจึงตัดสินใจว่าจะทำขึ้นมาเอง โดยซื้อวัตถุดิบจากร้านภายนอก และขอแบ่งสีผสมอาหารจากซาโต้ เพื่อจะทำขนมนี้ขึ้นมาในครัวของหอพัก

เด็กหญิงรับของหวานมาแล้วลองกัดไปคำหนึ่ง และยิ้มออกมาอีกครั้งหนึ่ง
เอริ : ฮิๆ หวานกว่าปกติเยอะเลย

หลังจากพวกเอริไปแล้ว อิสึคุก็มองดูมือของตัวเองแล้วนึกถึงอีกคนหนึ่งที่เขาพบในวันนี้...

ที่สถานีตำรวจ ทั้ง Gentle และ La Brava ต่างก็ถูกสอบสวนแยกกัน
ซึ่งทางตำรวจก็ทึ่งกับอุปกรณ์และโปรแกรมคอมพิวเตอร์ที่ La Brava สร้างขึ้นมาอย่างมาก ซึ่งเมื่อถูกถามว่าคิดจะใช้ความสามารถนี้เพื่อสังคมบ้างไหม? หญิงร่างเล็กก็ตอบโดยไม่ลังเลสักนิดว่า
La Brava : ไม่เลยสักนิด
La Brava : ทุกอย่างที่ฉันทำ ฉันทำเพื่อเจนเทิ่ลคนเดียว

ที่อีกห้องหนึ่ง Gentle ก็กำลังถูกสอบสวนโดยตำรวจที่หน้าเหมือนกอริล่า
(ถ้าตอนหลังถูกเผยว่าตานี่ชื่อ "คอนโด้" หรือ "โซราจิ" ขึ้นมานี่คงฮาน่าดู)
ตำรวจ : เราดูออกได้ไม่ยากหรอกนะว่าเจ้าหล่อนโดนล้างสมองหรือเปล่าน่ะ เพราะงั้นเลิกโกหกได้แล้ว มันเห็นกันชัดๆอยู่ว่าเจ้าหล่อนหลงรักนายหัวปักหัวปำเลย
ตำรวจ : ถึงแม้ว่าส่วนใหญ่จะเป็นแค่ความผิดฐาน "พยายาม" ก็ตาม แต่เมื่อดูจำนวนของคดีที่นายกับเด็กคนนั้นก่อขึ้นแล้วนี่...
Gentle : ไอบะไม่เคยร่วมก่ออาชญากรรมกับผมโดยตรง ความผิดของพวกเราย่อมไม่เท่ากันอยู่แล้วล่ะครับ
ตำรวจ : ...ฮึ ต่างฝ่ายต่างก็รักกันจริงงั้นรึ? ให้ตายสิ
ตำรวจ : อดีตนักเรียนโรงเรียนฮีโร่ แต่นายถูกไล่ออกจากที่นั่น ต่อมาก็เดินทางผิดเพี้ยนและเริ่มโพสวีดีโอการก่อคดีของตัวเอง
Gentle : จะเป็นเรื่องดีหรือไม่ดีก็ยากจะบอกได้ แต่ผมก็จำความฝันของตัวเองขึ้นมาได้ ตอนแรกผมกลัวมากแต่ผมก็เริ่มออกวิ่งไปหามัน
Gentle : ถึงแม้ว่าทางที่ผมเดินนั้นมันจะเป็นทางที่ผิดก็ตาม
ตำรวจ : ถ้างั้นมันก็คงดีแล้วที่เราหยุดยั้งนายไว้ได้ในวันนี้
ตำรวจ : คืองี้แน่ะ พวกคนที่พูดออกมาว่าไม่สามารถสร้างชีวิตตัวเองขึ้นมาใหม่ได้น่ะ
ตำรวจ : ก็คือพวกขี้เกียจที่ไม่มีพลังใจจะลงมือทำ หรือไม่ก็พวกใจร้อนที่เอาแต่จะรีบสร้างผลลัพธ์เท่านั้นแหละ
คำพูดของตำรวจหน้ากอริล่าทำให้ Gentle รู้สึกซาบซึ้งจนก้มหน้านิ่ง
ตำรวจ : ฉันจะไปชงชามาดื่มเสียหน่อยล่ะนะ
Gentle : ...ขอชาดำที่ดีที่สุดที่คุณมีด้วยครับ...
ตำรวจ : พูดอะไรบ้าๆออกมากันฟะ!

แม้แต่ที่นี่ก็มีคนที่ได้รับการช่วยเหลือ...