ตามหัวข้อเลยครับ ......
ผมเคยมีเเฟนคนนึง เราก็คบกันปกติเหมือนคู่รักทั่วไป
เขาดูแลเราดีมาก เอาใจใส่แทบทุกรายละเอียด
เราคบกันแบบค่อนข้างเปิดเผย
ผมเข้าไปอยู่ในบ้านเขา มีป๊ากับม๊า
ที่โครตจะใจดี ดูแลผมเหมือนลูกอีกคน
ทุกอย่างก็เหมือนจะเป็นไปด้วยดี
ตลอดเวลาที่เราคบกัน ผมสัมผัสได้ถึงความเสียสละ ความอดทน และความซื่อสัตย์ที่เขามีให้ผมมาตลอด
แต่ด้วยความขี้เบื่อของผม!!! ทำให้สถานะของคำว่า"แฟน"ของเราจบลง
เค้าพยายามที่จะรั้งเราทุกทาง
กอดขา คุกเข่า ทำทุกอย่างที่คิดว่าผมจะยอมใจอ่อน
แต่ก็อย่างว่าล่ะครับ คนมันเบื่อ ไม่มีผลหรอก
แรกๆที่เลิกกัน ก็ไม่ได้เสียใจอะไรมาก
แต่พอนานไป มันก็เริ่มคิดถึง เริ่มนึกถึงเรื่องเก่าๆ
ทำอะไร หรือไปที่ไหน ก็จะนึกถึงแต่เขา
เราติดต่อกันบ้าง เป็นช่วงๆ เพราะฝ่ายนั้นก็โทรมาบ้าง ทักเฟสมาหาบ้าง
ถามไถ่เรื่องทั่วไป
เขายังรอเราเสมอ ถึงแม้ว่าผมจะใจร้ายกับเขาแค่ไหน แต่ด้วยความฟอร์มของเราเอง
เลยไม่ได้แสดงออกไป ว่า"ผมก็คิดถึงพี่นะ"
ก็เป็นเเบบนี้มาซักพัก จนผมได้มาเจอกับผู้หญิงคนหนึ่ง (ก่อนหน้านี้ ผมคบผู้ชาย)
เธอเป็นคนที่ร่าเริง และมีความน่ารัก ดูซื่อๆดี จริงๆเราก็รู้จักกันมาค่อนข้างนานแล้ว
แต่ไม่ได้มีโอกาสคุยกันสักเท่าไหร่
จนวันนั้น วันที่ผมกำลังเล่นกีฬา
เธอนั่งที่ข้างสนาม ผมไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเธอรออะไร จึงชวนตามมารยาท
ว่า"มาตีแบดกันมั้ยพี่ ผมไม่มีคู่พอดี"
เธอตอบตกลง เราเลยได้ลงสนามคู่กัน
ก็นั่นล่ะครับ ทำให้ผมได้เห็นอีกมุมของเธอ ซึ่งผมก็รู้สึกดี เราเจอกันบ่อยขึ้น
ความรู้สึกดี มันก็ยิ่งมาก หลังจากวันนั้นเกือบๆสองเดือน เราตกลงที่จะลองศึกษาดูใจกัน
ผมคบกับแฟนคนนี้ เข้าปีที่3
ผมรักเธอมาก เสียสละให้ได้ทุกอย่าง
ยอมเป็นคนง้อ คนใจเย็น
ทั้งที่ก่อนหน้านี้ ผมใจร้อน อยากได้อะไรก็ต้องได้ ผมวางแผนอนาคตกับเธอไว้
ว่าจะอยู่ด้วยกันไปเรื่อยๆจนแก่
แต่มันก็มีบางวูบ ที่เราคิดถึงคนเก่า บางครั้งก็เก็บไปฝัน ความผูกพันมันยังคงอยู่
ทุกสัมผัสเหมือนผมยังต้องการมัน
แต่ถามว่า ให้ผมกลับไป ตอนนี้มันคงไม่ได้
เพราะผมคงทิ้งคนปัจจุบันไม่ได้จริงๆ
ผมไม่อยากเห็นน้ำตาของเธอ ผมอยากดูแลเธอ อยากทำให้เธอไม่ต้องเดียวดาย คอยให้กำลังใจกันและกัน
แต่นึกถึงแฟนเก่าทีไร มันเหมือนหายใจไม่ออก เหมือนจุกที่อก
ยิ่งตอนมองหน้าแฟนปัจจุบัน ยิ่งรู้สึกผิด
ว่า ทำไมผมต้องลังเล ต้องคิดถึงคนเก่า
ก่อนอื่นต้องยอมรับตรงนี้เลยว่า
ผมก็แอบติดต่อพี่เขาอยู่เหมือนกัน
พี่เขาบอกกับผมเสมอว่า พี่ยังรอนะ
แต่ถามว่าผมรักพี่เขาไหม ก็ไม่นะครับ
แต่มันก็มักจะคิดถึง เป็นพักๆ
ผมตัดขาด เลือกที่จะไม่ติดต่อกันอีก
เพราะคิดว่า มันคงทำให้ผมไม่รู้สึกอะไรอีก
แต่ไม่เลยครับ ทุกความรู้สึก ยังเหมือนเดิม
ผมไม่อยากเป็นแบบนี้เลย
รู้สึกผิดกับคนปัจจุบันมากกกกก
เพราะเธอก็รัก และซื่อสัตย์กับผมมาตลอด
เวลาที่เผลอนึกนึงแฟนเก่า
ผมก็จะรีบดึงสติกลับมาแล้วคิดเรื่องอื่น
😣
เค้ารักเตงมากๆนะอ้วน 💗
ถ้าเตงเห็นกระทู้นี้
เค้าอยากขอโทษสำหรับทุกเรื่องที่เค้าทำไม่ดี
เค้าจะพยายามไม่คิดถึงคนเก่าอีก
ต่อจากนี้จะมีแค่เรา และอนาคตของเรานะ
อีกคนก็รักมาก อีกทางก็ยังผูกพัน
ผมเคยมีเเฟนคนนึง เราก็คบกันปกติเหมือนคู่รักทั่วไป
เขาดูแลเราดีมาก เอาใจใส่แทบทุกรายละเอียด
เราคบกันแบบค่อนข้างเปิดเผย
ผมเข้าไปอยู่ในบ้านเขา มีป๊ากับม๊า
ที่โครตจะใจดี ดูแลผมเหมือนลูกอีกคน
ทุกอย่างก็เหมือนจะเป็นไปด้วยดี
ตลอดเวลาที่เราคบกัน ผมสัมผัสได้ถึงความเสียสละ ความอดทน และความซื่อสัตย์ที่เขามีให้ผมมาตลอด
แต่ด้วยความขี้เบื่อของผม!!! ทำให้สถานะของคำว่า"แฟน"ของเราจบลง
เค้าพยายามที่จะรั้งเราทุกทาง
กอดขา คุกเข่า ทำทุกอย่างที่คิดว่าผมจะยอมใจอ่อน
แต่ก็อย่างว่าล่ะครับ คนมันเบื่อ ไม่มีผลหรอก
แรกๆที่เลิกกัน ก็ไม่ได้เสียใจอะไรมาก
แต่พอนานไป มันก็เริ่มคิดถึง เริ่มนึกถึงเรื่องเก่าๆ
ทำอะไร หรือไปที่ไหน ก็จะนึกถึงแต่เขา
เราติดต่อกันบ้าง เป็นช่วงๆ เพราะฝ่ายนั้นก็โทรมาบ้าง ทักเฟสมาหาบ้าง
ถามไถ่เรื่องทั่วไป
เขายังรอเราเสมอ ถึงแม้ว่าผมจะใจร้ายกับเขาแค่ไหน แต่ด้วยความฟอร์มของเราเอง
เลยไม่ได้แสดงออกไป ว่า"ผมก็คิดถึงพี่นะ"
ก็เป็นเเบบนี้มาซักพัก จนผมได้มาเจอกับผู้หญิงคนหนึ่ง (ก่อนหน้านี้ ผมคบผู้ชาย)
เธอเป็นคนที่ร่าเริง และมีความน่ารัก ดูซื่อๆดี จริงๆเราก็รู้จักกันมาค่อนข้างนานแล้ว
แต่ไม่ได้มีโอกาสคุยกันสักเท่าไหร่
จนวันนั้น วันที่ผมกำลังเล่นกีฬา
เธอนั่งที่ข้างสนาม ผมไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเธอรออะไร จึงชวนตามมารยาท
ว่า"มาตีแบดกันมั้ยพี่ ผมไม่มีคู่พอดี"
เธอตอบตกลง เราเลยได้ลงสนามคู่กัน
ก็นั่นล่ะครับ ทำให้ผมได้เห็นอีกมุมของเธอ ซึ่งผมก็รู้สึกดี เราเจอกันบ่อยขึ้น
ความรู้สึกดี มันก็ยิ่งมาก หลังจากวันนั้นเกือบๆสองเดือน เราตกลงที่จะลองศึกษาดูใจกัน
ผมคบกับแฟนคนนี้ เข้าปีที่3
ผมรักเธอมาก เสียสละให้ได้ทุกอย่าง
ยอมเป็นคนง้อ คนใจเย็น
ทั้งที่ก่อนหน้านี้ ผมใจร้อน อยากได้อะไรก็ต้องได้ ผมวางแผนอนาคตกับเธอไว้
ว่าจะอยู่ด้วยกันไปเรื่อยๆจนแก่
แต่มันก็มีบางวูบ ที่เราคิดถึงคนเก่า บางครั้งก็เก็บไปฝัน ความผูกพันมันยังคงอยู่
ทุกสัมผัสเหมือนผมยังต้องการมัน
แต่ถามว่า ให้ผมกลับไป ตอนนี้มันคงไม่ได้
เพราะผมคงทิ้งคนปัจจุบันไม่ได้จริงๆ
ผมไม่อยากเห็นน้ำตาของเธอ ผมอยากดูแลเธอ อยากทำให้เธอไม่ต้องเดียวดาย คอยให้กำลังใจกันและกัน
แต่นึกถึงแฟนเก่าทีไร มันเหมือนหายใจไม่ออก เหมือนจุกที่อก
ยิ่งตอนมองหน้าแฟนปัจจุบัน ยิ่งรู้สึกผิด
ว่า ทำไมผมต้องลังเล ต้องคิดถึงคนเก่า
ก่อนอื่นต้องยอมรับตรงนี้เลยว่า
ผมก็แอบติดต่อพี่เขาอยู่เหมือนกัน
พี่เขาบอกกับผมเสมอว่า พี่ยังรอนะ
แต่ถามว่าผมรักพี่เขาไหม ก็ไม่นะครับ
แต่มันก็มักจะคิดถึง เป็นพักๆ
ผมตัดขาด เลือกที่จะไม่ติดต่อกันอีก
เพราะคิดว่า มันคงทำให้ผมไม่รู้สึกอะไรอีก
แต่ไม่เลยครับ ทุกความรู้สึก ยังเหมือนเดิม
ผมไม่อยากเป็นแบบนี้เลย
รู้สึกผิดกับคนปัจจุบันมากกกกก
เพราะเธอก็รัก และซื่อสัตย์กับผมมาตลอด
เวลาที่เผลอนึกนึงแฟนเก่า
ผมก็จะรีบดึงสติกลับมาแล้วคิดเรื่องอื่น
😣
เค้ารักเตงมากๆนะอ้วน 💗
ถ้าเตงเห็นกระทู้นี้
เค้าอยากขอโทษสำหรับทุกเรื่องที่เค้าทำไม่ดี
เค้าจะพยายามไม่คิดถึงคนเก่าอีก
ต่อจากนี้จะมีแค่เรา และอนาคตของเรานะ