ในโอกาสที่ทีมฟุตบอลทีมชาติไทยรุ่นอายุไม่เกิน 19 ปี จะได้พบกับทีมหัวแถวเยาวชนฟุตบอลในภูมิภาคเอเชียที่แข็งแกร่งทั้ง 3 ทีม
ถือเป็นโอกาสอันดีอย่างยิ่ง ในการวัดมาตรฐานฟุตบอลเยาวชนไทยอีกครั้งว่าพัฒนาขึ้นมามากน้อยแค่ไหน
กับรูปแบบการจัดการของสมาคมฟุตบอลแห่งประเทศไทยที่เป็นไปในทิศทางที่ดีขึ้น
จึงอยากเห็นทีมงานผู้ฝึกสอนนำแทคติกที่ดี ไม่กลัวในชื่อชั้นของทีมเหล่านั้นมาใช้
ถึงแม้ผลจะออกมาเป็นอย่างไร แต่ให้เล่นฟุตบอลไปในแนวทางแบบสร้างสรรค์ ดูมีอนาคต ไปในรูปแบบของ Thailand Way

สร้างสรรค์อย่างไร

การเล่นเกมรับแบบสร้างสรรค์ ในช่วงเวลาที่ไม่สามารถครองเกมสู้ได้ โดยไม่ใช้แผนรถบัส เช่น ใช้ผู้เล่น 6 หรือ 7 คน ยืนเรียงกันในตำแหน่งกองหลัง จนไม่สามารถสร้างสรรค์เกมรุกเพื่อสร้างโอกาสในการยิงประตูได้เลย
ตัวอย่าง การเคลื่อนที่บีบพื้นที่ในการเล่นเกมรับ ของทีมชาติอิตาลี [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

anti pressing แก้หรือตอบโต้การเพลสซิ่ง แบบสร้างสรรค์ เยาวชนไทยมักมีปัญหากับการแก้เพลสซิ่ง เมื่อถูกทีมที่มีสไตล์รูปแบบการเล่นที่เพลสซิ่งบีบพื้นที่เข้าใส่ตลอดเวลา มักขาดความมั่นใจในการเล่นเพื่อแก้เพลสซิ่ง มักจะใช้วิธีเปิดบอลขึ้นไปข้างหน้าแบบไร้จุดหมายไปให้ฝ่ายตรงข้ามสร้างสรรค์เกมรุกต่อ หรือ รนรานจนส่งบอลกันผิดพลาด หรือการเคลื่อนที่หนีการเพลสซิ่งในขณะที่ไม่มีบอลมีปัญหา เป็นที่มาของการเสียการครองบอลในแดนตัวเอง และเสียประตูในที่สุด ตรงนี้คือหนึ่งจุดที่สำคัญที่อยากฝากถึงทีมงานชุดนี้

counter pressing กดดันให้ฝั่งตรงข้ามเสียบอลในแดนฝั่งตรงข้าม พริบตานั้นจะเป็นโอกาสในการรุกที่ยิ่งใหญ่ ทีมชาติญี่ปุ่นมักใช้วิธีนี้เล่นงานทีมชาติไทยในทุกรุ่นอายุ โดยมีต้นแบบมาจาก ทีมชาติเยอรมัน อยากเห็นทีมชาติไทย ภายใต้คอนเซ็ปต์ Thailand Way นำรูปแบบการเล่นแบบนี้มาใช้บ้าง
ตัวอย่าง การ counter pressing ของทีมชาติเยอรมัน [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

การสู้กับฟุตบอลสไตล์เพลสซิ่งนั้น สโมสรในไทยก็เคยทำได้ดี เช่น สโมสรบุรีรัมย์ แต่มีกองหน้าต่างชาติที่เก็บบอลจากการ anti pressing ได้ดี หรือ สโมสรเมืองทองที่แก้การเพลสซิ่งได้ดี จากการจ่ายบอลและทักษะเบสิคฟุตบอลที่ดีของ ฟูลแบ็คทั้งสองข้าง อย่าง ธีราทร บุญมาทัน และ ทริสตองโด แต่เหนือสิ่งอื่นใด การเคลื่อนที่ตอนไม่มีบอลเพื่อแก้การเพลสซิ่งของทุกตำแหน่งนั้นสำคัญที่สุดที่อยากเห็นทีมงานชุดนี้ปลูกฝังให้เด็กๆ ในช่วงเวลาอันกระชั้นชิด

---

ทีมชาติ ญี่ปุ่น แชมป์เก่า
สไตล์การเล่น เน้นการครองบอล possession และ เน้นการเพลสซิ่งเคลื่อนที่บีบพื้นที่ตลอดเวลาแบบเป็นระบบเพื่อนำบอลกลับมาครองเกมบุกให้ได้เร็วที่สุด นักฟุตบอลทุกตำแหน่งเบสิคพื้นฐานดี แต่ภายใต้ข้อดีก็มีจุดอ่อน เรื่องความสามารถเฉพาะตัวการลากเลื้อยไปเองแบบหวือหวาเหนือจินตนาการจะไม่ค่อยใช้ มักมีโอกาสแพ้ ทีมที่มีนักเตะความสามารถเฉพาะตัวดี

ทีมชาติ อิรัค แชมป์ 5 สมัย
สไตล์การเล่น เน้นความสามารถเฉพาะตัวนักเตะ มีจุดเด่นที่ร่างกายแข็งแรงสรีระ ความเร็ว ลูกกลางอากาศ เหนือกว่านักฟุตบอลชาวเอเชียโดยทั่วไป แต่มีจุดอ่อน คือระบบทีมยังสู้ญี่ปุ่นไม่ได้ การเพลสซิ่งบีบพื้นที่ยังไม่พร้อมเพรียงหรือเป็นระบบเท่าญี่ปุ่น รวมทั้งการครองบอล possession

ทีมชาติ เกาหลีเหนือ แชมป์ 3 สมัย
สไตล์การเล่น เน้นพละกำลัง ความฟิต วิ่งสู้ฟัดแบบปะทะถึงเนื้อถึงตัว น้องๆเกาหลีใต้ รูปแบบการเล่นคล้ายเกาหลีใต้ช่วงก่อนปี 2000 จะมีการวิ่งเพลสซิ่งเข้าถึงตัวเร็วกว่านักเตะญี่ปุ่น แต่ระบบความพร้อมเพรียงการเคลือนที่ในการเล่นเพลสซิ่งยังไม่เนียนเป๊ะ แบบญี่ปุ่น ทำให้มีช่องว่างในการแก้เพลสซิ่ง ง่ายกว่า ญี่ปุ่นพอสมควร