แต่งงานกะแฟนมา 19 ปี ไม่มีลูก อยุ่กันตอนนั้นเรา 16 แฟน 21 ตอนนี้เรา34แฟนเราอยู่ที่บ้านเราข้อดีเขาคือเขาขยันทำงานช่วยงานที่บ้านเราดีมาก แต่ข้อเสียคือ  แฟนเราชอบกินเหล้า กินทุกวัน  ออกจากที่ทำงานก้อไปกินเรยกลับบ้าน เที่ยงคืน ตีหนึ่ง อย่างเร็วสุดก้อไม่ต่ำกว่าสามทุ่ม เวลาเราบ่นเรางอนที่เขากลับดึก เขาก้อจะไม่พอใจ ว่าเรากลับสารพัด ย้อนถามเราว่า อยากให้เขากลับไวมาเพื่ออะไร ให้เราตอบให้ได้ก่อน คำพูดเขามันทำร้ายความรุ้สึกเรามาก เขาว่าเราอย่าเห็นแก่ตัว ที่บ้านถ้าไม่มีเขาก้อคงแย่คือ พ่อเราผ่าตัดสมองมา เส้นเลือดตีบ  และ แตก ทำงานได้แต่ก้อไม่เต็มร้อย พอทะเลาะกันเขาก้อจะเอาเรื่องนี้มาว่าเรา เราแค่อยากให้เขามีเวลาให้เราบ้าง เราผิดด้วยหรอ ทะเลาะกันครั้งนี้ เราขอแยกอยู่ เขาไม่ยอม เขาง้อเราก้อใจอ่อน บอกแค่กินเหล้าเฉยๆ ไม่มีเรื่อง ผญ เราก็ยอม ไม่พูดอะไรอีก จนผ่านมาเป็นปีได้ ก็เหมือนเดิม เผลอๆหนักกว่าเดิม ล่าสุดเราทนไม่ไหว มันเหงา มันทรมานมาก กับการ
ต้องทนรอ อยู่ทุกคืน เราส่งไลน์ไป ว่าให้สนใจกันมั่ง มันเหงานะ  แต่ไม่ได้ด่าอะไร เขาก้อตอบ ว่า มันจะอะไรหนักหนาวะ เขาก้อด่าเราเหมือนเดิม ผ่านไป สองวัน ก้อเป็นเหมือนเดิม ทีนี้จับได้ไปอยู่ร้าน นวด แถวบ้าน ทะเลาะกันอีก ด่าเราเหมือนเดิม ผ่านมาอีกสองวัน ตีหนึ่งละยังไม่เข้าบ้าน เราออกไปดู ไปอีกร้านนวด กลับมาก้อด่าเราอีก จนเราไม่รุ้จะเถียงยังไง ในใจคือมันไม่ไหว เหนื่อย ท้อ หมดแรง อ้างเราไม่มี ผญ ไม่เคยสนใจใคร พูดให้เรากลายเป็นคนผิดได้ ให้เราสนใจเขาให้น้อยลง อย่าสนใจมาก ปล่อยไป บ้าง จนตอนเช้า เราเช็คโทรศัพท์  เจอค่ะ เบอร์ ผญ คุยติดต่อกันตลอด โทรหา ผญ คืนนึงหลายรอบ เท่านั้นละ เราสุดจะทน ระเบิดออกมา เขาไท่เถียงสักคำ บอกรักเราคนเดียว ไม่รักคนอื่น เราก้อขอแยก  คือมันหมดใจ มันไม่ไหว เราขอต่างคนต่างอยู่ เขาก้อรับไม่ได้ จน พ่อเราต้องมาคุยกับเรา ให้เราดี เพราะเขาทำงานดี ขยัน  สรุป เราต้องทนทุกข์ ทรมานต่อไป มีวิธีไหนบ้างไหมที่เราจะลืม ความทุกข์ใจ คือ ขับรถเข้าบ้านต้องผ่านร้านที่เขาไปติด ผญ ร้านนี้ทุกวัน มันสะกิดใจเราตลอด บอกตรงๆ คือเราแทบไม่เหลือความรักให้แล้ว แต่ต้องจำทนอยู่ ทำยังไงถึงจะอยุ่ด้วยกันแบบ ไม่มีความทุกข์