อยากจะแชร์เรื่องๆนึงให้ทุกๆคนฟัง ไม่รู้จะสะกิดใจใครได้บ้างนะ
เมื่อปีที่แล้วเราได้มีโอกาสไปทำงานใน WGP2017 ในฐานะ Staff คนหนึ่ง มีหน้าที่คอยแปล คอยนำเสนอข่าว ในการแข่งขันในแต่ละmatch ในสนามกรุงเทพ ทั้งสามวัน ทำตั้งแต่ แมทช์แรกเริ่มตอนบ่ายสองจนไปถึง4ทุ่ม เป็นเวลา3วันเต็ม
เวลาแมทช์นึงจบ จะมีการแถลงข่าวก่อน โดยเชิญโค้ชและกัปตันทีมของทั้งสองฝ่ายมา แถลง หลักๆก็คือให้สรุปการเล่นของแต่ละแมทช์นั้นๆ เป็นไง และสรุป ข่าวเขียนลงในเวบ FIVB โดยจะมีคนคอยถามคำถามเพิ่มเติม โดยจะเริ่มจากทีมที่แพ้ก่อน แมทช์นึงที่เราจำได้ไม่เคยลืมเลยคือ แมทช์ที่ไทย แพ้โดมินิกัน 3-2เซท แมทช์นั้เราจำแววตาอันเจ็บปวดของโค้ช ของพี่หน่องได้ดี เขาคงรู้สึกเจ็บปวดมากกว่าเราหลายเท่านัก เราแค่เสียดายที่แพ้ไปนิดเดียว แต่เขาคงเสียดายที่ทำให้ตัวเองผิดหวังและคนไทยผิดหวัง แววตานั้นเราไม่เคยลืม อีกแมทช์นึงคือแมทช์ไทยตุรกี ถ้าใครจำกันได้เซทสามเราชนะขาดมาก25-11หรือ13นี่แหละ จำไม่ได้ แถลงข่าววันนั้น จำได้ว่ากุยเด็ตติ โค้ชตุรกี แทบไม่อยากแถลง แทบจะร้องไห้อยู่แล้ว พูดแค่ว่า I have nothing to say It's the worst match of my career แปลได้ว่า ฉันไม่รู้จะพูดอะไร มันเป็นแมทช์ที่แย่ที่สุดในการเป็นโค้ชของเขา คุณว่าทีมที่แพ้เจ็บปวดกว่ากองเชียร์ไหม เมื่อเราเห็นความรู้สึกของนักกีฬาเวลาเขาแพ้ คุณจะกล้าซ้ำเติมเขาอีกไหม ฝากเป็นข้อคิดค่ะ