ผ่านมาแล้ว 1 เดือนที่ต้องใช้ชีวิตคนเดียว
มันเหงามากๆนะ และยังหยุดคิดเรื่องเขาไม่ได้จริงๆ
เราคบกับแฟนมา จะ 3 ปีแล้ว อยู่ด้วยกันบางครั้งก็มี long distance relationship บ้างเป็นครั้งคราวแต่ไม่นานเกินสี่เดือน ตอนห่างกันเราโทรหากันวันละน้อยสุดสี่สิบนาทีมากสุดก็ครึ่งวันเลย บางช่วงก็วันเว้นวัน ครั้งแรกที่เจอกันเราชอบเขามากเขาชอบเรามากเราก็สานสัมพันธ์กันจากนั้น ตอนนั้นเราเพิ่งเลิกกับแฟนเก่าเพราะแฟนเก่าเราชอบตบตีเรา พอมาเจอเขามันดีไปหมด เราน่ารัก ให้เกียรติและรับได้ทุกอย่าง เขาเป็นคนดีจริงๆดีจนเราคิดว่าถ้าเราจะแต่งงานกับใครเราจะแต่งกับคนนี้แหละ
ความสัมพันธ์ของเรามันไปเรื่อยๆเรามีเรื่องที่ต่างกันมากในหลายๆเรื่องก็พยายามปรับจูน เราเปลี่ยนไปมากจากวันนั้นถึงวันนี้ เราเป็นคนใจเย็น เข้าใจชีวิตและเขามากขึ้น เรากลายเป็นคนที่ดีขึ้นจริงๆ เรารักตัวเองตอนที่อยู่กับเขามาก เพื่อนๆเราทุกคนยอมรับเลยว่าเราดีขึ้นมาก เราแทบจะเป็นตัวหลักในการให้คำปรึกษาหรือสานสัมพันธ์ให้เพื่อนเสมอ
ปีแรกเรามีปัญหาคือเขาไม่ได้แพลนว่าจะมีแฟนเขาโสดมานานซึ่งทำให้เรารู้สึกไม่มั่นคง ตอนนั้นเราก็เลยมีทางเลือกไปเดทกับคนอื่นบ้างแต่สุดท้ายมันก็ทำให้เขาขอเราเป็นแฟนและย้ายมาอยู่ด้วยกัน เราเดินทางบ่อย ข้ามน้ำข้ามทะเลด้วยกันหลายครั้ง
ปีแรกถึงปีสองที่เป็นแฟนกันมันดีมากแต่ทะเลาะกันบ่อยส่วนมากเป็นเพราะเราแต่หลังจากทะเลาะกันเราก็เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นทุกครั้งและไม่กลับไปทำแบบเก่าอีกไม่ว่าเรื่องอะไรและเรารู่สึกดีที่เราไม่คิดว่าเราจะดีเพื่อใครได้แต่เราก็ทำได้และไม่เคยรู้สึกว่าเราลำบากใจเลย เราทำเพราะเรารักเขาจริงๆและเพื่อเรา
เข้าปีที่สาม เราเริ่มดีและไม่ทะเลาะกันเลยเราเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น เขายังคงเสมอต้นเสมอปลายแต่เขาดูเหมือนมีคำถามกับชีวิตคู่เราตลอด ดูเบื่อเหมือนปัญหาหลายๆอย่างมันสะสมและประจวบกับเป็นช่วงดิ่งของชีวิตทั้งคู่โดยมากจะเรื่องงานเรื่องเงินและสุขภาพของเขาจนกระทั้งวันนึงมันก็เกิดขึ้น
วันธรรมดาทุกวันของเรา เรากลับมาบ้านเขาดูไม่มีความสุขจนเรากลัว เราเลยบอกว่าเรามีอะไรต้องคุยกันนะ คุณเป็นอะไร เขาบอกว่าตอนนี้เขา lost เขาไม่มีเป้าหมายในชีวิตและถามตัวเองทุกวันว่าตอนนี้ทำอะไรและต่อไปจะเป็นยังไงเขามีความสุขที่ใช้ชีวิตกับเราแต่เขากลับรู้สึกหลงทาง แล้วเขาก็บอกมันยากที่จะแยกกับคนที่รักและคุณไม่ได้ทำอะไรผิด คุณดีกับผมมาตลอด มันเห็นแก่ตัวมากแต่ผมไม่รู้จะทำยังไง เราจะทำยังไงกันดีผมว่าความสัมพันธ์ของเราควรพักก่อนไหมควรจบ ค่ะเราไปไม่เป็น เราอ้อนวอนเราขอโอกาสเขา ซึ่งมันไม่ได้ผลอะไรเลย ตีอกชกหัวเอาแต่พูดว่าทำไมเราทำดีขนาดนี้แล้วไม่พออีกเหรอ คือไม่มีเรื่องมือที่สามแน่นอนเรามั่นใจ เราเสียใจเพร่ะเราไม่ได้เตรียมใจเลย
ปัญหาของเขาคือเขาบอกเขามีปัญหาสุขภาพและเรื่องเงินเขาบอกว่าทุกวันนี้ง่ายๆเลยนะคะแค่ตัวคนเดียวยังไม่รอด เขายังไม่พร้อมจะดูแลใครเขาอยากทำชีวิตให้มั่นคงก่อนจะลงหลักปักฐานซึ่งจนถึงตอนนั้นเขาก็ไม่รู้ว่าเราจะรอหรือเขาจะเจอใครไหม แตาเขาก็ไม่ได้พูดว่าจะรอเราเขาพูดว่าเดินคฝตามเส้นทางของชีวิตไป ตอนนี้เรื่องเงินเป็นเรื่องหลักเพราะเขาทำฟรีแลนด์และยังประสบปัญหาออฟฟิตซินโดรมอีก เขาอยากให้เรามีความสุขกับคนที่พร้อม เหตุผลเยอะมากก แต่ไม่มีสักอันเลยที่แสดงออกว่าเขาจะสู้กับเรา เราไม่เคยเรียกร้องอะไรเงินทุกบาททุกสตางค์เราไม่เคยขอ ดูแลเขาดีซะจนเขาพูดว่าชาตินี้คงไม่เจอใครที่ดีกับเขาได้ขนาดนี้แล้ว
เราคิดในใจ เราเสียใจ ผิดหวัง เราแค่คิดว่ามันไม่ยุติธรรมทำไมต้องมาเกิดกับคนอย่างเรา เราทั้งรักทั้งทุ่มเทแล้วเราสองคนไม่เคยทะเลาะกันรุนแรงหรือไม่เคารพซื่อสัตย์ต่อกัน เราอยู่ด้วยกันทุกวันตลอดเวลา ช่วงเวลาดีดีมันมากกว่าอยู่แล้ว มีแต่คนอิจฉาคู่เรา แต่วันนี้มันจบเพราะอะไร เพราะเราใช่ไหมหรือเพราะเขาเรามีคำถามมากมายเข้ามา แต่เราไม่เคยโกรธเขาไม่เคยเลยจริงๆ แต่เราไม่เข้าใจและไม่ได้เตรียมใจที่จะต้องมาเจ็บแบบนี้ ไม่มีสัญญาณเตือนอะไรเลยไม่มีเวลาให้เราได้ทำใจก่อนด้วยซ้ำ
เราเพิ่งไปเจอกับเขามาเอาของไปคืน เขายังทำทุกอย่างเหมือนเดิม แต่เขาดูเหมือนว่าเขาพยายามจะบอกตัวเองว่า 'เราเลือกแล้วต้องทำให้ได้' เขาพูดกับเราและช่วงเวลาเก่าๆก็เข้ามา แต่เขาพยายามมากให้ทำให้ได้ เขาชมว่าเราสวยครั้งแรกในรอบปีและเขาเสียใจที่เขาไม่สามารถทำให้เราเดินไปต่อได้ เขายังกังวลเรื่องที่กลัวเขาจะรู้ว่าเรามีคนใหม่ เพราะเพื่อนๆของเขาและเราคือเพื่อนกลุ่มเดียวกัน เขาขอกอดเรา แต่ครั้งนี้เราไม่ฟูมฟายแล้วเรายอมรับและบอกเขาว่าเพราะเรารักเขาเราจึงปล่อยเขาไป เราก็ต้องเริ่มใหม่ เราไม่ได้บอกว่าเราจะรอ แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป ถ้าเราจะกลับมาเจอกันอีกก็คงได้เพราะเราไม่เคยโกรธเขาความรักความรู้สึกดีดีเรายังคงมีให้เขาเสมอ แล้วจากวันนั้นเราก็พยายามเลี่ยงการติดต่อทุกอย่างกับเขาจนตอนนี้ เราเจ้าใจว่าตอนนี้เขารู้สึกหลงทางแค่เป้าหมายส่วนตัวเจายังไม่รู้จะมาเอาอะไรกับเป้าหมายของเรา
สิ่งที่เราไม่เข้าใจ
มันมีด้วยเหรอคนที่เลิกกันทั้งๆที่ยังรัก
เราไม่รู้จะทำยังไงกับเขา จะเป็นเพื่อน? จะรอ? จะเริ่มใหม่? ใจเราหวังเสมอว่าสักวันเขาจะกลับมาซึ่งเราไม่รู้ว่าจะมีวันนั้นไหม ทำไมเขาต้องทิ้งเรามีด้วยเหรอคนที่ไม่สู้กับเราคนที่พร้อมจับมือเขาเสมอ ปัญหาเราไม่เคยเอาไปสุมหัวเขา เราไม่เข้าใจเลย
ปากเราพูดว่าเราต้องทำได้ต้องเดินต่อไปโดยที่ไม่มีเขาให้ได้แต่ตอนนี้เราทรมานมากเหมือนคนจะตาย เขาเป็นเหมือนแสงและกำลังใจเดียวของเรา เราไม่มีพ่อแม่ก็ไม่ได้อยู่ด้วยกัน เขาฉุดเราจากจุดที่แย่ที่สุดจุดที่เหงาที่สุด จากคนมองโลกไม่ดีมาในจุดที่สูงขึ้น แต่ชีวิตเราตอนนี้ไม่สู้ดีและเขาก็เลือกที่จะไปอีกเขาก็เอาแต่ร้องไห้และขอโทษ เราได้แต่แสร้งเข้มแข็งให้เขาเห็น แต่ใจเราแตกเป็นเสี่ยงๆ ความฝันความหวังของเราดับไปแล้ว
ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยนะแล้วมันจะมีโอกาสอีกไหมที่เราจะเป็นเหมือนเดิม เราได้แต่คิด ตอนนี้เรากลับมาดูแลใจตัวเอง พยายามมีความสุขกับทุกอย่างรอบตัวแค่ก็ไม่สามารถลืมเขาได้
เพื่อนคนไหนเคยเจอแบบนี้บ้างและมีวิธีรับมือยังไง เคยพยายามให้แฟนเก่ากลับมาไหม
....
เราอาจจะเขียนวกไปวนมา พอได้มาเขียนเราก็ร้องไห้อีกแล้ว ต้องขอโทษทุกคนถ้าไม่เข้าใจ ขอบคุณมากค่ะ
เมื่อแฟนบอกเลิกเพราะไม่พร้อม
มันเหงามากๆนะ และยังหยุดคิดเรื่องเขาไม่ได้จริงๆ
เราคบกับแฟนมา จะ 3 ปีแล้ว อยู่ด้วยกันบางครั้งก็มี long distance relationship บ้างเป็นครั้งคราวแต่ไม่นานเกินสี่เดือน ตอนห่างกันเราโทรหากันวันละน้อยสุดสี่สิบนาทีมากสุดก็ครึ่งวันเลย บางช่วงก็วันเว้นวัน ครั้งแรกที่เจอกันเราชอบเขามากเขาชอบเรามากเราก็สานสัมพันธ์กันจากนั้น ตอนนั้นเราเพิ่งเลิกกับแฟนเก่าเพราะแฟนเก่าเราชอบตบตีเรา พอมาเจอเขามันดีไปหมด เราน่ารัก ให้เกียรติและรับได้ทุกอย่าง เขาเป็นคนดีจริงๆดีจนเราคิดว่าถ้าเราจะแต่งงานกับใครเราจะแต่งกับคนนี้แหละ
ความสัมพันธ์ของเรามันไปเรื่อยๆเรามีเรื่องที่ต่างกันมากในหลายๆเรื่องก็พยายามปรับจูน เราเปลี่ยนไปมากจากวันนั้นถึงวันนี้ เราเป็นคนใจเย็น เข้าใจชีวิตและเขามากขึ้น เรากลายเป็นคนที่ดีขึ้นจริงๆ เรารักตัวเองตอนที่อยู่กับเขามาก เพื่อนๆเราทุกคนยอมรับเลยว่าเราดีขึ้นมาก เราแทบจะเป็นตัวหลักในการให้คำปรึกษาหรือสานสัมพันธ์ให้เพื่อนเสมอ
ปีแรกเรามีปัญหาคือเขาไม่ได้แพลนว่าจะมีแฟนเขาโสดมานานซึ่งทำให้เรารู้สึกไม่มั่นคง ตอนนั้นเราก็เลยมีทางเลือกไปเดทกับคนอื่นบ้างแต่สุดท้ายมันก็ทำให้เขาขอเราเป็นแฟนและย้ายมาอยู่ด้วยกัน เราเดินทางบ่อย ข้ามน้ำข้ามทะเลด้วยกันหลายครั้ง
ปีแรกถึงปีสองที่เป็นแฟนกันมันดีมากแต่ทะเลาะกันบ่อยส่วนมากเป็นเพราะเราแต่หลังจากทะเลาะกันเราก็เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นทุกครั้งและไม่กลับไปทำแบบเก่าอีกไม่ว่าเรื่องอะไรและเรารู่สึกดีที่เราไม่คิดว่าเราจะดีเพื่อใครได้แต่เราก็ทำได้และไม่เคยรู้สึกว่าเราลำบากใจเลย เราทำเพราะเรารักเขาจริงๆและเพื่อเรา
เข้าปีที่สาม เราเริ่มดีและไม่ทะเลาะกันเลยเราเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น เขายังคงเสมอต้นเสมอปลายแต่เขาดูเหมือนมีคำถามกับชีวิตคู่เราตลอด ดูเบื่อเหมือนปัญหาหลายๆอย่างมันสะสมและประจวบกับเป็นช่วงดิ่งของชีวิตทั้งคู่โดยมากจะเรื่องงานเรื่องเงินและสุขภาพของเขาจนกระทั้งวันนึงมันก็เกิดขึ้น
วันธรรมดาทุกวันของเรา เรากลับมาบ้านเขาดูไม่มีความสุขจนเรากลัว เราเลยบอกว่าเรามีอะไรต้องคุยกันนะ คุณเป็นอะไร เขาบอกว่าตอนนี้เขา lost เขาไม่มีเป้าหมายในชีวิตและถามตัวเองทุกวันว่าตอนนี้ทำอะไรและต่อไปจะเป็นยังไงเขามีความสุขที่ใช้ชีวิตกับเราแต่เขากลับรู้สึกหลงทาง แล้วเขาก็บอกมันยากที่จะแยกกับคนที่รักและคุณไม่ได้ทำอะไรผิด คุณดีกับผมมาตลอด มันเห็นแก่ตัวมากแต่ผมไม่รู้จะทำยังไง เราจะทำยังไงกันดีผมว่าความสัมพันธ์ของเราควรพักก่อนไหมควรจบ ค่ะเราไปไม่เป็น เราอ้อนวอนเราขอโอกาสเขา ซึ่งมันไม่ได้ผลอะไรเลย ตีอกชกหัวเอาแต่พูดว่าทำไมเราทำดีขนาดนี้แล้วไม่พออีกเหรอ คือไม่มีเรื่องมือที่สามแน่นอนเรามั่นใจ เราเสียใจเพร่ะเราไม่ได้เตรียมใจเลย
ปัญหาของเขาคือเขาบอกเขามีปัญหาสุขภาพและเรื่องเงินเขาบอกว่าทุกวันนี้ง่ายๆเลยนะคะแค่ตัวคนเดียวยังไม่รอด เขายังไม่พร้อมจะดูแลใครเขาอยากทำชีวิตให้มั่นคงก่อนจะลงหลักปักฐานซึ่งจนถึงตอนนั้นเขาก็ไม่รู้ว่าเราจะรอหรือเขาจะเจอใครไหม แตาเขาก็ไม่ได้พูดว่าจะรอเราเขาพูดว่าเดินคฝตามเส้นทางของชีวิตไป ตอนนี้เรื่องเงินเป็นเรื่องหลักเพราะเขาทำฟรีแลนด์และยังประสบปัญหาออฟฟิตซินโดรมอีก เขาอยากให้เรามีความสุขกับคนที่พร้อม เหตุผลเยอะมากก แต่ไม่มีสักอันเลยที่แสดงออกว่าเขาจะสู้กับเรา เราไม่เคยเรียกร้องอะไรเงินทุกบาททุกสตางค์เราไม่เคยขอ ดูแลเขาดีซะจนเขาพูดว่าชาตินี้คงไม่เจอใครที่ดีกับเขาได้ขนาดนี้แล้ว
เราคิดในใจ เราเสียใจ ผิดหวัง เราแค่คิดว่ามันไม่ยุติธรรมทำไมต้องมาเกิดกับคนอย่างเรา เราทั้งรักทั้งทุ่มเทแล้วเราสองคนไม่เคยทะเลาะกันรุนแรงหรือไม่เคารพซื่อสัตย์ต่อกัน เราอยู่ด้วยกันทุกวันตลอดเวลา ช่วงเวลาดีดีมันมากกว่าอยู่แล้ว มีแต่คนอิจฉาคู่เรา แต่วันนี้มันจบเพราะอะไร เพราะเราใช่ไหมหรือเพราะเขาเรามีคำถามมากมายเข้ามา แต่เราไม่เคยโกรธเขาไม่เคยเลยจริงๆ แต่เราไม่เข้าใจและไม่ได้เตรียมใจที่จะต้องมาเจ็บแบบนี้ ไม่มีสัญญาณเตือนอะไรเลยไม่มีเวลาให้เราได้ทำใจก่อนด้วยซ้ำ
เราเพิ่งไปเจอกับเขามาเอาของไปคืน เขายังทำทุกอย่างเหมือนเดิม แต่เขาดูเหมือนว่าเขาพยายามจะบอกตัวเองว่า 'เราเลือกแล้วต้องทำให้ได้' เขาพูดกับเราและช่วงเวลาเก่าๆก็เข้ามา แต่เขาพยายามมากให้ทำให้ได้ เขาชมว่าเราสวยครั้งแรกในรอบปีและเขาเสียใจที่เขาไม่สามารถทำให้เราเดินไปต่อได้ เขายังกังวลเรื่องที่กลัวเขาจะรู้ว่าเรามีคนใหม่ เพราะเพื่อนๆของเขาและเราคือเพื่อนกลุ่มเดียวกัน เขาขอกอดเรา แต่ครั้งนี้เราไม่ฟูมฟายแล้วเรายอมรับและบอกเขาว่าเพราะเรารักเขาเราจึงปล่อยเขาไป เราก็ต้องเริ่มใหม่ เราไม่ได้บอกว่าเราจะรอ แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป ถ้าเราจะกลับมาเจอกันอีกก็คงได้เพราะเราไม่เคยโกรธเขาความรักความรู้สึกดีดีเรายังคงมีให้เขาเสมอ แล้วจากวันนั้นเราก็พยายามเลี่ยงการติดต่อทุกอย่างกับเขาจนตอนนี้ เราเจ้าใจว่าตอนนี้เขารู้สึกหลงทางแค่เป้าหมายส่วนตัวเจายังไม่รู้จะมาเอาอะไรกับเป้าหมายของเรา
สิ่งที่เราไม่เข้าใจ
มันมีด้วยเหรอคนที่เลิกกันทั้งๆที่ยังรัก
เราไม่รู้จะทำยังไงกับเขา จะเป็นเพื่อน? จะรอ? จะเริ่มใหม่? ใจเราหวังเสมอว่าสักวันเขาจะกลับมาซึ่งเราไม่รู้ว่าจะมีวันนั้นไหม ทำไมเขาต้องทิ้งเรามีด้วยเหรอคนที่ไม่สู้กับเราคนที่พร้อมจับมือเขาเสมอ ปัญหาเราไม่เคยเอาไปสุมหัวเขา เราไม่เข้าใจเลย
ปากเราพูดว่าเราต้องทำได้ต้องเดินต่อไปโดยที่ไม่มีเขาให้ได้แต่ตอนนี้เราทรมานมากเหมือนคนจะตาย เขาเป็นเหมือนแสงและกำลังใจเดียวของเรา เราไม่มีพ่อแม่ก็ไม่ได้อยู่ด้วยกัน เขาฉุดเราจากจุดที่แย่ที่สุดจุดที่เหงาที่สุด จากคนมองโลกไม่ดีมาในจุดที่สูงขึ้น แต่ชีวิตเราตอนนี้ไม่สู้ดีและเขาก็เลือกที่จะไปอีกเขาก็เอาแต่ร้องไห้และขอโทษ เราได้แต่แสร้งเข้มแข็งให้เขาเห็น แต่ใจเราแตกเป็นเสี่ยงๆ ความฝันความหวังของเราดับไปแล้ว
ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยนะแล้วมันจะมีโอกาสอีกไหมที่เราจะเป็นเหมือนเดิม เราได้แต่คิด ตอนนี้เรากลับมาดูแลใจตัวเอง พยายามมีความสุขกับทุกอย่างรอบตัวแค่ก็ไม่สามารถลืมเขาได้
เพื่อนคนไหนเคยเจอแบบนี้บ้างและมีวิธีรับมือยังไง เคยพยายามให้แฟนเก่ากลับมาไหม
....
เราอาจจะเขียนวกไปวนมา พอได้มาเขียนเราก็ร้องไห้อีกแล้ว ต้องขอโทษทุกคนถ้าไม่เข้าใจ ขอบคุณมากค่ะ