ตาเสียชีวิตเมื่อเช้า 7โมง5นาที
ตาเราเคยเส้นเลือดในสมองแตกมาแล้วเมื่อ5ปีก่อน .. ร่างกายซีกนึงใช้ไม่ได้ เป็นมาตลอด
ตอนนั้นเรายังเรียนหนังสืออยู่ค่ะ
**แต่ตอนนี้เราแต่งงานแล้ว กำลังตั้งท้อง4เดือนค่ะ**
เราต้องบอกก่อนว่า ตั้งแต่เราจำความได้ เราติดคุณตาเรามากๆ เราเป็นคนภาคใต้จะเรียกตาว่า "พ่อเฒ่า" นะคะ
เราอยู่กับแกกับยายมาตลอด มีไปๆกลับๆบ้านบ้าง แม่ไปรับ
แต่มีช่วงนึง เรากลับไปอยู่บ้านเราถาวร แต่ก็อยู่ได้ไม่นาน .. เพราะพ่อกับแม่เลิกกัน
เราเลยต้องกลับมาขอตายายอยู่ด้วย ก็ตอนนั้นแหละค่ะที่แกเส้นเลือดในสมองแตกครั้งแรก ..
จนเราแต่งงานมีครอบครัวมา ..
เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อคืนประมาณ3ทุ่ม อาการคือตาเป็นลม .. แต่ไม่มีใครโทรหาโทรบอกเราเลยตอนนั้น
แต่น้าโทรมาหาเราตอนตี2ว่า คุณตาเป็นแบบเดิมอีกแล้ว .. อาการหนักกว่า5ปีก่อน ..
เราถึงกับทรุดนอนไม่หลับ .. แต่น้าบอกรอดูอาการ .. ไม่ต้องมาหรอก .. ค่อยมาตอนเช้า
สรุปคือเราดูใจแกไม่ทันค่ะ แกไปแล้ว .. เราถึงรพ.ตอน8โมงน่าจะได้ .. เราโทรก่อนที่จะขึ้นไป .. แต่ทุกคนอึกอัก บอกให้ขึ้นมาดูเอง .. เราไปอย่างไว .. สิ่งที่เราเจอคือ พ่อ .. นอนแน่นิ่งไม่มีลมหายใจ .. เราทำใจไม่ได้เลยค่ะ
เราโตมาได้เพราะแก .. แม่ทิ้ง พ่อทิ้ง แกก็ยังเลี้ยงเรา ให้เงินใช้จ่าย ให้ข้าวกิน .. บุญคุณเรายังไม่ได้ทดแทนแกเลยค่ะ ..
.. ตอนเราเด็กๆ เราจำบทสนทนานึงได้ขึ้นใจมากๆ ..
คือตาอุ้มเรา .. เราเลยกอดคอตาแล้วบอกว่า "ตาหนูไปอยู่ด้วยนะ"
ตาถามเราว่า "จะไปอยู่กับตาเลี้ยงตาได้ไหมเวลาตาแก่"
เราตอบไปไม่ลังเลว่า "หนูเลี้ยงตาได้ หนูจะเจียวไข่ให้ตากินทุกวันเลย"
ตั้งแต่เล็กจนโต เราถูกฟูมฟัก ได้รับความรัก ความห่วงใยจากตา มากกว่าพ่อแม่ ผิดกี่ครั้งท่านไม่เคยซ้ำเติม
แต่พ่อเราแท้ๆ ที่ไม่ได้เลี้ยงเรามา กลับซ้ำเติมเราตลอด .. เราทำใจไม่ได้เลยจริงๆค่ะ:'(
คุณตาที่เลี้ยงดูเรามาเสียชีวิต:'(
ตาเราเคยเส้นเลือดในสมองแตกมาแล้วเมื่อ5ปีก่อน .. ร่างกายซีกนึงใช้ไม่ได้ เป็นมาตลอด
ตอนนั้นเรายังเรียนหนังสืออยู่ค่ะ
**แต่ตอนนี้เราแต่งงานแล้ว กำลังตั้งท้อง4เดือนค่ะ**
เราต้องบอกก่อนว่า ตั้งแต่เราจำความได้ เราติดคุณตาเรามากๆ เราเป็นคนภาคใต้จะเรียกตาว่า "พ่อเฒ่า" นะคะ เราอยู่กับแกกับยายมาตลอด มีไปๆกลับๆบ้านบ้าง แม่ไปรับ
แต่มีช่วงนึง เรากลับไปอยู่บ้านเราถาวร แต่ก็อยู่ได้ไม่นาน .. เพราะพ่อกับแม่เลิกกัน
เราเลยต้องกลับมาขอตายายอยู่ด้วย ก็ตอนนั้นแหละค่ะที่แกเส้นเลือดในสมองแตกครั้งแรก ..
จนเราแต่งงานมีครอบครัวมา ..
เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อคืนประมาณ3ทุ่ม อาการคือตาเป็นลม .. แต่ไม่มีใครโทรหาโทรบอกเราเลยตอนนั้น
แต่น้าโทรมาหาเราตอนตี2ว่า คุณตาเป็นแบบเดิมอีกแล้ว .. อาการหนักกว่า5ปีก่อน ..
เราถึงกับทรุดนอนไม่หลับ .. แต่น้าบอกรอดูอาการ .. ไม่ต้องมาหรอก .. ค่อยมาตอนเช้า
สรุปคือเราดูใจแกไม่ทันค่ะ แกไปแล้ว .. เราถึงรพ.ตอน8โมงน่าจะได้ .. เราโทรก่อนที่จะขึ้นไป .. แต่ทุกคนอึกอัก บอกให้ขึ้นมาดูเอง .. เราไปอย่างไว .. สิ่งที่เราเจอคือ พ่อ .. นอนแน่นิ่งไม่มีลมหายใจ .. เราทำใจไม่ได้เลยค่ะ
เราโตมาได้เพราะแก .. แม่ทิ้ง พ่อทิ้ง แกก็ยังเลี้ยงเรา ให้เงินใช้จ่าย ให้ข้าวกิน .. บุญคุณเรายังไม่ได้ทดแทนแกเลยค่ะ ..
.. ตอนเราเด็กๆ เราจำบทสนทนานึงได้ขึ้นใจมากๆ ..
คือตาอุ้มเรา .. เราเลยกอดคอตาแล้วบอกว่า "ตาหนูไปอยู่ด้วยนะ"
ตาถามเราว่า "จะไปอยู่กับตาเลี้ยงตาได้ไหมเวลาตาแก่"
เราตอบไปไม่ลังเลว่า "หนูเลี้ยงตาได้ หนูจะเจียวไข่ให้ตากินทุกวันเลย"
ตั้งแต่เล็กจนโต เราถูกฟูมฟัก ได้รับความรัก ความห่วงใยจากตา มากกว่าพ่อแม่ ผิดกี่ครั้งท่านไม่เคยซ้ำเติม
แต่พ่อเราแท้ๆ ที่ไม่ได้เลี้ยงเรามา กลับซ้ำเติมเราตลอด .. เราทำใจไม่ได้เลยจริงๆค่ะ:'(