ขอบอกก่อนว่าส่วนตัวแล้วเราเป็นคนที่เคารพพระเจ้าตากมากๆ คือในบรรดากษัตริย์ไทย นับถือพระเจ้าตากที่สุด(เมื่อคิดว่าคงเพราะเกิดใน จ.ตากมั้งแต่คงไม่เกี่ยวมากนัก) คือเราไปศาลพระเจ้าตากบ่อยกว่าไปไหว้พระที่วัดอีกถ้านึกถึงสิ่งศักดิ์สิทธิ์เวลากลับบ้านจะนึกถึงศาลพระเจ้าตากสินก่อนตลอด แต่ก็ไม่ถึงกับไปทุกครั้งที่มีโอกาสนะ จะไปเฉพาะช่วงที่ชีวิตมีจุดเปลี่ยน แบบย้ายที่เรียน เลื่อนชั้นปีก็จะไปเล่าให้ท่านฟังเป็นครั้งคราว


เรื่องคือ ทุกครั้งที่ร้องจะมีที่มาจากการไปได้ยินเรื่องการสวรรคตของพระเจ้าตาก คือพอมีคนมาพูดหรือมาคุยกันต่อหน้าว่าเป็นจริงอย่างที่ตำราว่ามั๊ย เราจะรู้สึกเศร้า รู้สึกเสียใจ รู้สึกว่าแบบนี้มันไม่สมพระเกียรติท่านเลย สุดท้ายคือน้ำตาไหลจบด้วยการร้องไห้ด้วยความเสียใจบ่อยๆ เป็นความเสียใจที่พูดไม่ถูกแต่แค่รู้สึกว่าไม่ว่าตำราจะจริงหรือไม่ก็ไม่สมพระเกียรติจริงๆ มันรู้สึกแบบนี้จริงๆ

ส่วนตัวเราไม่อยากรู้นะว่าท่านสวรรคตยังไงกันแน่ แต่ถ้าได้ยินได้ฟังก็จะเป็นแบบที่บอกตลอดอาการแบบนี้คืออะไรหรอคะ

ปล.ถ้าผิดห้องต้องขออภัยด้วยคะ พอดีไม่ค่อยได้ตั้งกระทู้