เอาจิงๆ ก็มีคนที่ดีกับเรา เราปรึกษาเขาได้ เเต่กลับเป็นเราที่ทำนิสัยไม่ดีงอเเงไม่เข้าเรื่อง งอลไร้สาระ งี่เง่าเกินไป ขี้หึงอีก เรารู้ตัวเราน่ะ เเต่เราก็หยุดไม่ได้ นี้เสียเขาไปครั้งที่3 เเล้ว เราก็ไม่อยากให้เป็นแบบนี้ เพราะเราก็ไม่เจิคนดีแบบนี้เเล้วจิงๆ เหมือนเราชอบเขาไปเเล้ว เเต่ก็ยังต้องคิดว่าเป็นเพื่อนกันตลอด จนมาวันนี้เราก็คิดถึงเขาอีกเเล้ว เขามีเเฟนเเล้วเราก็ไม่อยากไปรบกวนเเล้ว เเต่มันก็ยังมีความทรงจำด้วยกันมาก มันคงลืมยาก เเต่คิดว่าต่องลืมได้เเหละ ก็เป็นเพราะเร่าทุกครั้งที่ทำมันเเย่ เราก็ต้องยอมรับให้ได้ ก็ถ้าเขาพร้อมกลับมาเมื่อไหร่เราก็รอ เป็นที่ปรึกษาน่ะ